ตอนที่ ๓
เวนิส, ถนนแห่ง ๑
ไชล็อก, สะละรีโน, อันโตนิโย, กับผู้คุม ออก.
ไช. | นายผู้คุม, คุมไว้, อย่าให้มา |
ขอซึ่งความกรุณา, ข้าไม่ให้; | |
อ้ายคนบ้าอวดดีคนนี้ไซร้ | |
ให้คนกู้เงินอย่างทางเมตตา: | |
คุมมั่นไว้. | |
อันโต. | ไชล็อกจงฟังฉัน. |
ไช. | ขอเพียงตามสัญญานั้น; อย่าเถียงข้า: |
ข้าสาบาลแล้วต่อเทวดา | |
จะยืนตามสัญญาเปนแน่ชัด. | |
มึงเคยเรียกกูว่าหมาแต่ก่อนกี้; | |
กูเปนหมา, เออบัดนี้กูจะกัด, | |
จงระวังเขี้ยวกู; ผู้ครองรัฐ | |
ต้องพินิจแน่ชัดให้แก่กู. | |
นายผู้คุมช่างกระไรหนอไหลหลง, | |
ตามใจคนโทษประสงค์ได้, ดูดู๋ | |
พามาเที่ยวนอกคุกสนุกอยู่ | |
หรืออย่างไรก็ไม่รู้, เราขวางตา. | |
อันโต. | ขอจงฟังแถลงถ้อยสักหน่อยเถอะ. |
ไช. | เหอะไม่ฟัง; ขอตามสัญญาข้า: |
พูดทำไม; ใช้เถิดตามสัญญา: | |
ข้าไม่ขอฟังคำร่ำวิงวอน. | |
ไม่ยอมเสียน้ำตา, อย่ามุ่งหมาย | |
จะโยกย้ายอย่างไรให้ใจอ่อน, | |
ไม่ขอฟังคริสเตียนมาเพียรวอน. | |
ข้าลาก่อน, อย่าตามตูข้ามา; | |
เปนอันขาดชาตินี้ไม่ขอฟัง | |
คริสตังป้อยอ, อย่าง้อข้า; | |
ขอแต่เพียงให้ได้ดังสัญญา, | |
นอกนั้นไม่ปราถนาสิ่งใด ๆ. [เข้าโรง] | |
สะละ. | อ้ายนี่เปนสัตว์ป่าทารุณสุด, |
มาเที่ยวปนฝูงมนุษอยู่นี่ได้ ! | |
อันโต. | ช่างเขาเถิด: จะวอนงอนง้อไย, |
พูดไปเปลืองปากเปล่าไม่เข้าที. | |
มันจงล้างชีพฉัน; ฉันรู้ใส้: | |
. | มันขัดใจเพราะเมื่อแต่ก่อนกี้, |
ใครมาออดวอดวอนสุนทรดี | |
ให้ฉันช่วยใช้ณี่, ฉันเคยใช้. | |
มันเกลียดฉันเพราะฉนั้น. | |
สะละ. | อันพ่อเมือง |
คงยักเยื้องไม่ยอมตามมันได้ | |
อันโต. | พ่อเมืองจะเลี่ยงวินัยได้ฉันใด: |
ถ้าเลี่ยงไซร้ก็จะเสียประเพณี. | |
ชนต่างชาติค้าขายหมายพำนัก | |
พึ่งซึ่งหลักยุติธรรมอย่างเต็มที่; | |
อันเวนิสพิพิธพานิชมี | |
ทุกภาษา. บัดนี้ฉันขอลา: | |
ความลำบากยากใจในเรื่องนี้, | |
ทำซูบเศร้าแทบไม่มีซึ่งมังสา | |
ถึงหนึ่งปอนด์ที่จะใช้ตามสัญญา | |
แก่เจ้าณี่ปราถนาซึ่งชีวิต. | |
เชิญเถิดนายผู้คุม,เชิญพาไป. | |
ขอเพียงให้พระเปนเจ้าทรงดลจิต | |
บัสสานิโยเพื่อนผู้คู่ชีวิต | |
มาทันดูใจกันนิดเปนพอใจ ! [ต่างคนต่างเข้าโรง.] |