หมายเหตุใบแก้ตำนานวังน่า

​คราวนี้เกือบไม่มีที่พัก นอกจากแต้มหัวตะ คือ

น่า ๕๙ ตรงว่า “ที่ทรงยกย่องสมเด็จพระอนุชาธิราชเปนหลายประการ เปนต้นว่า” เหนว่า “เปน” ซ้อนกันอยู่สองหน ควรเอา “เปน” น่าออก เหลือแต่ “ที่ทรงยกย่องสมเด็จพระอนุชาธิราชหลายประการ เปนต้นว่า”

น่า ๖๐ ตรงว่า “ตั้งต้นแต่เชิญเสดจพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว เสดจไปประทับอยู่ในพระราชวังบวร” เห็นว่าเสดจกับสมเดจก็คำเดียวกัน ไปซ้อนกันอยู่มากนัก ควรตัด “เสดจ” ต้นออก เปน “ตั้งต้นแต่เชิญพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว เสดจไป” เท่านี้ก็จะฟังเกลี้ยงเกลาพอ

น่า ๖๔ คำเดิมมีว่า “สำหรับวังหลวง” ทรงตกเติมเปน “สำหรับพระวังหลวง” เหนจะยังขาด “ราช” ไปเสียอีกคำหนึ่งฤๅอย่างไร แต่ที่จิงฟังขัด ควรจะเปน “วังหลวง” เฉย ๆ ตามที่ใช้พูดกัน ฤๅมิฉนั้นก็ใช้ “พระบรมมหาราชวัง” เสียทีเดียว ฤๅเปน “พระบรมราชวัง” ให้เฃ้าคู่กับ “พระบวรราชวัง” ก็เหนจะดี

น่า ๖๕ ตรงที่ว่า “ทำนองพระที่นั่งที่สร้างที่ท่าราชวรดิฐ” คำ “ที่” ซ้อนกันถึงสามคำ ถ้าเปลี่ยนตรงกลางเป็น “ซึ่งสร้าง” เสียจะเรียบร้อยขึ้น

น่า ๖๖ คำ “หงจุ๊ย” เกรงจะผิด เกล้ากระหม่อมเคยได้ยินเรียกหงซุ้ยแลบางที หองซุ้ย ห้องซุ้ย ตัวน่าไม่สำคัญ หง กับ หอง คงลงกันได้ แต่ จุ๊ย กับ ซุ้ย ผิดเสียงไกลกัน อไรจะใกล้คำจีนจิง ๆ รับสั่งถามหลวงเจน^๑สอบเสียเห็นจะดี

น่า ๖๗ ที่ทรงแก้ตกลงไว้ว่า “สั่งสม” คำนี้มีที่ใช้มาแต่ก่อน ในหนังสือเขียนว่า “ส่ำสม” พูดกันว่า “สะสม”

น่า ๖๙ ตรงพระปิ่นเกล้าทรงมาล่อช้าง ซึ่งมีคำว่า “พอช้างไล่ทรงแซ่จะให้ม้าวิ่ง” นี้ ผิดกับที่พวกกรมม้าเฃาเล่ากัน เสียงพวกกรมม้า ดูเปนติโทษพระปิ่นเกล้า อยู่ฃ้างจะยกย่องม้า เขาว่าม้าตัวนั้นคล่องแคล่วดีทั้งน้อยทั้งใหญ่ แลสนิทอยู่ในบังคับทุกอย่าง คำนี้คงจิง พระปิ่นเกล้าจึงโปรดแลไว้พระไทยถึงทรงล่อช้าง ที่เกิดเหตุนั้นเฃาว่าพอช้างไล่กระชั้นเฃ้ามา พระปิ่นเกล้าตกพระไทย กระทบแผงเตือนจะให้วิ่ง ม้าสำคัญว่าจะให้เต้นน้อย (ด้วยหัดกันมาอย่างนั้น ถ้าจะให้เต้นน้อยแล้วดึงบังเหียนกระทบแผงฃ้าง) ม้าจึงเต้นเสีย ถ้าได้ทรงลงแส้แล้วคงจะไม่มีเหตุอไร ในข้อนี้แก้คำ “ทรงแส้” เปน “ทรงกระทบแผงข้างเตือน” เสียก็เปนที่เรียบร้อย

นอกกว่านี้มีแต่หนังสือผิด ที่เหนก็ได้แก้มาแล้วในพิมพ์ด้วยดินสอแดง

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรส