หนังสือพระยาอุไทยธิราช

​ฉะบับหนึ่งว่า หนังสือพระยาอุไทยธิราช ข้าพเจ้าปรนนิบัติมายังท่านพระยาณรงควิไชย พระยาประจิม พระนรินทรโยธาเมืองปัตบอง พระยาสังขโลกทั้งสองให้ทราบ ครั้นณวันเดือน ๙ แรมค่ำ ๑ ปีชวดโทศก เห็นพระสุรินทรธิบดีแก้ว พระทึกสงครามจัน นำหนังสือเจ้าคุณแม่ทัพใหญ่ฉะนับ ๑ กับหนังสือพระนรินทรโยธาฉะบับ ๑ ไปถึงข้าพเจ้าได้รับอ่านดูรู้ทราบทุกประการแล้ว เห็นว่าเจ้าคุณผู้ใหญ่เมตตาโปรดข้าพเจ้า พระยาอุไทยธิราช กับพระยาพระเขมรผู้ใหญ่ผู้น้อย กับอาณาประชาราษฎรในแขวงเมืองเขมร ข้าพเจ้ากับพระยาพระเขมรกับราษฎรมีใจยินดีต่อพระเดชพระคุณเป็นที่สุดยิ่งนัก ทุกวันนี้เจ้าเมืองทุกหัวเมือง และพระยาพระเขมรทั้งปวงคิดอ่านเกณฑ์กองทัพคิดฆ่าอ้ายญวนซึ่งเป็นศัตรูทุกเขตต์ทุกแดนนั้น ทุกวันนี้ข้าพเจ้าจะได้มีน้ำใจคิดไปถึงแก่นานาประเทศหามิได้ มีใจคิดทุกวันนี้หมายจะพึ่งพระเดชพระคุณสมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัว กับใต้เท้าพระกรุณาเจ้า ๆ เมตตาโปรดช่วยทำนุบำรุง แต่เจ้าเมืองทุกหัวเมืองคิตอ่านตั้งเป็นกองทัพรักษาอาณาประชาราษฎรในเขตต์ในแดนทุกหัวเมืองทุกวันนี้ หามีขุนนางผู้ใหญ่จะคิดราชการประการใด ๆ ก็หาพร้อมกันไม่ แต่เจ้าผู้หญิง ๔ องค์นั้นอ้ายญวนจับไปเสียแล้ว ยังแต่เจ้าองค์หนึ่งเป็นข้าเฝ้าสมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัว บัดนี้ จะขอพึ่งสติปัญญาท่านช่วยทำนุบำรุงเอาใจความที่สมควรขึ้นกราบเรียนใต้เท้ากรุณาเจ้า ๆ ขอได้เมตตาโปรดขอให้คงน้ำดินเป็นข้าสมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวตามอย่างตามประเพณีมาแต่ก่อน หนังสือมาณวันเดือน ๑๒ แรม ๘ ค่ำปีชวดโทศก ศักราช ๑๒๐๒