วันที่ ๑๘ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๖๐ ดร

​หอพระสมุดวชิรญาณ

กรุงเทพฯ

VAJIRAÑĀNA NATIONAL LIBRARY

BANGKOK

วันที่ ๑๘ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๖๐

ทูล สมเด็จกรมพระนริศรานุวัติวงษ์

คิดวินิจฉัยเรื่องผ้าออกมาได้อิกบางข้อ สองสามข้อ จดถวายเพิ่มเติมมาเท่าที่นึกได้ คือ

๑. เรื่องผ้าลายอย่างจะเปนผ้าพิมพ์ก็ตาม ผ้ายกก็ตาม ผ้าปูมก็ตาม มิใช่เปนของสำหรับใคร ๆ จะซื้อหาใช้สอยได้เปนสามัญ ต้องเปนของหลวงพระราชทาน ข้อนี้ยังเปนประเพณี เราเคยเห็นกัน พึ่งเลิกเมื่อนุ่งผ้าม่วงสีกรมท่าแต่ในชั้นหลังเปนพระราชทานสมปักปูม คือนิยมนุ่งไหม ไม่ใช่นุ่งผ้าเข้าเฝ้าดังแต่ก่อน เมื่อใครได้พระราชทานชั้นใด จึงหาผ้าชั้นนั้นไว้ใช้อาไหล่ได้ ด้วยเหตุนี้จึงมีคำกล่าวว่า เสนาบดีนุ่งปูมแย่งนาค ชั้นเดิมคงเปนผ้าลายอย่างทั้งนั้น ด้วยเหตุนี้จึงเห็นว่าปูมมีขึ้นชั้นหลัง ทอเลียนยกแต่เอาแบบผ้าลายอย่าง

๒. เมื่อวันอาทิตย์นี้ นายปะเตฮูกะนอง มาหอพระสุมุด ดูลับแลผ้าเพลินทีเดียว เขาให้ความรู้อย่างหนึ่งแปลกอยู่ คือลายรูปสัตว์ เปนภาพที่เปนลายแขก อยู่ลับแลด้านใต้ห้องกรรมการ เขาทักว่าเปนลายเปอร์เซีย ดูชอบกลอยู่

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด