ตอนที่ ๘

​เวนิส. ถนนแห่งหนึ่ง.

สะละรีโน และสะลานิโยออก.

สะละ. ฉันได้เห็นบัสสานิโยไป
  สู่เรือใบออกแล่นทีเดียวนี่,
  กราติยาโนสหายร่วมฤดี
  เขาไปด้วย, แต่ไม่มีผู้อื่นไป.
  ส่วนลอเร็นโซนั้นจะเห็นหน้า
  อยู่ในลำเภตราก็หาไม่.
สะลา. ตายิวพาลง่านงุ่นวุ่นเหลือใจ,
  ฟ้องพ่อเมือง, เชิญลงไปถึงเภตรา,
สะละ. ไปไม่ทัน, เรือใช้ใบไปแล้ว
  จึ่งคลาดแคล้ว, แต่แกบอกพ่อเจ้าว่า
  เห็นลอเร็นโซกับเช็สสิกา
  นั่งในเรือคอนโดลาคู่กันไป.
  อนึ่งอันโตนิโยเปนพยาน,
  ว่านงคราญกับคู่พิสมัย
  มิได้อยู่ในลำสำเภาใหญ่
  ของบัสสานิโยไซร้; รับประกัน.
สะลา. ไม่เคยเห็นใครโกรธเท่าตายิว,
  แกฉุนฉิวราวกับบ้าจนน่าขัน,
  ​พูดยุ่งนุงนักหนาน่าอัศจรรย์,
  วิ่งป่วนปั่นตะโกนพลางกลางภารา:
  “ลูกสาวกู ! เงินของกู ! อยู่ที่ไหน ?
  หนีไปกับคริสตังชังน้ำหน้า !
  เอาคริสตังเงินทองของกูมา !
  ยุติธรรม ! เงินตรา, และบุตรี
  อยู่ในถุง, สองถุงเงินตีตรา,
  ตราสองชั้น, มันเอาไปได้ฟ้าผี่;
  ลูกขะโมยของบิดาแสนกาลี !
  อีกมณีสองเมล็ด, เด็ดเอาไป
  ถึงสองเมล็ดเพ็ชร์ดี, อีชาติชั่ว
  มันติดตัวไปด้วย, ช่วยให้ได้ !
  โปรดเจ้าข้า ! ตามหาอีจัญไร !
  มันเอาไปทั้งเพ็ชร์และเงินตรา !”
สะละ. เด็ก ๆ ชาวเวนิสตามติดยิว,
  โหฮิ้ว ๆ ล้อลั่นขันนักหนา,
  ร้องว่าเพ็ชร, ลูกสาว, และเงินตรา
  ของตาบ้าแกหายเสียดายจัง !
สะลา. อันโตนิโยต้องระวังครั้งนี้นา,
  หาไม่ต้องเจ็บแน่, เพราะแกคลั่ง
  ประดาตาย.
​สะละ. จริงสหาย, ต้องระวัง.
  ฝรั่งเศสบอกกับฉันวันวานนี้,
  ว่าในช่องทเลแคบระหว่าง
  ทางต่อแดนฝรั่งเศสอังกฤษที่
  คลื่นลมจัด, เรือตะเภาชาติเรานี้
  มีสินค้าค่าทรัพย์, อัปปางไป.
  เมื่อฟังเรื่องตัวฉันพลันนึกถึง
  อันโตนิโย, และรำพึงขออย่าให้
  เรือพานิชย์ที่ยับอัปปางไซร้
  เปนเรือเพื่อนส่งไปในทางนั้น.
สะลา. ควรรีบบอกอันโตนิโยให้
  ทราบคดีนี้ไซร้ทุกสิ่งสรรพ์;
  แต่ทว่าอย่าบอกโดยฉับพลัน,
  เกลือกเขานั้นฟังเล่าจะเศร้าใจ.
สะละ. บรรดาชายผู้ดีอันมีศักดิ์
  จะน่ารักยิ่งกว่าหาไม่ได้.
  ฉันเห็นยามบัสสานิโยไซร้
  ลาอันโตนิโยไปในครานี้:
  บัสสานิโยบอกว่าจะรีบด่วน,
  เขากลับตอบว่า “ไม่ควร, ไม่ควรที่
  จะเร่งรัดเกินไปในครานี้,
  ​จงลืมฉันเสียทีเถิดเพื่อนยา;
  เพื่อนจงรั้งยั้งตนอยู่จนกิจ
  การสัมฤทธิ์พร้อมพรั่งดังตั้งหน้า;
  ส่วนเรื่องบริคันธสัญญา
  กับตายิว, เพื่อนอย่าให้กวนใจ:
  จงปลงใจให้สำราญในการรัก,
  ผูกสมัคมิ่งมิตร์พิสมัย,
  อันอุบายถ่ายทีมีเท่าใด
  เพื่อนจงใช้เพื่อชักความรักมา.”
  ครั้นพูดเสร็จชลนัยน์ไหลคลอเนตร,
  สังเกตเห็นว่าเขารักเพื่อนนักหนา,
  จับมือบัสสานิโยแล้วอำลา
  จากเพื่อนยายอดมิตรสนิทใจ,
สะลา. ที่รักโลกก็เพราะรักสมัคมิตร.
  เราควรคิดไปพบเขาให้ได้,
  เพื่อช่วยเขาเร้าเริงบรรเทิงใจ
  ในวันนี้.
สะละ. ดีแล้ว, ไปด้วยกัน [พากันเข้าโรง]

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ