เพื่ออีกสิบปีข้างหน้า
| อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ | |
| ๏ เออเออแน่ะเธอเท่า | ชิวะเยาวะเราวัย |
| ยังน้อยและด้อยใน | สติสรรพะปัญญา ฯ |
| ๏ รู้รู้เถอะหมู่เธอ | ผิวะเผลอละเวลา |
| ล่วงเปล่าจะเอาสา- | ระอะไรก็ไม่มี ฯ |
| ๏ เร็วเร็วมิรอท่า | ทินะหน้าณสิบปี |
| สืบไปแน่ะในนี- | ติพระรัฐธรรมนูญ ฯ |
| ๏ ว่าว่าประดาเธอ | แหละเสมอกะมีธูร |
| ทั่วถ้วนประมวลมูล | ก็เสมือนกะเจ้าของ ฯ |
| ๏ ไทยไทยไผทนาม | ณสยามจะอยู่ครอง |
| ร่วมกันและกันปอง | จะพิทักษ์จะรักษา ฯ |
| ๏ ทุกทุกสถานทำ | ธุระดำรินำมา ฯ |
| ซึ่งผลพิพัฒน์ผา- | สุกะสานต์ลุบ้านเมือง ฯ |
| ๏ แน่แน่ฉะนั้นน่า | จะอุส่าห์และอย่าเปลือง |
| ชีพเปล่าณเราเนือง | นิจะนึกระลึกฝัน ฯ |
| ๏ ก่อนก่อนเถอะตอนเรา | ระยะเยาวะยังทัน |
| ยุคที่จะดีครัน | ดนุครบสิอบรม ฯ |
| ๏ เริ่มเริ่มประเดิมเข้า | ผิวะเราจะรองม |
| โง่นับจะทับถม | จะกะเถิบจะเติบตาม ฯ |
| ๏ โตโตกะตัวอยู่ | ละก็รู้เถอะเราทราม |
| ความรู้และฤๅความ | จะสมรรถบมองเห็น ฯ |
| ๏ เท่าเท่ากะเจ้าของ | กิจะป้องก็ไป่เป็น |
| แล้วเพื่อนจะบำเพ็ญ | คุณะเพอประเทศไฉน ๚ |
