โคลงด้นเสือโค

“แห่ง ร.ศ. ๑๒๖”

๏ เสือประหารพฤศพได้ เป็นอา หารฮา
บุตรพยัฆรักบุตรโค เคียดแค้น
สองสัตว์กัดมารดา พยัฆมอด ม้วยแฮ
ลูกอ่อนดูอ้อนแอ้น ออกกลัว
๏ หมดแม่หมดผู้ปก ครองรัก ษานา
เหลือแต่สัตว์สองตัว เที่ยวเคว้ง
ดงดอนผ่อนกายพัก พันพวก ภัยแฮ
เปล่าเปลี่ยวเที่ยวเท้งเต้ง ต่อไป
๏ ลอดเล็บลอดเขี้ยวหลีก อันธพาล พ้นนา
สุข บ่ มีใครใด เด็ดด้วน
เอมโอชโภชนาหาร หาง่าย
โตเติบเอิบอ้วนท้วน ทุกวาร
๏ นักสิทธิ์มหิทธิเวทแกล้ว คำลูน
ชุบบุตรโคลิงคาล คู่ฟ้า
กอบกิจวิธีกูณฑ์ การใหญ่
เพลิงโชติโรจน์เรื้องจ้า จับหาว
๏ สองสัตว์ตระบัตรรูปได้ กำเนิด
เป็นมนุษย์สุคธลักษณ์สาว ล่องฟ้า
นามกรขจรเลิศ เลอภพ
เกษกษัตริย์สู้ส้า สุดดี
๏ เปลี่ยวประหลาดอนาถอกโอ้ อัศจรรย์
หลวิชัยคาวี เวทแคล้ว
ครองเมืองเลื่องฦๅบรร ยายชื่อ ฉมนา
ฆ่าแม่ชาติโน้นแล้ว บาปไหม
๏ มาตุฆาตมาตรแม้นไป มีบาป
คิด บ่ อาวรใครมี ลูกเต้า
บุตรโคฆ่าพยัฆหยาม ควรอยู่
ไม่ฆ่าไม่เข้าเค้า ขาดแวว
๏ แต่พยัฆโปฎกบ้า บาปลึก
ฆ่าแม่ควรเป็นแมว ชาติหน้า
กลับเกิดประเสริฐตรึก ตรองห่วน เห็นเลย
ใครจะแนะข้าช้า สั่นเศียร

 

  1. ๑. ประมวญมารค ฉบับที่ ๓๘ หน้า ๒๕ ปีที่ ๒ ศุกร์ที่ ๒๕ มิถุนายน ๒๔๗๘

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ