พระราชสาส์น พระเจ้าเกียเค่งบอกงานฝังพระบรมศพพระปิตุราช

​พระราชสาส์น สมเด็จพระเจ้าเกียเค่ง มาถึงสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุธยา

ด้วยสมเด็จพระเจ้ากรุงต้าฉิงผู้ใหญ่ได้เสวยราชสมบัติมา ตั้งอยู่ในธรรมะ มิได้มีความฉันทา โทสา พยาบาทจองเวรแก่กษัตริย์องค์ใดไม่ จึงได้จำเริญพระชนมายุถึง ๘๙ ปี แล้วว่าราชการบ้านเมืองตามประเพณีสมเด็จพระอัยกาสืบมาแต่ก่อน มีพระทัยโอบอ้อมแก่อาณาประชาราษฎร สมณชีพราหมณ์ได้อยู่เย็นเป็นสุข ถึงว่าข้าราชการผู้ใหญ่ผู้น้อยกระทำผิดสิ่งใดก็รู้อยู่ ใส่ไว้ในพระทัยจะได้ตรัสออกมาประการใดหามิได้ และที่ผู้ใดกระทำความชั่วเอาตัวมาว่ากล่าวสั่งสอนให้ดี ประการหนึ่งถึงเทศกาลทำนา ฝนตกน้ำท่วมเข้าหาได้ผลไม่ ไพร่ฟ้าประชากรอดอยากขัดสน สมเด็จพระเจ้ากรุงต้าฉิงผู้ใหญ่ทรงพระเมตตาให้พระราชทานเงิน ข้าว แจกแก่ไพร่ฟ้าประชากรมิให้อดอยากขัดสน

และซึ่งสมเด็จพระเจ้าเกียเค่งเสวยราชสมบัติมาทุกวันนี้ ตั้งพระทัยเอาตามอย่างราชประเพณีสมเด็จพระเจ้ากรุงต้าฉิงผู้ใหญ่สืบมาแต่ก่อน แล้วเอาพระบารมีสมเด็จพระเจ้ากรุงต้าฉิงผู้ใหญ่เป็นที่พึ่ง บัดนี้มาสวรรคตแล้ว

ครั้น ณ วันเดือน ๖ ขึ้น ๗ ค่ำ ปีมะแม เอกศก สมเด็จพระเจ้าเกียเค่ง พระญาติพระวงศ์ทั้งปวง พร้อมกันเชิญพระบรมศพสมเด็จพระเจ้ากรุงต้าฉิงผู้ใหญ่ แลศพพระราชมารดาทั้ง ๒ พระองค์ไปไว้ในพระราชวัง กระทำสักการบูชา แล้วสมเด็จพระเจ้าเกียเค่งให้มีหนังสือรับสั่งออกไปทุกหัวเมืองว่า วัดวาอารามซึ่งชำรุดปรักหักพัง ให้เจ้าเมืองกรมการเอาเงินหลวง ณ หัวเมืองนั้น ตกแต่งซ่อมแปลงเสียให้ดี อย่าให้ชำรุดอยู่ได้

​หนึ่งหญิงสามีตาย ถ้ามีบุตรเลี้ยงบุตรหามีสามีไม่เลยนั้นเป็นคนสัตย์ซื่อมั่นคง จึงให้รับพระราชทานเบี้ยหวัดทุกปีมิได้ให้ขัดสน

อนึ่งหญิงซึ่งสามีเป็นโทษให้เนรเทศออกไปนอกขอบขันฑเสมา หญิงตามสามีไปด้วยนั้น ถ้าสามีตายหญิงนั้นกลับมา ณ เมืองใด ให้เจ้าเมืองเลี้ยงดูไว้อย่าให้มีความขัดสน

พระราชสาส์นมา ณ วันเดือน ๖ ขึ้น ๘ ค่ำ เกียเค่ง ศักราช ๔ ปีมะแมเอกศก ฯ

----------------------------