คำพระสิทธิชัยบดีทูลถวายมงคลเศวตฉัตร และพระราชดำรัสตอบ

เล่มต้น หน้า ๑๑๕

จึงพระสิทธิชัยบดีนายกพราหมณ์พฤฒิบาศกราบบังคมทูลถวายพระนพปฎลมหาเศวตะฉัตรด้วยคำมคธภาสาว่า

ยคฺเฆ เม เทโว โอกาสํ กโรตุ ฯ ยโต จ โข เทโว มุทฺธาภิสิตฺโต มหาราชา สฺยามานมินฺโท โหติ เตน มํยิ เสตจฺฉตฺตํ เทวสฺส นิยฺยาเทม ฯ สาธุ เทโว อิมํ ปฏิคฺคเหตฺวา อมฺหากํ อุปริราชกํ อาณํ ปสาเรตฺวา นาโถ หุตฺวา ธมฺมิกํ รกฺขาวรณคุตฺตึ สํวิทหตุ ฯ

ทรงตอบด้วยมคธภาษาว่า- เอวํ พฺราหฺมณ ฯ

แล้วกราบบังคมทูลด้วยคำสยามอีกว่า

ขอเดชะฝ่าลอองธุลีพระบาทปกเกล้าปกกระหม่อม ขอได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ พระราชทานพระบรมราชวโรกาสแก่ข้าพระพุทธเจ้าฯ ด้วยพระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัว ได้ทรงรับพระมุรธาภิเษก เป็นบรมราชาธิราช เป็นเจ้าเป็นใหญ่ของประชาชนชาวสยาม เหตุดังนั้น ข้าพระพุทธเจ้าทั้งหลายทั้งพระบรมวงศานุวงศ์ ข้าทูลลอองธุลีพระบาทมีท่านเสนาบดีเป็นประธานและสมณะพราหมณาจารย์ทั้งปวง ขอมอบเศวตะฉัตรนี้ถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ขอได้ทรงรับแล้วแผ่พระราชอาณาปกเกล้า ข้าพระพุทธเจ้าทั้งปวง ตลอดถึงอาณาประชาราษฎร์ เป็นบรมนาถทรงจัดการคุ้มครองรักษาป้องกันอันเป็นธรรม สืบไป ขอเดชะ ฯ

ทรงรับด้วยคำสยามอีกว่า-ชอบละ พราหมณ์ ฯ