๒๙๓ ประกาศเรื่องภิกษุสามเณรรักใคร่ผู้หญิงจนถึงเปนปาราชิก ให้มาลุกะโทษ จะยกโทษให้

(ณวันเสาร์ เดือน ๑๒ แรม ๔ ค่ำ ปีฉลู พ.ศ. ๒๓๙๖)

ด้วยพระธรรมการบดีศรีวิสุทธสาสนวโรประการ จางวางกรมพระธรรมการ รับพระบรมราชโองการใส่เกล้าฯ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ สั่งว่า พระราชาคณะ พระครู ถานานุกรม เปรียญเจ้าอธิการ อนุจร แลสามเณรรูปใดๆ ซึ่งรักใคร่ชอบใจสตรีภาพผู้ใด ปราถนาจะหาเตรียมไว้เปนภรรยาเมื่อสึก ให้ผู้ใดผู้หนึ่งเปนสื่อไปพูดจาเกี้ยวแพะโลมสตรีภาพผู้นั้น แลให้หนังสือเพลงยาวกาพย์โคลง แลจดหมายข้อความที่รักใคร่บอกไปถึงสตรีที่รักใคร่ ปราถนาจะต้องการไว้เปนภรรยา แลได้พูดจากับสตรีในที่ลับที่แจ้ง ในการพูดเกี้ยวทางชู้กันตำบลใดๆ จนถึงเปนปาราชิก แลได้พูดจาชักสื่อสตรีให้รักใคร่เปนชู้กับพระสงฆ์สามเณรรูปใดๆ แลชักสื่อนำข่าวสารถ้อยคำพระสงฆ์สามเณรรูปใดให้รักใคร่เปนชู้กับสตรีคนใดคนหนึ่งก็ดี ฤๅรู้ว่าพระสงฆ์สามเณรรูปใดเปนชู้รักใคร่กับสตรีคนใด พูดกับสตรีในที่ลับที่แจ้งจนถึงเปนปาราชิก ความอย่างกล่าวมาแล้วนี้ ก็ให้พระสงฆ์สามเณรรูปนั้นมาให้การลุกะโทษต่อกรมพระธรรมการ แต่ในเดือน ๑๒ จนถึงเดือน ๔ ปีฉลูเบ็ญจศก ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ จะยกโทษโปรดพระราชทานให้กับผู้ที่มาลุกะโทษนั้น อนึ่งพระสงฆ์สามเณรซึ่งประพฤติอนาจารทุจริตอย่างกล่าวมานี้ ไม่มาลุกะโทษบอกความชั่วลามกของตัวต่อกรมพระธรรมการแล้ว แลมีบุรุษย์สตรีผู้ใดผู้หนึ่งมาให้การลุกะโทษต่อพระธรรมการว่า พระสงฆ์สามเณรรูปนั้นพระอารามนั้นประพฤติอนาจารทุจริตอย่างกล่าวมานี้ พิจารณาเปนสัตย์ จะให้มีโทษกับพระสงฆ์สามเณรรูปนั้นตามโทษานุโทษจงหนัก ให้พระครูทักษิณ พระครูอุดร พระครูอมรวิไชย เจ้าคณะใหญ่วัดพระเชตุพน หมายประกาศไปให้รู้จงทุกๆ พระอารามในกรุงเทพฯ แลนอกกรุง หัวเมืองซึ่งขึ้นกับกรุงเทพฯ อย่าให้ขาดได้ตามรับสั่ง

หมายมาณวันเสาร์ เดือน ๑๒ แรม ๔ ค่ำ ปีฉลูเบ็ญจศก ศักราช ๑๒๑๕