พระราชสาส์นพระเจ้าเกียเค่งบอกงานพระบรมศพพระปิตุราช

​พระราชสาส์น สมเด็จพระเจ้าเกียเค่ง มาถึงสมเด็จพระเจ้ากรุงเทพพระมหานครศรีอยุธยาผู้ใหญ่

ด้วยสมเด็จพระเจ้าเกียเค่งเป็นพระราชบุตรที่ ๑๔ แต่ก่อนสมเด็จพระเจ้ากรุงต้าฉิงผู้ใหญ่ยังไม่สวรรคต สมเด็จพระอัครมเหสีสมเด็จพระเจ้ากรุงต้าฉิงผู้ใหญ่ทิวงคตแล้ว จึงพระราชมารดาสมเด็จพระเจ้าเกียเค่งทิวงคต สมเด็จพระเจ้ากรุงต้าฉิงผู้ใหญ่เอาพระศพพระราชมารดาทั้ง ๒ พระองค์ฝังใส่กุฏิไว้ ครั้นสมเด็จพระเจ้าเกียเค่งเสวยราชสมบัติได้ ๔ ปี จึงสมเด็จพระเจ้ากรุงต้าฉิงผู้ใหญ่สวรรคตลง พระบรมศพยังอยู่ในพระราชวัง สมเด็จพระเจ้าเกียเค่งจึงให้เชิญพระศพพระราชมารดาทั้ง ๒ พระองค์ ซึ่งฝังไว้นั้น มาไว้ในพระราชวังด้วยกันกับพระบรมศพสมเด็จพระเจ้ากรุงต้าฉิงผู้ใหญ่ สมเด็จพระเจ้าเกียเค่งจึงถวายพระนามพระบรมศพ สมเด็จพระเจ้ากรุงต้าฉิงผู้ใหญ่ชื่อว่า เกาจงซ่นหนเต นามพระศพพระอัครมเหสีชื่อว่า เหางิซุนหงฮอ นามพระศพพระราชมารดาชื่อว่าเหาเหียนซุนหงฮอ สมเด็จพระเจ้าเกียเค่งพระญาติวงศ์พระองค์ข้างหน้าข้างใน และขุนนางผู้ใหญ่ผู้น้อยทั้งปวงเอาไว้กระทำสักการบูชากว่าจะได้เชิญพระบรมศพไปฝัง

แล้วสมเด็จพระเจ้าเกียเค่งจัดแจงให้ขุนนางผู้ใหญ่ผู้น้อยให้เลื่อนขึ้นเป็นที่ตามสมควร แต่บรรดาทแกล้วทหารอายุ ๗๐ ปีแล้วให้ยกเสียมิให้ใช้ราชการ แล้วสมเด็จพระเจ้าเกียเค่งให้มีหนังสือรรับสั่งไปถึงเมืองขึ้นขอบขันฑเสมาทั้งสิ้น ว่าแต่บรรดาคนแก่ชราและหูหนวก ตาบอด ขาหัก พิการนั้น มีอยู่เมืองใดให้เจ้าเมืองกรมการเอาเงินหลวงเมืองนั้นจำหน่ายออกเลี้ยงดูอย่าให้อดอยาก

​อันหนึ่งศพผู้หาญาติพี่น้องมิได้นั้นให้เก็บฝังเสียให้สิ้น และหัวเมืองใดได้เลี้ยงดูคนแก่คนชรา และเอาศพคนหาญาติพี่น้องมิได้ไปฝัง ได้เสียเงินค่าเลี้ยงดูได้เอาศพไปฝังเป็นเงินมากน้อยเท่าใด ให้บอกขึ้นไปให้แจ้ง ฯ

พระราชสาส์นมา ณ วันเดือน ๑๒ แรม ๕ ค่ำ เกียเค่งศักราช ๔ ปีมะแมเอกศก ฯ