ฉันท์ของกรมพระนราธิปประพันธพงศ

​๑๔๏ เสียดายพระบาทบรมนาถ ปิยราชพระจุลจอม-
เกล้าเกล้าสยามนิยมยอม ชิวทอดชิวาถวาย
๏ แสนรักและแสนสรณนิตย์ สิมิคิดจะเปนตาย
ทรงธรรม์มิทันชิณพระกาย พระก็พีก็ผ่องเผย
๏ ยามตรัสก็ตรัสประดุจตรัส สุมนัสประหนึ่งเคย
ยามเที่ยวก็เที่ยวรถเสวย วรโภชน์พญาไท
๏ ยามยิ้มก็ยิ้มตละพระยิ้ม อุรอิ่มอำนวยใด
ดูทรงสราญกมลไย พระประชวรมิชวนเห็น
๏ แม้ทรงประชวรก็บมิควร พระจะด่วนฤดีเย็น
สวรรคตสลดศริรเปน ฉวโอ้อนาถหนอ
๏ หาเจ้าและหาปิยมหา ปิตุหาสหายพนอ
เสมือนไท้ธใช้ชวน์ชลอ รชเลี้ยงนิเหลือหา
๏ เห็นแต่มหัจฉริยขัต ติยฉัตรบุตรา
สมเด็จดรุณวชิรา วุธยอดปิเยนทร์สยาม
๏ เถลิงถวัลย์นุสันตติภิเษก สิริเอกอดุลดาม
จักริชวิศิษฏ์สุคุณวาม วิรยศผยองหน
๏ ทวยไทและทวยนรวิเทศ เพราะพระเดชผดุงดล
คงแสนเกษมสกลกล ปิยราชดำรงหัว
​๏ ถึงกนั้นก็ศัลยวิปโยค ฤวิโมกข์มโนนัว
ใคร่กราบและเกลือกพระบทบัว บมิลืมเลวงหวน
๏ แม้ไฉนจะฟื้นชนมมิ่ง ฤจะนิ่งกำศรวญครวญ
ศาสตร์สินเถอะสิ้นบมิสงวน ชิวแล้วจะอาสา
๏ มฤตยูจะขู่ฤผิจะรบ จะประจบจะเจรจา
ห่อนเหือดและห่อนจะกรุณา นรชาติ์ฉกาจสยอง
๏ ชั้นมิ่งมกุฎปิยมนุษย์ พลยุทธประจำซอง
ศฤงคารอุฬารฆรประคอง คณแพทย์ผดาหวง
๏ ไฉนพ้นภยัญยมพิฆาฎ ก็เพราะธาตุเพราะธรรมปวง
เปลี่ยนแปลงแสลงรติก็ลวง รสล่อละเลิงถวิล
๏ สูญเปล่าหนะเรานิก็มิใช่ ดุจใจละเมอจินต์
ดีชั่วและตัวผลประทิน ทิฐิเทิบเถลิงเงา
๏ เรารักพระจอมจุลมกุฎ บริสุทธิ์ก็ควรเรา
คิดสนองพระคุณดรุณเอา รสพ่างพระองค์สนอง
๏ ใดเฉลิมพระเกียรติยศยอด ก็มิทอดหทัยปอง
ดีเดียวและดีผิจะฉลอง คุณขอบพระคุณถวาย
๏ สยามราษฎร์พระบาทปิยกษัตร์ ธประวัติวโรบาย
หวังผดุงแลหวังชนนิกาย ก็จะพร้อมจะเพรียงหวัง
๏ ใดรู้พระภูธรธชอบ ก็ประกอบประการดัง-
ถวิลไท้เถอะไทก็จะจิรัง ซิวิไลศ์ไผทสยาม
​๏ ข้าน้อยก็น้อยพลและน้อย ธนน้อยพิชาทราม
ใคร่สนองพระเดชพระคุณตาม คติแค่นประพันธ์ฉันท์
๏ เสมือนเมื่อพเอิญสุริยคราธ นรชาติ์สิชวนกัน
ดีดเล็บประสาทุพลอัน จอำนวยมนาสา
๏ ใดเฉลิมพระเกียรดิ์บมิจะเกียจ ฤจะเหยียดจะยอมลา
เปนตนก็ผลพระกรุณา คุณะท่วมศิรางค์เสถียร ฯ

----------------------------

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ