ฉบับที่ ๑๘

​บ้านเลขที่ ๐๐ ถนนสี่พระยา

วันที่ ๑๓ เมษายน พ.ศ. ๒๔๖-

ถึงพ่อประเสริฐเพื่อนรัก.

ฉันต้องรีบบอกฃ่าวดีมาให้ทราบ. แม่อุไรได้ตกลงแต่งงานแล้วกับหลวงพิเศษผลพานิช, พ่อค้ามั่งมี, ซึ่งนับว่าเปนโชคดีสำหรับหล่อน. เพราะอาจจะหวังได้ว่าจะได้มีความสุขต่อไปในชีวิต จริงอยู่หลวงพิเศษนั้น รูปร่างไม่ใช่เทวดาถอดรูป, แต่หวังใจว่าคงจะเฃ้าลักษณะขุนช้าง, คือ “ถึงรูปชั่วใจช่วงเหมือนดวงเดือน” แต่ถึงใจจะไม่ช่วงเฃาก็มีเงิน พอที่จะซื้อความสุขให้แม่อุไรได้.

การที่แม่อุไรได้ผัวใหม่เปนเนื้อเปนตัวเสียแล้วเช่นนี้ ทำให้ฉันเองรู้สึกสิ้นความตะขิดตะขวงห่วงใย, และรู้สึกว่าอาจจะคิดหาคู่ใหม่ได้โดยไม่ต้องมีข้อควรรังเกียจรังงอนเลย. พ่อประเสริฐเปนเพื่อนรักกันอย่างสนิธสนมที่สุด เพราะฉนั้นฉันขอบอกตรง ๆ ว่าฉันได้รักผู้หญิงอยู่รายหนึ่งแล้ว ซึ่งฉันหวังใจว่าจะได้เปนคู่ชีวิตกันต่อไปโดยยั่งยืนจริงจัง หล่อนชื่อนางสาวศรีสมาน, เปนลูกสาวพระยาพิสิฐเสวก. ฉันกับหล่อนได้คุ้นเคยพูดจากันเปนที่ต้องใจกันแล้ว, และเจ้าคุณพิสิฐกับคุณพ่อของฉันก็ชอบกันมาก. ฉนั้นพอพ่อประเสริฐกลับเฃ้ามาถึงกรุงเทพ ฯ ก็เตรียมตัวไว้เปนเพื่อนบ่าวทีเดียวเถิด !

จากเพื่อนผู้กำลังปลื้มใจ,

หลวงบริบาลบรมศักดิ์.