เช็ส. |
ข้าเสียใจเจ้าจะไปเสียจากพ่อ: |
|
บ้านนี้หนอคล้ายนรก, เบื่อเต็มที่, |
|
ยามเจ้าอยู่ความสนุกสุขพอมี |
|
อยู่พอที่แก้เหงาเศร้าวิญญา; |
|
ข้าให้เงินหนึ่งเหรียญเพียรเก็บไว้: |
|
และข้าจะขอใช้ให้ไปหา |
|
ลอเร็นโซผู้สหายนายใหม่นา, |
|
ยื่นสารานี้ให้อย่าใจเบา; |
|
จงตรวจตราหาช่องมองท่วงที |
|
ส่งสารนี้โดยลับให้กับเขา; |
|
จงไปเถิดอย่ารอ, พ่อกลับเย่า |
|
เห็นข้าพูดกับเจ้าจะโกรธา. |
ลาน. |
ผมลานายไปที ! น้ำตาผมติดคอหอยพูดไม่ออกเสียแล้ว ! แม่มิจฉาทิฐิแสนสรวย, แม่หญิงยิวน่ารัก ! ถ้าครั้งนี้ผู้ชายคริสตังไม่คลั่งไคล้พาเอาหล่อนไปละก็, ผมก็จะรู้สึกปลาดใจมากเทียวละ ! ลาทีเถิดแม่คุณ, น้ำตาจะทำให้ผมเสียลูกผู้ชายเสียแล้ว ลาที ! [เข้าโรง] |
เช็ส. |
ลานซ๎ล็อต, อนิจจา, น่าเสียดาย. |
|
โอ้เคราะห์ร้ายนี่กระไร, ในใจข้า |
|
ให้นึกแสนละอายขายหน้าตา |
|
ที่เปนลูกบิดา, น่าเสียใจ ! |
|
ถึงเราเปนธิดาสาโลหิต |
|
จะมีจิตเช่นกันนั้นหาไม่. |
|
ลอเร็นโซเสนหายอดยาใจ, |
|
แม้เธอไซร้ยืนยงคงสัจจา, |
|
น้องจะได้สิ้นเคราะห์, เพราะจะย้าย |
|
กลายเปนคริสตังดังเช่นว่า, |
|
เปนเมียเธอบำเรอภัศดา |
|
ทุกเวลามิได้ห่างจางจืดไกล. [เข้าโรง] |