หนังสือสัญญาองหายตีกุญ

​ณวันพุธเดือนยี่ขึ้น ๗ ค่ำปีชวดโทศก ข้าพเจ้าองหายตีกุญทีเตินไทเดดกกวาน องตะเวียนภูซือกวาน องภอลันบินกวาน องเทิงเบียนกวาน ทำหนังสือสัญญาให้ไว้ต่อพณหัวเจ้าท่านสมุหนายก อรรคมหาเสนาบดีอภัยพิริยปรากรมพาหุ เจ้าคุณแม่ทัพใหญ่ผู้สำเร็จราชการณกรุงเทพพระมหานคร กับนายทัพนายกองทั้งปวง ด้วยณวันจันทรเดือนยี่ขึ้น ๕ ค่ำปีชวดโทศก พณหัวเจ้าท่านสมุหนายกเจ้าคุณแม่ทัพใหญ่ กับนายทัพนายกองยกออกไปที่รบณค่ายเมืองโพธิสัตวพร้อมกัน ข้าพเจ้าองหายตีกุญทีเตินไตเดดกกวาน องตะเวียนภูซือกวาน องภอลันบินกวาน องเทิงเบียนกวาน นายทัพนายกองญวนพร้อมกันออกมาคำนับรับผิดต่อพณหัวเจ้าท่านสมุหนายกเจ้าคุณแม่ทัพใหญ่ว่า ได้สู้รบกับกองทัพกรุงมานั้นโทษข้าพเจ้าผิดหนักแล้ว ซึ่งโปรดประทานชีวิตไม่ฆ่าฟันข้าพเจ้า องผู้ใหญ่ผู้น้อย ไพร่ญวนทั้งปวง ข้าพระเจ้าเวียดนามให้ไปครั้งนี้ พระคุณหาที่สุดมิได้ ข้าพเจ้าองผู้ใหญ่องผู้น้อยจะขอเลิกทัพกลับไปรวบรวมกันณเมืองโชดก แล้วจะได้มีหนังสือไปถึงองนายทัพนายกองญวนที่ยังตั้งรบพุ่งฆ่าฟันอยู่กับพระยาพระเขมรหัวเมืองทั้งปวง ให้เลิกถอยทัพกลับคืนมาบ้านเมือง แล้วจะได้มีหนังสือแต่งให้องญวนถือลงไปกราบทูลพระเจ้ากรุงเวียดนาม ขอให้มีพระราชสาส์นแต่งทูตเข้ามายังกรุงเทพพระมหานคร เป็นทางพระราชไมตรีอันสนิทเหมือนอย่างแต่ก่อน ไพร่ฟ้าอาณาประชาราษฎรทั้งสองสามพระนครจะได้ไปมาค้าขายเป็นสุขสืบไป