โคลง ๔ สุภาพ
| ๏ โอ้เหตุเปนเครื่องเศร้า |
สึงกมล |
| ในหมู่ประชาชน |
ทั่วทั้ง |
| สยามรัฐมณฑล |
มาอุบัติ ขึ้นแฮ |
| แทบทุกบุคคลตั้ง |
แต่ไห้หทัยโหย ฯ |
วสันตดิลกฉันท์
| ๑๔๏ เหตุจอมดิลกพระปรมินทร์ |
ทรปิ่นประชาชน |
| ทั่วหล้าสยามภพมณ |
ฑลขัณฑเสมา |
| ๏ ป้องปกพศกสมณพราหมณ์ |
ณสยามพระอาณา |
| เขตได้อุดมบรมผา |
สุกวัฒน์สวัสดี |
| ๏ โดยทรงพระคุณวิวิธภา |
วประการะมากมี |
| ราษฎร์ได้ประสบบวรศรี |
ศุภสุขเกษมสานต์ |
| เนิ่นกว่ากษัตริย์บุรพกาล |
ณสยามไผทไทย |
| ๏ เดชานุภาพมหัศจรร |
ยมหันต์ขจรไป |
| ศัตรูริปูนครใด |
บมิอาจจะดูแคลน |
| ๏ กาลนี้พระลี้ดละสวรร |
คตบัลลุเมืองแมน |
| ข้าบาทณนามนรแสน |
จะสลดกมลมาน |
| ๏ เปรียบเช่นกะดวงสุริยมณ |
ฑลยลมโหฬาร |
| เยี่ยมขึ้นณพื้นนภตระการ |
ธก็เปล่งพระรังศี |
| ๏ ให้แก่นิกายชคสัตว์ |
สุมนัสและเปรมปรีดิ์ |
| ดำเนิรระหว่างรวิวิถี |
บถภาคทิฆัมพร |
| ๏ สายัณห์สมัยก็อสดง |
คตดั่งบดินทร |
| แห่งชาวสยามอดิศร |
พระสวรรคครรไล |
| ๏ ขออัญชลีกรประนต |
วรบทยุคลไท |
| อัญเชิญเสด็จสถิติใน |
พระวิมานสราญเทอญ ฯ |
----------------------------
