ทำลายง่ายกว่าส้าง
| โคลงสี่สุภาพ | |
| ๏ ทุกประเทสต่างส้าง | สะสม |
| อำนาดครบอบรม | รอบไว้ |
| หวังไครไม่ลบคม | คงคู่ แข่งเพื่อน |
| ผิวะพ่ายหมายปราบไห้ | หักด้วยกำลัง |
| ๏ ดั่งนี้ชัดชี้แน่ | ไนมนุส |
| ชนชาติฉลาดสุด | สรุปอ้าง |
| เอาไดก็ได้ดุจ | แดมุ่ง |
| ตามวิสัยสืบส้าง | สริสดิ์พื้นภพจเริน |
| ๏ คิดเทอนคนถ้ามั่น | ธัมมะ |
| สามัคคีดีละ | เหล่านั้น |
| ก็คือหมู่ผู้จะ | จรูงโลก |
| จเรินเลิสเกิดเกินขั้น | ขีดดั้งเดิมมา |
| ๏ สามัคคีขาดแล้ว | เลยกลาย |
| เปนอริต่อกันหมาย | มุ่งล้าง |
| เขาแหละพวกทำลาย | โลกแหลก ลงแล |
| แถลงแง่ง่ายกว่าส้าง | สิบร้อยพันประมาน |
