หนังสือพระยาสังขโลก

​ข้าพเจ้าพระยาสังขโลก พระยาอุไทยธิราช พระยาเอกราช ขอบอกปรนนิบัติมายังท่านพระนายสารเพธหลวงนายสิทธิให้ทราบ ด้วยครั้งก่อนมีหนังสือหมื่นอุม บุตรพระยาสังขโลก กับพระยาภักดีนุชิตมากราบเรียน ด้วยกำลังอ้ายญวนในค่ายณเมืองพนมเปญมันหนีขึ้นมา นายทัพนายกองจับได้อ้ายญวน ๑๕ คน แล้วอยู่มาณวันเดือนยี่แรม ๖ ค่ำ นายทัพนายกองแขวงเมืองบาทีจับได้อ้ายญวน ๓ คน อยู่มาณวันเดือนยี่ แรม ๘ ค่ำ ปลัดสุกเป็นนายทัพแขวงเมืองสำโรงทองรับได้อ้ายญวนอีก ๖ คน นายทัพแขวงเมืองพนมเปญจับได้อ้ายญวนอีก ๒ คน เข้ากัน ๑๑ คนนั้น ข้าพเจ้าวิตกด้วยราชการนัก ด้วยว่ามันหนีขึ้นมาจะเป็นอุบายอย่างไรก็ไม่รู้ ข้าพเจ้ากลัวผิดด้วยราชการนัก จะพาเอาเนื้อความมากราบเรียนก็ยังไม่มีพระประสาสน์สั่งบังคับไป ถ้อยคำที่อ้ายญวนมันหนีมานั้น แต่ข้าพเจ้าได้ถามอ้ายญวน ๆ บอกว่ากำลังกองทัพญวนอยู่ในค่ายพนมเปญ เห็นจะหนีขึ้นมาข้างหลังอีกเป็นอันมาก อนึ่งอยู่มาณวันเดือนยี่แรม ๘ ค่ำ มีหนังสือออกยานรินทราธิบดี ออกยาชำนิพิทักษ์ ออกยาเสนานุชิต พระศรีนครบาลเขตต์เมืองกำปอดออกมาถึงข้าพเจ้าว่าได้รบกับอ้ายญวน ๒ ครั้ง มันหนีเข้าในค่ายกะพงบาย แล้วได้ใช้คนให้ไปจัดทัพข้างเรือ เนื้อความทั้งนี้เหมือนอย่างมีมาแต่ก่อน บัดนี้ข้าพเจ้าให้พระยาแบนกับไพร่ ๒ คนถือหนังสือมาแต่เขตต์กำปอดฉะบับ ๑ มากราบเรียนให้ทราบ ให้เมตตาช่วยทำนุบำรุงขึ้นกราบเรียนเจ้าคุณผู้ใหญ่ให้ทราบ ถ้าเมตตาโปรดประการใดให้มีหนังสือกลับคืนไป ข้าพเจ้าทั้งหลายจะได้ทำตามบังคับบัญชา ขอปรนนิบัติมาณวันเดือนยี่แรม ๘ ค่ำปีชวดโทศก ศักราช ๑๒๐๒