๒๘๘ ประกาศเรื่องเถรจั่นแทงผู้มีชื่อแล้วหนีไป และห้ามไม่ให้บวชกุลบุตรอายุพ้น ๒๔ ถึง ๗๐ เป็นเถรเป็นเณร

(ณวัน เดือน ๑๑ ปีชวด พ.ศ. ๒๓๙๕)

กฎประกาศแก่ พระราชาคณะ พระครู ถานานุกรม เปรียญอนุจร ทุกๆ พระอารามหลวงแลวัดขึ้นทั้งคณะกลาง คณะเหนือ คณะใต้ ในแขวงจังหวัดกรุง แลหัวเมืองปักษ์ใต้ฝ่ายเหนือทั้งปวงจงทั่ว

ด้วยมีรับสั่งพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมสมเด็จพระปรมานุชิตชิโนรส ศรีสุคตขัติยวงศ์สั่งว่า ณวันพุธ เดือน ๑๑ ขึ้น ๙ ค่ำ ปีชวดจัตวาศก พระบาทสมเด็จบรมนารถบรมบพิตรพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ผู้ทรงพระคุณธรรมอนันตคุณวิบูลยปรีชาอนันตมหาประเสริฐ เสด็จออกณพระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท ทรงพระราชปรารภเหตุอันพระยาศรีสุริยวงศกราบทูลพระกรุณาว่า เถรจั่นบวชอยู่ณวัดทองเพลงแทงเอาผู้มีชื่อแล้วหนีไปยังเอาตัวมิได้ จึงมีพระบรมราชโองการมารพระบัณฑูรสุรสิงหนาทดำรัสเหนือเกล้าฯ สั่งว่า ทุกวันนี้คนพาลอายุเกินอุปสมบทหลีกหลบเข้าบวชเปนเถรเปนเณร อาศรัยวัดทำการทุจริตหยาบช้าต่างๆ มีเปนอันมาก แต่ที่กุลบุตร์จะบวชเปนสามเณร ตั้งแต่อายุยังอยู่ในทารกภูมิ์ไปจนถึงอายุได้ ๒๑ ปี ควรที่จะอุปสมบทบวชเปนภิกษุ แม้นมีความขัดข้องด้วยเหตุอันใดอันหนึ่ง มิได้อุปสมบทก็ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เปนสามเณรไปอีก ๓ ปี จนถึงอายุได้ ๒๔ ปี ถ้าพ้นไปกว่านั้นไม่อุปสมบทก็ให้สึกเสีย เปนคฤหัสถ์จะได้รับราชการแผ่นดิน ห้ามอย่าให้บวชเปนเถรเปนเณรสืบไปอีกกว่านั้น อนึ่งถ้าภิกษุชราอายุถึง ๗๐ ปีแล้ว จะปฏิบัติในสมณธรรมมิได้ จะประจุออกบวชเปนเถร เปนเณร ก็ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้บวช มิได้ห้าม แม้นคฤหัสถ์ชราอายุล่วงถึง ๗๐ ปีแล้ว จะหากินเลี้ยงชีวิตในฆราวาศนั้นขัดสน จะบวชเปนเถรเปนเณรพอได้บิณฑบาตฉันเลี้ยงชีวิตโดยง่าย ก็จะได้หักบาญชีคฤหัสถ์ ห้ามแต่อายุกว่า ๒๔ ปีขึ้นไปจนถึง ๗๐ ปี มิให้บวชเปนเถรเปนเณรในระหว่างนั้นเปนอันขาดทีเดียว แม้นล่วงพระราชบัญญัติครั้งนี้ อุปัชฌาย์อาจารย์ผู้บวชให้ก็จะมีโทษฝ่ายพุทธจักร์ ตัวกุลบุตรผู้บวชก็จะมีโทษทั้งฝ่ายพุทธจักร์แลพระราชอาณาจักร์ทั้ง ๒ ฝ่ายเปนมหันตโทษ ถ้าพระราชาคณะถานานุกรมเปรียญ อนุจรทั้งปวงทุกๆ พระอาราม แจ้งในพระราชกำหนดกฎประกาศนี้แล้ว ก็จงกระทำตามพระราชบัญญัตินี้จงทุกประการ