บุณยเวท ร่ายมนตร์ ศิวะ อนุษฏกะ

เล่มต้น หน้า ๑๑๖

ครั้นสุดเสียงประโคมแล้ว จึงพระครูอัษฎาจารย์ ร่ายมนตร์ โอม ศิวะ อนุษฏุภะ สรรเสรีญพระอิศวรเป็นเจ้า เป็นภาสาสันสกฤตลาเดียวพราหมณ์บรรลือศังข์เมื่อจบ

ศาสฺตฺรปุณฺย อนุษฏุภ ศิวมนฺตฺร

สรรเสรีญคุณ พระอิศวรเป็นเจ้า

๏ อวรฺณก สุวรฺณก ฆนาฆน วิทฺยาวิจารฺย คตาคต มหาวน มุทิตมุทิตํ สรณิคติธุรนฺธร สรณิคติตมาล สรณิวณิงฺนิยามก หริะ โอมฺ วิชย วิชย มหาเทว มหาไกลาสปเต มหาคิริลกฺษณ โคปตินิคฺรหณ ปฺรสนฺนคณราช ปฺริยารฺธปฺรติม สูปริคนฺตุก ปริตรณ ทิวํคม ปฤถิวีํคม ปริวิตตนยน (มม) ศตฺรูนฺ นาศย นาศย ภีษย ภีษย โมหย โมยห หน หน คฤหฺณ คฤหฺณ ศมฺภุนาถ ตฺริเนตฺร จตุรฺวกฺตฺร ศศิลลาม จรฺมวาโส เทวเทว มุกฺตรต ธรฺมโกศ (สทา กุรุ กุรุ มจฺฉตฺรุวินาศนํ หริะ โอม สฺวสฺตินาถ ปตินาถ ปรมราชปฺรติปฺรตาป) ฯ

แปลมนตร์ ศิวะ อนุษฎุภะ สรรเสรีญพระอิศวรเป็นเจ้า

ที่พระครูอัษฎาจารย์ ร่ายถวาย เมื่อพระบรมราชาภิเษกพึ่งแล้วลง (คัดมาจากมนตร์ ศิวะตันตระ บางคำคัดมาจาก ยะชุรเวทอิทธิฤทธิ์นั้น คัดจาก ไตต์ติรียะพราหมณะ และอะรันยะสัม มักเสกกันตั้งพันหน เพื่อให้สมประสงค์ พินาศศัตรู)

๏ โอ้พระศิวะแผ้ว สรรพะพรรณ ผองเอย
จอมศุลีสีสุวรรณ ะวากย์ท้น
ทรงคุณะพะหุละฉัน ไฉนเทียบ เถีงฤา
อุปะนิษัทน้อมมะนัสค้น คะติไท้เถลีงญาณ ฯ
๏ ท่านเขยื้อนมิเขยื้อนสุด สมฉันท์ ไฉนฤา
ปกมะนุษย์ปกเทวัญ ว่องเกื้อ
ปราโมทย์ทิพยะโสตถิ์ศันติ์ แสล้มลัก ษะณางค์ท่าน
ทรงพระภาระเอื้อ เวทะเอื้อมอุทานแถลง ฯ
๏ ผะแลงองค์ยงเยี่ยงเวี้ง เวทสถล ะมาร์คฤๅ
ทรงเดชมัคคุเทศคน เที่ยวเพ้อ
รัถเยศเวทะจระดล สดวกศึก ษาเอย
นระชาติ์จึ่งสมาร์ถชะเง้อ พึ่งชเงื้อมนำถนอม ฯ
๏ สรวมจอมเทวะราชผู้ ผะดาเศียร เสด็จเทีญ
ปรากฏปรากฏระเมียร มิ่งห้อง
สูงสุดยิ่งมะนุษย์เกษียล สุเรศะพรรค ผองฤๅ
สมมะนัสถวายนะมัสซร้อง ศักดิเชื้อเชีญเสนีญ ฯ
๏ ขอเมีลมะหิทธิเทพะค้อม บังคม บาทเทีญ
โอ้มะหาเทพะสยม ภูตม์ท้าว
จอมไกลาสมหาตมุดม ะสิงขะเรศ เสถียรเอย
ยลเยี่ยงหิมะลัยอะคร้าว มิ่งแคว้นสินธู ฯ
๏ ผู้ขี่ศรีพฤษภะท้าว นนทิการ เจ้าเอย
ผู้นิทัศน์มัทวะสมาน มิตร์ปลื้ม
ราชะกษัตร์นภะรัฐสถาน ทิพะคฤหัป ปะตีแฮ
สฺรีร์กึ่งโปรดพะนึงยื้ม ยศะอ้างองค์อุมา ฯ
๏ มะหามะเหสีสถิตเวี้ง วิมานสวรรค์
สูงกว่าสาระสัตว์สรรพ์ ซึ่งสร้าง
องค์ใดเล่าพะเน้าศันติ์ พะเน้าสุข สนองเอย
ช่วยชุดมวลมนุษย์สล้าง แหล่งห้วงสงสาร ฯ
๏ ผ่านพิภพมะหรณพหล้า เลอสรรค์ สมเอย
ย้ายวิโยคเดีรโลกผัน ภาคฟ้า
เปีดตาปกฟ่าบรร เทีงทัศ ะนานา
แสงประเสริฐเลีสะหล้ากล้า กระเหี่มน้ำใจกระหาย ฯ
๏ ทรงทำลายมะล้างสิ่ง สยดสยอง หยุดเทีญ
ผลาญโง่โผล่ฉลาดมอง หมื่นไร้
โปรดฆ่าโปรดจับผอง ไพเรศ ประลัยแล
ชัยะเชีดเทีดศักดิได้ สุขด้วยเดชะสี ฯ
๏ โอ้ศุลีศรีโลกผู้ สยัมภุญาณ ยอดเอย
ตรีเนตร์สี่พักตร์ผะสาน ศักดิ์เรื้อง
ปักโสมะจุฬาปาน มะกุฏทิพย์ เถลีงฤา
ทรงกระหวัดพยัคฆะดัจเปลื้อง เปลี่ยนทั้งหนังฟาน ฯ
๏ มะโหฬารพิมานทิพย์ห้อง เหมะไก ลาสฤา
ชุบวิชิตมนิศวรดะนัย โลกเกื้อ
ธรรมะโกศโปรดนุศาสน์ไตร สุจริต จรุงแฮ
ผลาญหมู่ผองริปูเอื้อ เอีบอ้อมถนอมศันติ์
๏ สรวมไกวัลยะนาถคุ้ม ขจัดทุกข์ ถลายเทีญ
โอ้พระเจ้าจอมสุข สัตว์เลี้ยง
ทรงมะหิทธิ์สิทธิทะนุก มะนุษยะยิ่ง ใครรา
มะหากษัตร์ล้ำกษัตร์เพี้ยง พ่อข้าขอโอม สฺวาหา ฯ

บุณยเวท ร่ายมนตร์ วิษณุ อนุษฏกะ เล่มต้นหน้า ๑๑๖

ครั้นสุดเสียงศังข์แล้ว จึ่งหลวงราชมุนี ร่ายมนตร์ โอม วิษณุ อนุษฏุภะ สรรเสรีญ พระนารายณ์เป็นเจ้า เป็น ภาษาสันสกฤตลาเดียว พราหมณ์บรรลือศังข์เมื่อจบลง

ศาสฺตฺรปุณฺย อนุษฺฏุก วิษฺณุมนฺตฺร

สรรเสรีญคุณ พระนารายณ์เป็นเจ้า

๏ สุขกร ทุะขนุตฺ สูกฺษฺมาสูกฺษฺม มิหิร ปทฺม วฤษภ ปราปร ฤษภาธิโรหก ธีร รกฺโษยกฺษปฺราถมิก อลีกคต อาสาทิตชนฺโมทย โกฏิเทวเทว เสามนสโชฺยติษฺก เตโชคต อเนก คหฺวราภิราม ทิวิษทฺธีะ ปฺรนิคม ปฺรนิฆฺน ศฺรทฺธิต ปุณฺย ปฺรนิกรฺษ รเณศ ศฺรีวตฺ สลาฺฉน อตุลธน ปริณามานฺตฺร ปฺรพฺรหม อานนฺทคณก อนาสว อีศ วสุเทวสูโข ศฺรีสกฺต ลสนฺนยน (หริะ โอมฺ พฺรหฺมาณฺฑวิลย สตฺปาตฺร ปฺรมราช (นโม สฺตุ เต) ฯ

แปลมนตร์ วิษณุ อนุษฏุภะ สรรเสรีญพระนารายณ์เป็นเจ้า

ที่หลวงราชมุนี ร่ายถวาย ต่อมนตร์ ศิวะ อนุษฏุภะ เมื่อพระบรมราชาภิเษกพึ่งแล้วลง (คัดมาจากมนตร์ วิษณุตันตระ บางคำคัดมาจาก อุปะนิษัท มักร่ายกันขณะกระทำยัญญะบูชาตั้งพันคาบ ถอดจากคำแปลเป็นภาสาอังกฤษที่พราหมณ์อารยแปลทั้งหมดจากภาสาสันสกถฤต)

๏ โอ้พระวิษณุผู้ ผะดุงสุข เกษมรา
ประเทาทุกข์โยคีทุก ถิ่นหล้า
เกาศลเล่ห์กละรุก กละล่า ชะเลงเอย
ฤทธยุตม์ดุจระพีจ้า เจีดห้องหาวหน ฯ
๏ พระกละโกมุททั้ง กละกะทิง เถลีงฤา
ทั้งทะมื่นโลกอื่นสิง โลกนี้
ขึ้นโคเผ่นโผยิง ศรเสียบ อะสูรเอย
เฉลียวฉลาดองค์อาจชี้ ขาดเข้มแข็งขยัน ฯ
๏ ถวัลยะยศรากษสเผ้า ผองยักษ์ สยองท่าน
พ่ายเดชเทเวศสมัคร์ หมอบน้อม
ผะทมทิฆัมพะระครรภหลับ ภุชงคะสมุทร์ เกษียรเอย
เจ้าอเนกะเทวัญล้อม เลีสะแกล้วเกรียงสรวง ฯ
เรืองจรัสพระรัศมี รุ่งล้อม
สมบูรณ์คุณะศักดิศรี สมุทระก่อง กะรุณเอย
โปรดอยู่คูหาห้อม หุบห้องหัวใจ ฯ
๏ โยคีใครที่ชื่น ตะบะญาน เชี่ยวแฮ
หะทัยพิเลปน์เทพะสันดาน ดึ่งกว้าง
ช่ำเวทพิทเยศะชาญ ชะโยวาท วิสัยท่าน
น่าเชื่อถือประลืออ้าง เอกรู้ครูอิสี ฯ
๏ ว่องราวีวินาศสิ้น ศัตรู โลกรา
จอมพิชัยะเศีกริปู ปราบแพ้
ศรีวัตสะรัตะนาชู วิชิตะศักดิ์ สูงเอย
คั่งมะหัคฆะศฤงคารแท้ เทียบไร้ใครเสมือน ฯ
๏ เยือนโลกอเนกะโชคเอื้อม อะวะตาร
หลายเมื่อหลายสมัยะฉาน ฉ่าห้าว
วิรำนาจเฉียบขาดขาน ขัตติยะเดช ดังแฮ
ไร้เรี่มไร้สุดกร้าว เกรีกแกล้วเกรียงสมร ฯ
๏ สะโมสรมะนุษยะชาติ์ปลื้ม ภักดี ท่านรา
จอมจักระพรรดิปัฐะพี จบหล้า
เอารสวะสุเทพทวี วีระศักดิ์ สูรเอย
พระเกียรติ์กระเดื่องเปรื่องหล้า โลกคร้ามเครงเหีม ฯ
๏ เรี่มรักอัคเรศไท้ เทวินี ศวรเอย
อัปสระศักดิ์พระลักษมี มิ่งฟ้า
เนตร์คมดุจะคมตรี ศูลเสียบ สมรฤๅ
เจ้าผ่านศฤงคารหล้า ระยอบเบื้องบาระมินทร์ ฯ
๏ สรวมปิ่นประชาเทพเวี้ง สวรรค์วะสุน ธรเอย
วิษณุราชสุระนาถอะดุล ะเดชเกื้อ
เสด็จจากนาคะอาสน์ขุน ขัตติยะโลก เฉลีมเทีญ
สมที่โยคีเอื้อ อ่อนเกล้าเทาถวาย วอนแล ฯ
๏ มะหิทธิหมายมะหาราชล้ำ ราเชนทร์ ผองแฮ
โปรดรับวันทะนาเบน เกศทู้
พึ่งไหนใฝ่ไหนเอน อุรานุเคราะห์ นั่นเทีญ
ข้าบาทพฤฒิบาศผู้ ศิษย์เอื้อมโอมสรวง สฺวาหา ฯ

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ