| ลอ. |
เมื่อกินหนำจำเราจะแอบหาย |
| |
ไปตกแต่งแปลงกายเสร็จสรรพได้ |
| |
ในชั่วทุ่มเดียวเท่านั้น. |
| กรา. |
ฉันหนักใจ |
| |
เพราะเรายังมิได้เตรียมพร้อมดี. |
| สะละ. |
คนถือไฟก็ยังไม่ได้เที่ยวหา, |
| สะลา. |
ข้าเห็นถ้าไม่จัดพร้อมเต็มที่ |
| |
คงจะกลายเปนจืดชืดสิ้นดี, |
| ลอ. |
พึ่งบ่ายสี่โมงเท่านั้น, อย่าพรั่นใจ: |
| |
เหลือเวลากว่าสองชั่วโมงนาน |
| |
เพื่อเตรียมการพร้อมพรั่งดังใจได้. |
| |
[ลานซ๎ล็อตถือจดหมายออกมา] |
| |
ลานซ๎ล็อตเพื่อนยา, มาทำไม ? |
| |
มีธุระอะไรเย็นหรือร้อน. |
| ลาน. |
ขอนายได้โปรดฉีกหนังสือออกอ่านคงได้ความ. |
| ลอ. |
ฉันรู้จักลายมือ; มือโสภา |
| |
ขาวยิ่งกว่ากระดาษวาดอักษร, |
| |
ทั้งคำหวานสร้านอุรายิ่งกว่ากลอน. |
| กรา. |
จากหล่อนฤๅ ? |
| ลอ. |
แน่ละ ! |
| กรา. |
ชะเก่งจริง. |
| ลาน. |
ผมต้องลาต่อไปละขอรับ. |
| ลอ. |
จะไปไหน ? |
| ลาน. |
ชอบกลละขอรับ, ผมได้รับใช้ให้ไปเชิญตายิวนายเถ่าของผม ให้ไปกินเข้าที่บ้านท่านคริสตังนายใหม่ในค่ำวันนี้. |
| ลอ. |
ถ้าเช่นนั้นขอฝากถือนี่ไป |
| |
ส่งให้เช็สสิกาผู้ยอดหญิง, |
| |
และบอกหล่อนว่าแน่เปนแท้จริง |
| |
ข้าไม่ทิ้งหล่อนค้างอ้างว้างใจ. [ลานซ๎ล็อตเข้าโรง] |
| |
เพื่อนจงเตรียมการบรรเทิงรื่นเริงครบ; |
| |
คนถือคบของฉันนั้นหาได้ |
| สะลา. |
ถ้าฉนั้นตัวฉันจะรีบไป |
| สะละ. |
ฉันไซร้ก็เหมือนกัน. |
| ลอ. |
จงพลันจร. |
| |
ฉันกับกราติยาโนจะคอยท่า |
| |
อยู่ที่กราติยาโนเขาพักผ่อน |
| สะลา. |
ถ้ากระนั้นฉันจะไปโดยเร่งร้อน. [สะลานิโยและสะละรีโนเข้าโรง] |
| กรา. |
นั่นอักษรเช็สสิกาหรือว่าไร ? |
| ลอ. |
ฉันไม่ปิดสหายหมายพึ่งบ้าง. |
| |
เจ้านวลนางหล่อนบอกอุบายไข |
| |
ให้ฉันพาตัวนางไปอย่างไร; |
| |
ได้เตรียมไว้ทั้งของทองเงินตรา; |
| |
อีกเตรียมเครื่องแปลงกายเปนชายบ่าว |
| |
เพื่อแม่สาวหนีได้ไกลเคหา. |
| |
ถ้าแม้ว่าตายิวผู้บิดา |
| |
จะได้รอดปลอดตายมบาล, |
| |
ก็คงเปนเพราะธิดามารศรี |
| |
พาข้ามพ้นอเวจีนรกสถาน: |
| |
อันปวงเคราะห์กรรมเครื่องรำคาญ |
| |
คงไม่พานแผ้วอนงค์ดำรงธรรม์, |
| |
เว้นเสียแต่เพราะยิวอหังการ์ |
| |
เปนบิดาให้กำเหนิดแม่จอมขวัญ, |
| |
หล่อนต้องพลอยรับบาปกรรมของมัน |
| |
เท่านั้นแหละ, เช่นนั้นเปนจนใจ. |
| |
ขอจงเชิญเดินพลางมาทางนี้, |
| |
อ่านสารามารศรีด้วยก็ได้; |
| |
โฉมเจ้าเช็สสิกาผู้ยาใจ |
| |
จะถือไฟส่องให้ฉันณวันนี้. [พากันเข้าโรง] |
