เหล้า
๑. ทำไมจึ่งจำต้องผูกมิตรกันด้วยเหล้า ?
๏ การปลูกมิตรสมานมิตรคิดทางถูก | ในการปลูกสมานปลื้มด้วยดื่มเหล้า |
ก็เห็นเหมาะฉะเพาะหมู่ผู้ขี้เมา | เพื่อนดีเขาคงไม่คบต้องหลบละ |
อันมิตรแท้ที่จะปลูกพันธ์ผูกยึด | ด้วยประพฤติดีต่อมิตรวิสสาสะ |
เหนี่ยวน้ำใจไว้ได้มั่นด้วยธรรมะ | “สี่สังคหะวัตถุ” ใช่สุรา ฯ |
๒. ทำไมจึ่งจำต้องให้พรกันด้วยเหล้า ?
๏ สมัยนิยมเยี่ยงเราชอบเอาอย่าง | ให้พรกันนั้นทางที่ถูกท่า |
ของอื่นใช้ดื่มก็ได้-เช่นโซดา | หรือน้ำชาน้ำหวานสถานควร |
จำเป็นหรือ?-เราต้องอวยกันด้วยเหล้า | เป็นของเมามีโทษได้โปรดหวน |
นึกดูเถิดถ้าหนักอาจชักชวน | แตกมิตรมวลไม่มีคุณมาจุนเจือ ฯ |
๓. ทำไมจึ่งจำต้องเจริญอาหารด้วยเหล้า ?
๏ อาหารเดินเจริญด้วยใช้เหล้า | ฉะเพาะเขาคนติดน่าคิดเหลือ |
เหตุเป็นไปในกะเพาะเพราะพิษเชื้อ | เกิดเป็นฝ้าพาให้เบื่อโดยเชื่อใจ |
จึงดื่มเหล้าเข้าไปพลันมันกัดฝ้า | รสโอชาอาหารบรรดาลได้ |
ชั่วครั้งคราว; ยาวนานกาลต่อไป | ก่อโรคภัยให้โทษโหดร้ายครัน ฯ |
๔. ทำไมจึ่งจำต้องช่วยกำลังหัวใจด้วยเหล้า ?
๏ คนกินเหล้าเข้าไปหัวใจฉีด | เลือดขึ้นขีดขั้นแรงคึกแข็งขัน |
แต่การเกิดกำลังดั่งว่านั้น | แท้จริงมันไม่ได้ให้ผลดี |
กลับเป็นโทษถึงที่ทอนชีวิต | เส้นโลหิตแตกกระจายตายเป็นผี |
แม้เมาสร่างหมดสิ้นกายอินทรีย์ | อ่อนเพลียมียิ่งกว่าไม่ได้ดื่มเลย ฯ |
๕. ทำไมจึ่งต้องช่วยความคิดด้วยเหล้า ?
๏ โดยที่ตนติดเหล้าเข้าใจผิด | ว่าความคิดคงเลิศโปร่งเปิดเผย |
เหตุใช้ช่วยด้วยสุรามาชินเคย | แล้วอ้างเอ่ยเอาฉะนั้นโดยดันดึง |
จงนึกดูผู้ไม่ใช่นักเหล้า | แท้ก็เขาคิดอะไรได้ทันถึง |
อาจวิเศษกว่าซ้ำน่าคำนึง | ฉะนั้นจึงว่าไม่จริงอย่างยิ่งเทียว ฯ |
๖. ทำไมจึ่งจำต้องย้อมใจให้กล้าหาญด้วยเหล้า ?
๏ กินเหล้าพากล้าหาญหากค้านแก้ | ก็จริงแลแต่ว่าน่าเฉลียว |
ใช่กล้าหาญสถานดีแน่ทีเดียว | ต้ายมันเกี่ยวกับเหล้าของเมามาย |
เหมือนถูกย้อมย่อมขาดปราศสติ | ประมาทมิพิจารณ์การทั้งหลาย |
เลือดฉีดหน้ามึนหน้านัยน์ตาพราย | พาให้กลายกล้าในที่ไม่ควร ฯ |
๗. ทำไมจึ่งจำต้องบรรเทาทุกข์ด้วยเหล้า ?
๏ มีทุกข์ร้อนผ่อนได้ด้วยใช้เหล้า | เป็นการเข้าใจผิดคิดห้วนห้วน |
เมื่อเมาแอ๋อาจสุขลืมทุกข์มวล | อย่างสำนวนซึ่งตำหนิติคนเมา ฯ |
คำเขาพูด: “พอเหล้าล่วงเข้าปาก | ความทุกข์ยากหายไป” ใช่เพราะเหล้า |
ทำให้หาย; หากสร่าง, จะบางเบา | ทุกข์ก็เปล่า, ลงปลาย, อาจกลายทราม ฯ |
๘. ทำไมจึงจำต้องแก้กระหายน้ำด้วยเหล้า ?
๏ ธรรมดาว่าสัตว์ดิรัจฉาน | ชาติสันดานด้อยต่ำเลวซำสาม |
เช่นหมูหมากาไก่ใดก็ตาม | เมื่อมีความกระหายชลกะวนกะวาย |
มันทุกตัวกลั้วคอต่อชีพได้ | ด้วยดื่มน้ำทำให้เพลากระหาย |
มนุษย์ชอบใช้เหล้าของเมามาย | ผิดมุ่งหมายอายมันพวกนั้นนัก ฯ |
๙. ทำไมจึ่งจำต้องบำบัดโรคด้วยเหล้า ?
๏ เมื่อเจ็บป่วยปวดท้องต้องกินเหล้า | ยกตัวอย่างอ้างเอาไม่เข้าหลัก |
ยาแก้โรคโลกนี้มีพร้อมพรัก | เพื่อการจักกำจัดตัดต้นตอ |
เหล้านั้นไซร้มิใช่ยา, ถ้าเป็นได้ | ก็ต้องใช้ในทำนองทางของหมอ |
เวชชศาสตร์อาจพูดพิสูจน์พอ | กินมากก่อเกิดพิษเพราะฤทธิ์เมา ฯ |
สรุปเรื่องเหล้า
๏ สรุป ความตามกถาสุราแถลง | ๙ บท แจ้งจรดเรื่องเนื่องด้วยเหล้า |
โลกยังเห็นเป็นดีนี่แหละเรา | ยากจะเข้าใจคำเช่นพร่ำมา |
ผู้นิยมชมชอบต้องตอบแย้ง | ใครขืน “แห้ง” ควรเห็นว่าเป็นบ้า |
พวกเลิกเหล้าอ้างเอาอเมริกา | ศัพท์สมญายังเรียกว่า“เปียก”เอย ๚ |