วัฒนธรรม
| โคลงดั้นวิวิธมาลี | |
| ๏ วัฒนธรรม-ธรรมะข้อ | คือความ เจริญฤๅ |
| รวบสิ่งสุขสวัสดี | สะดวกได้ |
| วัฒนธรรมแหละธรรมงาม | สงวนโลก |
| งำเหล่าเรานี้ไว้ | ระหว่างดี ฯ |
| ๏ วัฒนธรรม-คำเน้นแน่น | หนักนัก เทียวพ่อ |
| พึงทราบเถิดเกิดมี | มนุษย์แล้ว |
| วัฒนธรรมก็จำจัก | จรูงโลก |
| คือเหล่าเราแต้แต้ว | ติดไป ฯ |
| ๏ วัฒนธรรม-ทำนระผู้ | พบภพ นระเพื่อน |
| สืบนรสมนระใน | นระชั้น |
| วัฒนธรรมชักนำครบ | ครันครอบ |
| ชีพเหล่าเราล้อมกั้น | สะกัดภัย ฯ |
| ๏ วัฒนธรรม-จำรู้จัก | ตัวจริง อะไรฤๅ |
| เรียนทราบสรรพสภาพใน | สิ่งนั้น |
| วัฒนธรรมประจำสิง | สถิตเทอด |
| ทะนุเหล่าเราล้วนหมั้น | แม่นไฉน? ฯ |
| อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ | |
| ๏ โคลงดั้นประพันธ์ดำ- | ริแนะนำเสนอนัย |
| เนื่องแต่ละข้อไป | ณประเด็นประโดยดี ฯ |
| ๏ ธรรมเรียกเจริญรู้ | เถอะกะทู้ประมวลมี |
| หมายเนื่องกะเรื่องชี- | วิตะเชิงจะดำเนิน ฯ |
| ๏ ในฐานะท่าไหน | จระไปจะไป่เผิน |
| ผิดทางระหว่างเดิน | ลุสะดวกแสดงคือ: ฯ |
| ๏ ห้าข้อจะย่อคำ | ระบุธรรมเจริญถือ |
| ทางถูกจะปลูกฤๅ | จะเพาะแรกจะไพรุฬห์ ฯ |
| ๏ จากเรียนและเพียรดู | พิเคราะห์รู้อะไรคุณ |
| ฤๅโทษประโยชน์หนุน | ทะนุทราบเพราะศึกษา ฯ |
| ๏ จากทรัพย์แหละนับหนึ่ง | ธนะซึ่งแสวงมา |
| ใช้ชอบประกอบกา- | รณะเกี่ยวกะเก็บงำ ฯ |
| ๏ จากชาติสกุลแห่ง | ดนุแจ้งประจักษ์จำ |
| ต้องรักพิทักษ์ทำ- | นุผดุงนิรันดร ฯ |
| ๏ จากมิตรสนิทผู้ | ชนสู่สโมสร |
| เผื่อแผ่และแน่นอน | ณสมัครไมตรี ฯ |
| ๏ จากศักดิหลักฐาน | ยศะมานเอนกมี |
| เป็นผลเพราะตนดี | ดุจะข้อเสนอไข ฯ |
| ๏ จากอื่นจะดื่นอีก | บทะปลีกบแปลกไป |
| เกี่ยวร่วมและรวมใน | นยะห้าณเหตุผล ฯ |
| ๏ สัมพันธ์กะกันผอง | กิจะของประดาคน |
| ต่างทำประจำตน | ตะละต่างก็อบรม ฯ |
| ๏ เพื่อกันและกันเพื่อ | คณะเพื่อประชาคม |
| เพื่อชาติประสพสม | สุขะรวบสรุปความ ฯ |
| ๏ เป็นธรรมะดำเนิน | ลุเจริญจรูงงาม |
| งำโลกตลอดตาม | คติหลักแถลงมา (แล้วแล) ฯ |
