ชุดที่ ๔ (ปู่เจ้าแต่งทัพผี)

(ฉากรูปป่าชายบรรพต มีศาลเทพารักษ์อยู่ยอดเขา เสียงจักจั่นเรไรละเวงไพรอยู่หริ่งๆ ฝูงลิงค่างบ่างชะนีคนป่าคะนองไพร มีชาวดอนมาหาฟืนหน้าศาลปู่เจ้าบันดาลให้มีอันเป็น ต่อบนบวงจึ่งหายพากันกลับไปได้ มีภรรยาสามีมาตัดฟืน ภรรยาต้องพิษลูกลมคลั่งเพ้อรักด้วยฤทธิ์อาคมเสน่ห์ ผัวบนพระปู่จึ่ง​เสื่อมกฤตยาพากันกลับไปได้ ปี่พาทย์ทำเพลงลาวเซิ้ง เห็นช้างนางพี่เลี้ยงโผล่ออกมา หมอเฒ่าลงจากช้างพานางโรยนางรื่นฟ้อนออกมา)

ร้องลำลาวต่อนก ๏ บัดนั้น นางรื่นนางโรยชายโชยลงจากช้าง หมอนำทางเดิรระร่าย บ่ายหน้าขึ้นเขาเขียว เหลียวแลทุ่งจรลิ่ว เหลียวแลทิวจระเล่า ฝ่าดงประเด่าประดู่ หมู่ไม้ยางไม้พะยูง ไม้ตะเคียนสูงสุดหมอก ไม้พะยอมดอกแมกเมฆ เถาวัลลิ์อเนกเกี่ยวกิ่งก้าน ลมพัดทานพันลอก ดอกดวงพวงเผล็ดช่อ งามตะกอกลิ่นหอมหื่น ชื่นสุกลูกเหลืองห่าม สองนางตามหมอไปบหึง ถึงเขินเขาเขาสล้าง แลลิงค่างบ่างชะนี ผีผิวร้องก้องน่าขาม เสือสางตามด้อมทาง แรดควายขวางไขว่อยู่ หมู่กะทิงเที่ยวละเลิงไพร หมูหมีไปคละคล้าย โขลงช้างย้ายคละคล่ำ บรู้กี่ส่ำอสรพิษกล้า เยียงผาผายเผ่นผะผาง เอ็นดูสองนางอกทะท้าว สาวตาม​ทางผะผ้ำ เห็นแนวน้ำห้วยหนอง จระเข้มองแฝงฝั่ง เงือกทะลั่งตาเหลือก น่าสยองเยือกใจหาย ยังหนปลายไม้แมก ส่ำเสียงแสกเง้างูด เท้งทูตบ่นพะพึมก้อง นกตู๊กร้องตู๊กตู๊ก ผีกล่อมลูกฮูกโหง ร้องโหวงโหว่งวิเวกเสียง แว่วสำเนียงดุจจะกระหวาด ผาดฟังตกใจกลัว หมอเฒ่าหัวไปพลาง โลมสองนางอย่ายั่นใจ บเป็นใดดอกนะแม่ กะแหน่นี้นะหนะเจ้า ฤทธิ์พระปู่เฒ่าทำเอง หมอมิกลัวเกรงสักสิ่ง นำนางวิ่งขึ้นเขา เหย่ากันไปบหึง ถับถึงหมอเข้าไปสู่ เห็นพระปู่แกล้งเป็นพยัคฆ์ หมอตระหนักบยั่นหยอน พระปู่ย้อนเป็นแมว หมอหมอบแล้วกราบไหว้ ทูลว่าพี่เลี้ยงไท้ เพื่อนท้าวแพงทองมานา ๚ ๒๗ คำ (รัวสามลาปู่เจ้าออก)

ร้องลำลาวพุงขาว รับมะโหรี ๏ เมื่อนั้น พระปู่เจ้าจอมเทวะภูผา ฤทธิแรงสำแดงกายา แหวกวิสูตรออกหน้าศาลชัย กวักหัตถ์ตรัสเรียกสอง​พี่เลี้ยง เข้ามาเคียงทั้งคู่อยู่ใกล้ๆ ปู่กระหยิ่มยิ้มแย้มกะแอมไอ โอภาปราศรัยสมใจจง ๚ ๘ คำ เจรจา

ปู่เจ้า จงรักภักดีเจ้านายแข็งแรงนักหนอ มาเตือนละสินะ ฉิฉิยังบหึงเลย กะนี้และหนอท่านว่า ใจมนุษย์ยามผูกเสน่ห์ ไม่ว่าบุรุษไม่ว่าสตรี ดีแต่เอาแต่คลั่งยิ่งกว่าท้องทะเล ใครมารยาสนิท ใครดัดจริตฉมัง ก็ปิดก็บังเบี่ยงบ่ายถ่ายเท ใครที่ซื่อที่เขลา ใครที่เอาแต่ตรง ๆ ใจอย่างไรละเป็นไม่กะดาก ปากก็เป็นคง ฉอดๆเสออกมาจนไม่น่าเชื่อ จริงแหมล่า เจ้านายของเขือ

(สองพี่เลี้ยง ยิ้มกราบ)

ร้องลำเขมรเอวบาง ๏ บัดนั้น นางรื่นโรยทูลความตามประสงค์ บัดนี้พระพี่น้องสององค์ ให้ทูลเตือนบาทบงสุ์ถึงพระลอ ๚ ๒ คำ เจรจา

ปู่เจ้า นั่นมิใช่เล่า กูทำนายมาแล้วหยกหยก

สองพี่เลี้ยง ก็พระแม่ณเกล้า จะเห็นใครเล้า​ไม่กราบทูลเตือนพระอัยยกาแล้ว จะหันพระพักตราไปพึ่งใคร

ร้องลำลาวพุงดำ ๏ เมื่อนั้น จอมสมิงนิ่งฟังนั่งหัวร่อ ตรัสว่ามันขัดข้องจึ่งต้องรอ เพราะมดหมอถึงมือแก้ดื้อดึง เขือจงเอาคำกูเชื่อปู่คาด พระลอราชไม่ช้าต้องมาถึง จงทูลสองหลานขวัญอย่าพรั่นพรึง เอาเป็นหนึ่งคำปู่ไม่รู้คืน ๚ ๔ คำ เจรจา

ปู่เจ้า กลับไปเถิด ไปทูลสองพระหลานดั่งกูบอก

สองพี่เลี้ยง เจ้าประคุณ ก็กำหนดราวสักเมื่อไรเล่า

พระปู่เจ้า ไม่ช้าดอก

สองพี่เลี้ยง ก็เผื่อสองพระแม่ณเกล้า ตรัสซักเผือ ข้าน้อยจะรู้ทูลตอบเยียใดเล้า

พระปู่เจ้า ก็ทูลว่าไม่ช้า ไม่กี่วันกี่คืนพระลอราชก็คงจะเสด็จมาถึงนะซี

ร้องลำลาวชมดง ๏ บัดนั้น นางโรยนางรื่น ​ไหว้พระปู่ชื่นชมลา (สร้อย พี่เลี้ยงท้าวสองอะคร้าวดีเอย รื่นโรยพี่เขือภักดีแท้แล) หมอนำหน้าเลียบเขา คืนทางเก่าดุ่มเดิร (สร้อย) (ปู่เจ้าเสด็จขึ้น) เหลียวหลังเมิลจะไจ้ ชมไม้ไล่แลวิลาส (สร้อย) กลปราสาทพิศาล ฤๅวิมานอมรมนเทียร (สร้อย) อาเกียรณ์แกมดอกแดง งามดั่งแสงปัทมราช (สร้อย ) ผลิใบสะอาดเขียวสด กลมรกตโรจเรือง (สร้อย ) ผลเหลืองเล่ห์คำสุก ขาวดุจมุกดาดาษ (สร้อย ) แลประหลาดละเวงจิตต์ พิพิธภูมิลำเนา (สร้อย ) งามเอาใจใช่น้อย ครั้นคล้อยถึงตินต่ำ (สร้อย ) แลสบส่ำพฤกษะคณา งามพอตาตาดู (สร้อย ) งามพอหูหูฟัง นกประนังกันร้อง (สร้อย ) เพราะก้องไพรป่าก้อง เพรียกพื้นพงพี แลนา (สร้อย ) ๚ ๑๒ คำ (ปี่พาทย์ทำเพลงเร็ว เลยเข้าโรง)

เริงเพลงเร็ว ๏ เจ้าพวงมาลัยเอย ลอยไปก็ลอยมา สักเมื่อไรพี่จะได้เห็นหน้า ฉะเจ้าพวง​มาลัย ใจพี่จะขาดเอย

(รับ) ชะต้าละมันน่าเหลือเอยๆ ตะลัลๆๆล้าตะลัลๆๆล้า ชะ ชะ

จับปรือๆ แม่สื่อแม่ชัก ไม่เหนื่อยเปล่าดอกแม่เอ๊ย ตัวอย่างเคยมีหนักกะหนัก

ตะระแร้ดแต๊ดแต ๆ แม่แก่ฮ้อแรด เห็นสาวสาวกี้วก๊าวกันอึง พลอยกะบูดกะบึ้งกะปอดกะแปด

เถิงเทิดบ็อง ๆ ทำตาพองแบมือ นึกจะเทศนาฤๅว่าความ หนิกลับถามว่าเงินหรือ ?

ตะระริดติ๊ดตี่ ๆ ครูตระหนี่นักปราชญ์ ไม่เอื้ออะไรในโลกมนุษย์ นอกจากพระพุทธะเงินบาท

ตุมตุมต้อมต้อม ๆ ใส่ฟันปลอมซี้ดซ้าด กั๊บกั๊บกินอ้อยอร่อยหรู ยังไงกัดพลูไม่ยักขาด

ตะระรังตังตัง ๆ คนฝรั่งมังค่า ขะยุกพะยักกึกกักโก้เก๋ สักหน่อยไงเซไปสูบยา

ตะริงติ๋งติง ๆ งามจริงหนะแม่คนสวย เสื้อ​แขนพองกะต่องกะแต่ง ตากอากาศแกว่งเที่ยวหาหวย

จ๊ะผริ่งผริ่ง ๆ คุณผู้หญิงหรั่งจัด กูดมอนิงโอ๊เดีย แล้วยังไงเรี่ยไปเข้าวัด

ต้อยตะริดติ๊ดตี่ ๆ ชอบแต่ขี่โมเตอร์คา ซื้อแต่น้ำมันเบนซิน ไม่มีอะไรจะกินก็ไม่ว่า

เฮอะเฮอ ๆ พ่อสะกอเล่อยอดโก้ เฮาดูยูดู๋อยู่ไม่ทันไร เดี๋ยวเอ๊กเซอร์ไซส์วิสิตโรงโป

ป๊ะติ๋งเท่ง ๆ นักเลงบอนลือ นกนั่นก็เอกนกนี่ก็เอก มีแต่คนเสกไม่มีใครซื้อ

เต้นแร้งเต้นแฉ่ง นุ่งแดงวันอาทิตย์ โขกหัวหน็อดก็เอาเถอะนะ อยากนุ่งวันพระสักนิด

หนอยแน่ ๆ แยนกะละแมอย่างใหม่ ศิวิไลส์อะไรนะไม่หือ เอาแต่จับมือกูดไบ๋

(ปี่พาทย์ขึ้นวา ปู่เจ้าออก)

ร้องลำลาวพุงขาว รับมะโหรี ๏ เมื่อนั้น พระปู่เจ้าจอมโขดคีรีศรี แค้นหมอสิทธิชัยไว้ตัวดี ตั้งพิธี​กองกูณฑ์ประมูลกู แก้วิชชาอาคมให้ล่มหรอ จนพระลอฟื้นเสน่ห์ลมเพปู่ จะต้องแต่งทัพผีไปตีดู ให้รู้ฤทธิ์กันทันเวลา ๚ ๔ คำ

ร้องลำลาวเซิ้ง รับมะโหรี ๏ ปู่รำพึงถึงเทวทูตคณา ภูตผีมาแต่โขด มาแต่โขมดแต่น้ำ (ผีออก) มาแต่ถ้ำเหวผา มาแต่ท่าแต่เขา เฝ้าเจ้าปู่ดูคละคล่ำ ส่ำบริพารผีดุ ตะละตนมุชมบฉมัง ตะละตนขลังแรงอธึก ตะละตนคึกฤทธิ์สยอง ตะละตนมองน่าแสยง ปู่ก็แต่งพระพนัสะบดี ศรีพรหมรักษ์ยักษ์กุมาร คุมบริพารภูตปิศาจ ดาเดียรดาษด้าวป่า แต่ละล้วนกล้าละล้วนกลอก แต่ละล้วนออกอ่อนต่อจ้าว เทพยะผู้ห้าวท้าวผู้หาญ ผล้านผีสางอสุระกาย แลเหลือหลายชุลมุน ว้าวุ่นอยู่หน้าศาล คอยโองการเข็ญกระหยับ ยินดีรับแล่นพิฆาต ตามโอวาทพระปู่เจ้า จะตรัสสั่งณเกล้า กระหม่อมเมื้อหนใด แลนา ๚ ๗ คำ (ปี่พาทย์​ทำรัว ปิศาจสำแดงฤทธิ์)

ร้องลำลาวเซิ้ง รับมะโหรี ต่อ ๏ ผองพลผีภูตปิศาจ ล้วนร้ายกาจสาหัส มาแออัดฟังพระปู่ กำยำดูน่าสยดแสยง บ้างสำแดงฤทธิ์เดช อาเพดพิกลกายสิทธิ์ แกล้งนฤมิตให้น่ากลัว ขนหัวพองขมองมึน ตัวขุนขึ้นขี่ช้าง บ้างขี่เสือขี่สีห์ บ้างขี่หมีขี่หมู บ้างขี่งูขี่ลา ขี่เยียงผาขี่แรด (ผีเข้าไปขี่สัตว์ตามบท) แผดร้องก้องกะหึ่มหน บ้างแปลงตนหลายหลาก แปรเป็นกากภาษา เป็นหัวกาหัวแร้ง แปลงเป็นหัวควายหัวช้าง เป็นหัวกวางหัวนกฮูก หัวนกตู๊กหัวงัว (ผีแปลงตนขี่สัตว์ออกมาตามบท) ตัวต่างกันพันลึก คะคึกคระวีอาวุธ เครื่องจะยุทธยงยิ่ง เต้นโลดวิ่งระเบ็ง ครึกเคร็งโครมคระครื้น ฟื้นไม้ไล่หินผา ดาษดากันผาดเผ่ง ระเร่งร้องก้องกู่เกริก เอิกเกริกสะเทื้อนธรณี เทียบพลผีเสร็จสรรพ ปู่ก็บังคับทุกประการ ซั้นสั่งสารอันจะใช้ ให้ทั้งยาทั้งมนตร์ ให้ทั้ง​กลอันจะผล้า ให้หยูกยาเขาเผือด ให้มนตร์เหือดหายศักดิ์ ให้อารักษ์เขาหนี พอผีเขาแพ้แล้วไส้ กูจึ่งจะใช้สลาเหิน ลิ่วไปเชิญพระลอราช มาสมพาสชะไมพธู เคียงคู่สองอ่อนท้าว ชักสู่อยู่ครองหย้าว อย่าแคล้วสำกูสั่งรา ๚ ๑๑ คำ

ร้องต่อ ๏ จึ่งพระพนัสบดี ศรีพรหมรักษ์ยักษ์กุมาร รับโองการพระปู่เจ้า ใส่เกล้าใส่กระหม่อมพลัน หันมาสั่งอสุรกายกลี ผองภูตผีปิศาจร้าย ให้ย้ายพยุห์ยกไป ในบัดใจบมิยั้ง มุ่งไปยังแว่นแคว้น เมืองแมนสรวงกษัตริย์สึง รีบโรมรึงเอาชัย ผีก็พร้อมใจรับโอวาท อสุรปิศาจสำแดงเตชะ ก้องวนะน่าสยดสยอง คำรนร้องอึงป่า ยาตร์โยธาขานโห่ เอ็ดตะโรก้องป่ากว้าง ไม้ไล่ไขว่ขวางขว้าง สะเทื้อนธรณี แลนา ๚ ๕ คำ

พากย์ ๏ น่าดูพละปู่เจ้า จอมผา อึงอึตอัมภระคลา คลาดเต้า ผีผาภูตคณา นับโกฏิเกรียงแฮ ​ไคลคลี่พละคลาเร้า รีบด้นโดยโพยม แลนา ๚ (รัวผีเข้าโรงแล้ว กราวนอกตรวจพล)

เริงกราวนอก ออกเขน ๏ พิลึกเหลือเสือป่าแมวเซา แต่ล้วนเหล่าเปรตเจาะย่องเหยาะแหยะ ผีกองกอยกะหางห่ามาออกแยะ ถือกะแปะพวงเบี้ยเขี่ยกริกกริก ๚

๏ กองหน้าผีป่าตาถลน คำรนน่ากลัวหัวหยิก หน้าพ่ำพำกำชแลงแสงพริก หยักรั้งขยิกขยิกขยับโจน ๚

๏ ปีกขวาหน้าโพรกกะโหลกผี มีแต่ซี่โครงก้างย่องย่างโหน สองมือถือฟืนยืนทะโมน ร้องตะโกนกู๊กู๊ กู่กัน ๚

๏ ปีกซ้ายกายกระลีผีขึ้น บึกบึนเหม็นโฉ่โผถลัน ถือไม้ง่ามค้ำศพครบครัน ยิงฟันโห่เร้าร้องเอาวา ๚

๏ กองหลังซังกะตายโหงพรายเยอะ เต้น​สะเออะโขยกเขย่งเก่งก๋า ไกวแกว่งซอไผ่ไม้ร้านม้า ปากอ้าตาพองร้องอึงอล ๚

๏ กองหนุนรุนกันสนั่นอื้อ สางกะสือปอบชมบตลบหน มือถือมือเสือเหลือพิกล คอยลากไส้พุงคนคะนองคราง ๚

๏ กองหลวงอสุระกายร้ายกาจ แสนอุบาทว์แปลงตัวหัวต่างต่าง ขี่สัตว์สิงห์วิ่งตะเพิ่นเถิ่นทาง ยูงยางล้มลิ่วเป็นทิวไป ๚ เชิด

(ปิดม่าน)