สวยจริงสวยจังหนูหนังสือจ๋า
| วิชชุมาลาฉันท์ ๘ | |
| ๏ สวยจริงสวยจัง | หนู-“หนังสือ” จ๋า |
| ไปไหนกันมา | เป็นทิวเป็นแถว? |
| ลำนำทำนอง | นำร้องรู้แนว |
| นับเป็นกลแกว | เกี่ยวการเรียนสอน ฯ |
| ๏ เอาความงามสวย | เทียบด้วยเด็กสาว |
| ร่างรุ่นรุ่นคราว | เอี่ยมอ่าองค์อร |
| เช้าเช้าเจ้าต่าง | เยื้องย่างยาตรจร |
| “มอรฺนิ่งวอลฺค” ตอน- | สายสู้ศึกษา ฯ |
| ๏ บ่ายบ่ายผายผัน | พากันกลับบ้าน |
| เย็นเย็นเป็นกาล | เดินเล่นลานตา |
| หล่อนต่างแต่งกาย | เฉิดฉายหรูหรา |
| เรียงเรียงเคียงคลา | คลอไคลใครแล ฯ |
| ๏ ย่อมพลันบรรเทิง | จิตต์เริงรมย์รัก |
| เอ็นดูหนูนัก | นึกเปรียบเทียบแปล |
| “นางสาว”-กล่าวคือ | “หนังสือ”-เปิดแบ |
| ดูด้วยดวงแด | ตรองหลักอักษร ฯ |
| ๏ วางเรียงเคียงกัน | เป็นหลั่นลำดับ |
| บรรทัดถัดนับ | เนื่องไปเป็นตอน |
| เป็นราวเป็นเรื่อง | เป็นเครื่องแน่นอน |
| เนิ่นช้าถาวร | อยู่นั้นนั่นฤๅ? ฯ |
| ๏ รูปลักษณ์อักษร | เหมือนหล่อนนางสาว |
| เดินแถวแนวยาว | ยลในหนังสือ |
| สำหรับกับเด็ก | ชั้นเล็กเล็กคือ |
| ชวนติดตาหรือ | จูงใจให้จำ ฯ |
| ๏ สูงต่ำสัมผัสส์ | ซึ่งฟัดเสียงฟาด |
| เป็นบทเป็นบาท | ทำนองลำนำ |
| อยู่ดีอยู่ดอก | โดยออกแบบทำ |
| ให้เด็กได้คำ | ร้องเร้าเล่าเรียน ฯ |
| ๏ แต่ควรส่วนเรา | คนเข้าขีดวัย |
| นักเรียนรุ่นใหญ่ | น่านึกแนบเนียน |
| ยิ่งกว่าว่านั่น | ในอันจักเขียน- |
| หนังสือฤๅเพียร | พิมพ์อย่างวางเรียง ฯ |
| ๏ ต้องเห็นเป็นแถว | แน่แน่วแล้วแต่ |
| มือคนเขียนแล | พวกโรงพิมพ์เรียง |
| บางเล่มเต็มไป | อ่านได้ ไม่เถียง |
| รู้แน่แต่เพียง | เป็นแผ่นหนังสือ ฯ |
| ๏ หมายเอาเท่านั้น | เข้าชั้นเข้าเชิง |
| เช่นเพลงเพลินเริง | เราเด็ก, ดั่งฤๅ |
| เราหนุ่มคุ้มใหญ่ | จักได้คุณคือ- |
| จากการอ่านหรือ | จากกิจคิดเขียน ฯ |
| ๏ หนังสือชื่อว่า | ดีกว่านั้นคือ |
| ต้องเป็นหนังสือ | เรียงแถวแล้วเรียน |
| อ่านรู้ดูไป | เข้าใจไป่เวียน |
| ไป่วนจนเศียร- | หมุนไม่ได้ความ ฯ |
| ๏ ต้องมีชีวิต | มีจิตต์มีใจ |
| โน้มนำทำให้ | หวั่นไหวไปตาม |
| ตาหูรู้หมด | ปรากฏงดงาม |
| เป็นภาพพจน์ยาม | ยลอ่านอักษร ฯ |
| ๏ “ต้องไม่ให้ตาย” | ข้อหมายท้ายสุด |
| ให้เพียรเขียนขุด | ขึ้นแลแน่นอน |
| เข้านั้นชั้นเยี่ยม | เกียรติเปี่ยมเป็นพร |
| เลิศเทอดถาวร | ว่านักหนังสือ ๚ |
