คำกาพย์ เรื่องพระศิวประติมา

​สุรางคนาง ๒๘

ข้าขอยอหัตถ์ นบไหว้ไตรรัตน์ อวยอรรถอู่บุญ นบชนกชนนี ผู้มีพระคุณ ครูผู้การุญ อุดหนุนวิทยา.

บังคมบรมบาท- เรณูภูวนาถ สยามราษฎร์ราชา พระคุณอุ่นเกล้า ปวงเหล่าไพร่ฟ้า เสพสันติ์หรรษา ทั่วหน้านิจจกาล.

ขอเฉลยเผยพจน์ ลำนำกำหนด รจนาตำนาน ฉันกรรณาภรณ์ ตัดทอนรำคาญ เพื่อนำสำราญ เบิกบานกมล.

ปางในสมัยองค์ มุนินทร์ชินวงค์ ผู้ทรงทศพล อุบัติตรัสรู้ โปรดหมู่ชาวชน ข่าวอุทโฆษโจษจน สากลย์จักรวาล

อ่าพระภควันต์ ผู้พระอรหันต์ สัมพุทธ์สุทธญาณ พระตรัสสัทธรรม เลิศล้ำโอฬาร หวานล้ำน้ำหวาน ปานบรมพรหมสร.

สัทธรรม์บรรยาย ต้นกลางข้างปลาย พริ้งพรายทุกตอน งามอรรถชัดความ งามลักษณ์อักษร ทุกข้อบวร สั่งสอนเวไนย.

เทพเจ้าเนาสวรรค์ นับประถมพรหมัน ทั่วชั้นภพตรัย กษัตริย์พราหมณ์หลามล้น คนแพศย์ศูทรไพร่ ปรีดีมีใจ เลื่อมใสศรัทธา.

​คาบหนึ่งจึ่งองค์ สัมพุทธ์สุทธพงศ์ ทรงนั่งเทศนา บริษัทยัดเยียด เบียดเสียดสภา เทพเจ้าชาวฟ้า ต่างมาประชุม.

ล้อมอาสน์ศาสดา เยียดยัดอัดหล้า เป็นมหาชุมนุม ต่างแสร้งแปลงองค์ ลงเล็กสุขุม แทรกซุกทุกมุม สุมแน่นแผ่นภู.

ลืมชมสมบัติ ทิพยาสน์ดาษรัตน์ จำรัสดำรู ลืมสวาทนาฏสวรรค์ กำนัลนงพธู ต่างจรัลผันจู่ สู่พุทธสมาคม.

นิราศขาดคลา สู่เทวสภา ณมหาบรม ไกลาสพิมาน เป็นสถานบังคม เฝ้าเบื้องบาทสม เด็จสยมภูวินทร์.

----------------------------

ฉะบัง ๑๖

----------------------------

ยานี ๑๑

----------------------------

ฉะบัง ๑๖

----------------------------

​สุรางคนาง ๒๘

มุนินทร์ชินศรี พิศดูศูลี ยังมีริษยา ทรงตรัสปรัศรัย จูงใจศรัทธา สรรเพ็ชญ์เทศนา ทานาทิธรรม.

เปลื้องปลิดทิฏฐิ แนะนำดำริ คติบาปกรรม สำแดงแจ้งผล ซึ่งตนกระทำ ความเขลาเนานำ ประจำสันดาน.

“ดูก่อนศิวะ ยึดคร่าห์มานะ เป็นพระประธาน สร้างสิ้นถิ่นภพ สร้างจบจักรพาล ใครสรรค์บรรดาล สร้างท่านขึ้นมา.

นี้คือสังขาร ปรุงจิตต์คิดอ่าน ฟุ้งซ่านนานา เป็นยมพรหมินทร์ เป็นถิ่นเทวดา ล้วนอวิชชา พาจิตต์คิดเดา

ต้นเหตุตัณหา หลงตามอวิชชา ตั้งหน้ามัวเมา อยากได้ให้สม อินทร์พรหมนึกเอา ทำตามความเขลา กำเดาแดดาล.

คิดแย่งแข่งดี รบร้าฆ่าตี ใครมีศฤงคาร ผูกจิตต์ริษยา พาร้อนรำคาญ ก่อโทษโหดการ บันดาลทุกข์ภัย

ผู้มาดปราศทุกข์ เยือกเย็นเป็นสุข ปลุกปลื้มกายใจ ดับตัวตัณหา พาทุกข์อุทัย ด้วยมัคค์อำไพ ยิ่งใหญ่มรรคา.

​มัคค์เลิศเกิดทาง ปัญญากว้างขวาง เบาบางอวิชชา ยึดผลค้นเค้า หมดเขลาเดาหา หมดเดาปรารถนา ตัณหาห่างหาย.

แจ้งสภาพทราบแน่ ธรรมดาดาลแปร เกิดแก่เจ็บตาย เห็นในไตรลักษณ์ หาญหักสักกาย- ทิฏฐิถอยคลาย หน่ายสังโยชน์ธรรม.

นี่คือนฤพาน ดับทุกข์สุขดาล หมดมารประจัญ เป็นธรรมนำชน ลุผลอนันต์ เห็นได้ด้วยปัญ- ญาอันอุตดม.”

ป่างพระเจ้าหล้า ฟังธรรมเทศนา พระมหาบรม โลกนาถศาสดา ศรัทธาชื่นชม อ่อนนบอบรม บ่มพระปัญญา

หฤทัยใสสด ตรองความตามพจน์ สุคตเทศนา แจ้งในไตรลักษณ์ ประจักษ์ปรีชา ลุพระมหา โสดาปัตติผล.

ครั้นจบเทศนา ชุมชาวประชา ณสภามณฑล อิ่มเอมเปรมใจ ในธรรมอำพน ประจักษ์มัคค์ผล ตามกุศลสมภาร.

จึ่งพระศิวะเจ้า หัตถ์ประณมก้มเกล้า พร้อมเหล่าบริวาร อภิวาทบาทบงสุ์ องค์ศาสดาจารย์ ทูลขอประทาน โทษฐานลุ่มหลง.

​ประกาศอาตมา แก่ชาวประชา เป็นอุบาสกทรง รับไตรสรณะ ต่อพระพุทธองค์ มีพระประสงค์ ทรงประกาศพุทธคุณ

มีเทพโองการ ให้เหล่าบริวาร กอบการเกื้อบุญ เลื่อมใสในองค์ พุทธะทรงการุณย์ ธรรมะอดุล และคุณพระสงฆ์.

“ดูก่อนบริษัท ใครมีมนัส ชื่อสัตย์มั่นคง จักสร้างรูปตู ไว้บูชาจง สร้างรูปพุทธองค์ ลงเหนือเศียรเรา”

เวลาสมควร องค์พระอิศวร ชวนเทพทำเคา- รพพระศาสดา ไคลคลายังเขา ไกลาสอาสน์เนา ดังเก่าก่อนกาล.

----------------------------

ฉะบัง ๑๖

----------------------------