ตอนที่ ๕

​เวนิส. หน้าบ้านไชล็อก.

ไชล็อกกับลานซ๎ล็อตออก.

ไช. เออดีแล้วไม่ช้าได้รู้สึก,
  รู้สำนึกสาระแนแส่ย้ายที่,
  ตาไชล็อกหรือบัสสานิโยดี:-
  เช็สสิกามานี่ !- มึงอย่าคิด
  ว่าจะได้อิ่มหนำและสำราญ
  เหมือนอยู่บ้านกูนี้, มึงคิดผิด:-
  เช็สสิกามานี่ !- ที่มึงคิด
  จะได้นิตย์นอนขี้เกียจเหยียดกายา
  คงไม่ได้สมหวัง, ทั้งนุ่งห่ม
  จะได้เหมาะอารมณ์อย่าฝันหา;
  เช็สสิกามานี่แน่ !
ลาน. แม่เช็สสิกา !
ไช. นั่นใครบอกมึงหวาให้เรียกร้อง ?
ลาน. นายเคยดุผมว่าจะทำอะไรก็ต้องรอให้สั่งเสมอ; คราวนี้ผมไม่รอสั่ง ทำไมมาโกรธผมเล่า ?
  [เช็สสิกาออกมา]
เช็ส. พ่อร้องเรียกดิฉันหรือเจ้าขา ?
ไช. เช็สสิกา, นี่แน่กุญแจห้อง:
  ​พ่อรับเชิญไปกินกับพวกพ้อง.
  เออที่จริงจะต้องไปทำไม ?
  เรารู้อยู่เขาเชิญไปเยินยอ;
  จะเปนเพราะชอบพอก็หาไม่:
  แต่จะไปเพื่อชัง, ชั่งเปนไร,
  ไปช่วยผลาญคริสเตียนให้เตียนยอ.
  เช็สสิกาจงอยู่ดูเรือนชาน.
  พ่อไม่อยากจากบ้านเลยเจียวหนอ:
  รู้สึกว่าจำเภาะเคราะห์ของพ่อ
  ทีจะร้ายหมายจะรอดูร้ายดี,
  นึกเปนลางท่าทางจะร้ายมั่น
  เพราะฝันถึงถุงเงินมากเต็มที่.
ลาน. ขอเชิญไปให้ได้ในคืนนี้,
  เพราะนายข้ายินดีคอยสนธยา.
ไช. เออ, กูก็เหมือนกัน.
ลาน. อีกอย่าง ๑ เขาได้คบคิดกันไว้, บางทีจะให้นายได้ดูการระบำแต่งตัวแปลงด้วย.
ไช. อ้อจะมีเต้นรำระบำบรรพ์
  และตกแต่งแปลงกันด้วยหรือหวา ?
  ถ้าเช่นนั้นนี่แน่เช็สสิกา,
  ปิดประตูเคหาลงลิ่มกลอน;
  ​พอได้ยินเสียงกลองและเสียงปี่
  เป่าปอดปอมาทางนี้ละก็หล่อน
  อย่าปล่อยใจเพลินเพลิดเปิดบัญชร
  หรือเยี่ยมย้อนดูถนนและหนทาง,
  อย่าแลดูคริสตังกำลังบ้า
  ที่ผัดหน้าผัดตาอ้าปากกว้าง;
  จงอุดหูเรือนของพ่อหนอนวลนาง,
  คือน่าต่างปิดไว้ให้มิดชิด:
  อย่าให้เสียงเฮฮาเหมือนบ้าหลัง
  เข้าสู่ยังเรือนของข้าบ้าจะติด.
  พ่อเจ้าเอ๋ย, ไม่อยากไปจนนิด;
  ยิ่งคิดยิ่งเบื่อในอุรา.
  ไม่อยากกินเลี้ยงอะไรในบ้านอื่น,
  แต่ต้องขืนฝืนใจ. ไปเถิดหวา,
  ไปบอกนายว่ากูอีกไม่ช้า
  จะไปสู่เคหาอย่าร้อนใจ.
ลาน. ขอรับ, ผมจะรีบไปบอกนาย. นายผู้หญิงขอรับ, ขอให้เยี่ยมน่าต่างมองออกไปดูหน่อยเถอะ;
  [ร้อง] เพราะไม่ช้าคริสเตียนจะเวียนมา,
  เขามีค่ามากนักจักหาไหน,
  ค่าตัวยิวถึงมากสักเพียงไร
  เขานั้นไซร้แพงกว่าแน่แม่คุณเอย. [เข้าโรง]
​ไช. นั่นมันพล่ามอะไรนะไอ้บ้า ?
เช็ส. มันพูดแต่ “ขอลานาย” เฉย ๆ;
  มิได้แซมแถมถ้อยอื่นอีกเลย.
ไช. เฮ้ย, มันดีดอกแม่, แต่ตะกลาม.
  ทำการงานเฉื่อยแฉะ, และทั้งวัน
  มันนอนคุดมุดหัวแสนหยาบหยาม:
  ใช้ไม่ได้, มันจะไปจึ่งยอมตาม,
  และไล่ส่งตัดความรำคาญใจ;
  และมันนั้นไปอยู่กับผู้หนึ่ง
  ซึ่งจะพอเอออวยช่วยเหลือได้
  ในทางการผลาญทรัพย์ที่กู้ไป;
  เช็สสิกา, เข้าข้างในอย่าได้ช้า:
  บางทีพ่อไม่ช้าจะกลับบ้าน:
  จงทำการตามสั่งทีเดียวหนา;
  ปิดประตู: ใครรู้จักตรึงตรา
  ไม่เสียสิน. นี้สุภาษิตยอดดี. [เข้าโรง]
เช็ส. ไปดีเถิดบิดา, ลูกลาก่อน;
  แม้เคราะห์ไม่มาบรจนถึงที่,
  ลูกจะพรากบิดาในครานี้,
  พ่อจะพรากบุตรีในไม่ช้า [เข้าโรง]

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ