การอบรมตน
กาพย์ยานีลำนำ ๑๑ | |
๏ เราต้องประคองใจ | เหนี่ยวรั้งไว้จนได้จริง |
โดยไม่ให้ไหวติง | ตามสิ่งชั่วกลั้วอารมณ์ ฯ |
๏ รู้สึกนึกหวาดต้อง | ขนลุกพองสยองผม |
พึงเทียบเปรียบนิยม | เหมือนอย่างตัวกลัวอาชญา ฯ |
*** | |
๏ เราต้องประคองใจ | เหนี่ยวรั้งไว้ให้ปรารถนา |
สิ่งดีที่นำมา | ซึ่งสาระประโยชน์ผล ฯ |
๏ เต็มตามความสามารถ | ทั้งเฉียบขาดอาจอดทน |
ปรีดาปราโมทย์กมล | เหมือนได้แก้วนึกแล้วสม ฯ |
*** | |
๏ เราต้องประคองใจ | เหนี่ยวรั้งไว้ให้นิยม |
ในทางข้างอบรม | บ่มบำเพ็ญสิ่งเป็นคุณ ฯ |
๏ ละชั่วกลัวอย่าใกล้ | ทำดีไว้ให้ไพบูลย์ |
พร้อมสรรพสนับสนุน | น้อยยึดยุดพุทธ์ศาสน์สอน ฯ |
*** | |
๏ เราต้องประคองใจ | เหนี่ยวรั้งไว้ให้แน่นอน |
ไม่มาอนาทร | ร้อนใจตนตามผลกรรม ฯ |
๏ สิ่งใดล่วงไปแล้ว | ต้องนึกแน่วในแนวธรรม |
เพียงรู้เป็นครูจำ | ไม่เสียใจดีใจเกิน ๚ |