คติของพวกเราชาวไทย
| กาพย์ยานี ๑๑ | |
| ๏ เราไทยอุบัติไน | ประเทสไทยวิไลยครัน |
| ชนกชเนติพัน- | ธุเราเล่าก็ล้วนไทย |
| ซ้ำบริหารตน | พยุงชนม์จเรินวัย |
| ไนไทยวิราสภัย | ภิรมย์สุขมิขุกเข็น |
| นี้เพราะพระจอมไทย | ธิราชไท้ไทยเปน |
| ฉัตรแก้วกำบังเย็น | สริราพยพเรา |
| เหตุนี้และเราไทย | เร่งคิดไว้หย่าไจเบา |
| เชื้อชายปรีชาเชาว์ | มโนหานและชาสิลป์ |
| เร่งควนอนุสสร์รู้ | กตัูพระภูมินทร์ |
| กัตเวทิเร่งจิน | ตนานึกคนึงสนอง |
| พระเดชพระคุนปิ่น | มหินทร์เทพยโพธิ์ทอง |
| ซึ่งซงอำรุงครอง | ไทยรัสถ์และเราไทย |
| ดลยามสยามรมย์ | เปนบรมสุขไน |
| กาลไดสมัยได | คนะเราก็เปรมปรีดิ์ |
| ผิว์ยามสยามทุข | บมีสุขกเสมสรี |
| เหตุหมู่ริปูมี | เปนอาทิมาบีทา |
| เราไทยก็ควนจัก | สวามิภักดิ์ประกอบสา |
| มัคคีทั้งจิตกา | ยะเพื่อหวังกำจัดภัย |
| รักสาองค์อิสวเรนทร์ | สมาเมนทรกุตไกร |
| รักสาประเทสไทย | ไทยชาติเฉลิมชู |
| รักษาพระพุทธสาสน์ | วระวาทบรมครู |
| โดยความกตัู | กัตเวทิ์ของไทยเรา |
| ควรม้วยก็ยอมม้วย | ชีวะด้วยมรนภัย |
| ความดีขจรไป | ตลอดฟ้าและดินสู |
| ชาติเช่นกับนาวา | มโหลาระยาตร์ยูร |
| จอมจักร์มไหสูรย์ | พระประดุจนายเรือ |
| ส่ำราสดรไน | ไผทคือคนาเผือ |
| อาสัยนาวาเหลือ | พรรนนาเอนกนันต์ |
| ผิว์เรือจะอับปาง | ลงนะกลางสมุทอัน |
| ลึกล้ำมหันต์ครัน | ก็จะม้วยมิเหลือหลง |
| เราไทยควนคิดว่า | จะช่วยพานาวาตรง |
| ข้ามมหาสมุทคง | คืนสู่ถิ่นนิเวสสถาน |
| ฉันไดนะไทยเรา | ก็บเขลากมลมาน |
| ชาติชายชาตรีชา | ควนจะคิดผดุงชู |
| ไทยเราไห้ยิ่งเยี่ยม | จเรินเทียมวิเทสภูว์ |
| สมนามและสมบู | รพะชนนิยมกัน |
| เสียชีพหย่าเสียสัจ | วระวัจน์พระซงธัม |
| ระลึกทุกคืนวัน | สถิตเหนือศิโรตม์ เทอน ฯ |
