ธรรมชาตินกกับสัญชาติกา

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
๏ เช้าตรู่ดนูตรอง ธุระผองจะพึงทำ
ใดบ้างระหว่างดำ- ริก็ได้สะดับเสียง ฯ
๏ แจ๊กแจ๊ก ?-จ๊ะแจ๊ก จำ สรซ้ำสิสำเนียง
นกร้องขรมเพียง ชนพูดณภาษา ฯ
๏ “ช่วยด้วยซิ ช่วยด้วย น่ะแน่ะช่วยเถอะเร็วรา
มีอ้ายอะไรมา ก็มิรู้หละรังแก” ฯ
๏ เสียงนั้นกระชั้นดัง ดนุฟังกระทั่งแปร
ถี่รัวเพราะกลัวแล เพราะจะหลบจะหลีกภัย ฯ
๏ อ้า อาตม์บอาจเว้น อุระเต้นและเห็นไป
เป็นภาพก็ทราบใน ขณะนั้นณทันที ฯ
๏ รู้สึกบเป็นสุข และก็ลุกมิรอรี
รีบมองณช่องมี เหมาะกะเนตรถนัดเห็น ฯ
๏ รั้วหนามมะขามเทศ ระยะเขตตคามเป็น
เซิงซุ้มและพุ่มเพ็ญ พิพฤกษ์ลดาพรรณ ฯ
๏ กางเขนสกุณคู่ ฉะเพาะอยู่และยินมัน
เคยร้องเพราะพร้องครัน พิเคราะห์เห็นก็เอ็นดู ฯ
๏ ทุกเช้าสิเฝ้าตรับ เสนาะศัพท์สนั่นหู
ทุกเย็นมิเว้นตู จะปะตาเพราะมารัง ฯ
๏ ผัวเมียคละเคลียร่วม รสะรวมฤดีหวัง
สืบพันธุ์สกุลดัง นรดุจเดียวกัน ฯ
๏ เช้านี้แน่ะอีกา เกะกะกล้าฉกาจครัน
คงหวังณรังมัน น่ะแหละแม่นละมีฟอง ฯ
๏ อีกาชะล่าไว แวะเจอะไข่ขะโมยของ-
มันได้จะไปปอง ปริภุญชะพอเพียง ฯ
๏ สมเพชพิหคสอง สระก้องกระเกริ่นเสียง
ทั้งคู่เกาะอยู่เคียง และขยับเผยอกาย ฯ
๏ ด้วยธรรมชาติแท้ วิเคราะห์แม้วิหคหมาย
ตัวนิดมิคิดตาย และจะตามบคร้ามกลัว ฯ
๏ สองปีกขยับป้อง มุขะมองบเหม่อตัว
เมียกั้นกระชั้นผัว ก็สะกัดกะศัตรู ฯ
๏ เข้าซ้ายและย้ายขวา สิพะว้าพะวังดู
คุมเชิงจะสู้ชู ศิระร้องระงมไป ฯ
๏ สัญชาติอุบาทว์กา ละก็ว่าวิสัยใจ
เจือริษยาไป ประลุกับ์ปบกลับกลาย ฯ
๏ ลูกมันละมันรัก และก็ฟักก็ฟูมฟาย
ลูกเขาละเฝ้าหมาย จะกระชากจะฉีกกิน ฯ
แม้ฟองก็ปองริบ ปะเหมาะยิบมิใยยิน
มึงร้องบต้องจิน- ตนะแจ้งจะแกล้งครัน ฯ
๏ ในปากน่ะหากไข่ ประจุไว้มิวางพลัน
หาไม่ละคงมัน จะมิเว้นวิหคสอง ฯ
๏ อีกาก็พาไข่ ทิชะไปประดุจปอง
ตูเห็นเขม้นมอง มนะนึกระลึกหวน ฯ
๏ เห็นเหตุพิเศษทราบ ปิยภาพพิหคควร
เป็นที่ประเทองชวน พิศะชอบณเชิงความ ฯ
๏ แท้รักประจักษ์รู้ คติดูเถอะเป็นตาม
ทุกรูปและทุกนาม นระฤๅติรัจฉาน ฯ
๏ ร้ายกาจก็อีกา น่ะแน่ะภาวะชาติพาล
ตัวดำและซ้ำดาล ทุรจิตต์เพราะใจดำ ๚

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ