ปรารภ
นมตฺถุ สุคตสฺส
| โคลงดั้น๏ อัดจิตคิดใคร่เค้น | คำเขียน |
| บากบั่นมันสมองสมัย | มืดตื้อ |
| เกลากลั่นพระพันธ์เพียร | เพาะพจน์ |
| ในเมื่อมีต้อดื้อ | ปิดตา ฯ |
| ๏ แต่งโคลงแต่งร่ายได้ | ฤๅไฉน เรานอ |
| นานแน่วแก้วนัยนา | ชุ่มน้ำ |
| ลองเล่นก็เป็นไร | ไปเล่า |
| แม้จะมืดเข้าถ้ำ | ทุกข์ไย ฯ |
| ๏ เทพใดใจกอบเกื้อ | การกวี |
| เชิญเทิดหฤทัยไทย | ถิ่นนี้ |
| ศักดิ์สิทธิ์จิตอารี | อารักข์ หน่อยรา |
| นิดหน่อยคอยจู้จี้ | พิจารณ์ ฯ |
| ๏ ปรารถนาหาเนื้อเรื่อง | เราสยาม นี้แล |
| ลองเฉียดพงษาวดาร | สักน้อย |
| ค้นคิดติดต่อตาม | มติ |
| หวังบ่มีถ้อยด้อย | ดุ่มเดา ฯ |
----------------------------
