กันก่อนแก้
โคลงสี่สุภาพ | |
๏ เชินไทยผองน้องพี่ | พึงสมาน สมัคแล |
รำลึกไนหลักการ | เกี่ยวข้อง |
กับชาติประเทสถาน | ทำกิจ |
กันก่อนเกิดภัยพ้อง | เพ่งไว้ระไวระวัง |
๏ ทั้งมวลหมายราสดร์ทั้ง | ทางรัถ |
รวมร่วมการจำกัด | กะไว้ |
ไครมีกรนีย์ถนัด | ไนส่วน ไหนนา |
ทำนั่นผลนั้นได้ | เนื่องด้วยเดียวเสมอ |
๏ หวังเลอหวังเลิสก้อง | เกียรติไกร |
ชาติประเทสชนไทย | ทั่วผู้ |
บเบียดบ่เบียนไคร | ครองสงบ |
สงวนผูกมิตรภาพผู้ | เพื่อนด้วยดีสมาน |
๏ เปนการปรากตฉะนั้น | ไนประวัติ |
ตราบพระธัมนูรัถ | เริ่มไช้ |
เก้าปีสวัสดีถัด | ถึงสก สืบแฮ |
เห็นยิ่งผลจิงได้ | เด่นขึ้นควนมอง |
๏ แต่ของดีนี่แล้ | หลักมี หยู่นา |
มิว่าไครคอยที | ท่าได้ |
คงเปนเช่นโจรี | อริล่วง |
ลักลอบทำลายไห้ | เหตุร้อนรอนเรา |
๏ เปรียบเอาเข้าเค้าดุจ | ดังบุค- คลรือ |
เรียกหมู่ชุมชนทุก | ถิ่นแท้ |
ถึงชาติประเทสยุค | ไหนย่อม |
หยู่กับกำลังแล้ | หลักป้อง กันการน์ |
๏ ไนถานประเทสชั้น | ชาติชน |
เชิงชอบประกอบพล | เพียบห้อม |
ด้วยกองทัพสัพพหล | ทหานเชี่ยว |
ชล, บก, เชิงบินพร้อม | พรึ่บไว้ไวประจัน |
๏ อีกอันอาวุธอ้าง | องค์สำ- คันเฮย |
เห็นมากหากจักจำ | จดแจ้ง |
สมัยไหม่ยิ่งไช้ทำ | ถึงขีด |
พิคาตกันปานแป้ง | ป่นปี้เปนไป |
๏ แก้ฉันไดไม่ได้ | โดยโลก จเรินแล |
การยุทธยังยากโยก | แยกเร้น |
เรารู้จักรับโชค | เชิงวอด วายรือ |
รือจะลุกขึ้นเต้น | ต่อสู้ดูที |
๏ มีทางมีท่าแล้ว | แลคิด |
กันก่อนการแก้กิจ | ก็ต้อง |
เตรียมรบครบทุกชนิด | ทางชนะ |
ไนจุดยุทธสาตรข้อง | เกี่ยวข้างทางทหาน |
๏ เปนการทำที่ต้อง | เต็มไจ |
เปนกรนียะไน | เยี่ยงนี้ |
เพื่อชาติประเทสไผท | ถเกิงสักดิ์ |
เพื่อรัถธัมนูชี้ | ชัดไว้ไทยถนอม |
๏ “หวังสงบเตรียมรบพร้อม” | พึงถือ ฉะนี้นา |
“ชาติเปรียบบ้าน ทหานคือ | เขตรั้ว” |
ไครบุกรุกเรารือ | รานระ เราเพื่อน |
พลีตลอดเลือดเนื้อกลั้ว | เกียรติกล้ากลางสมร |
๑๓ มกราคม ๘๕