นิทานเรื่องชายชรามีภรรยาสาว

ครั้งก่อนยังมีแว่นแคว้นชื่อโกศลชนบท ก็ในชนบทนั้นยังมีบุรุษผู้มีทรัพย์มากคนหนึ่งเปนคนชราแล้ว ภรรยาของบุรุษนั้นถึงแก่ความตายบุรุษนั้นได้นางกุมารีคนหนึ่งชื่อนางวรรณวันตี มีรูปโฉมอันงามมาเปนภรรยาต่อไป นางกุมารีนั้นจะได้มีจิตต์รักใคร่ในผัวชรานั้นหามิได้ มีใจเร่าร้อนปานประหนึ่งว่าถูกต้องด้วยสำผัสแสงพระอาทิตย์ แต่เพราะเห็นแก่ทรัพย์ของบุรุษชรานั้น จึงทำอาการปานประหนึ่งว่ารักใคร่ยิ่งนัก ครั้นลับหลังแล้วก็ทำนอกใจไปคบหากับชายหนุ่ม ขณะนั้นเกิดความอัศจรรย์ให้มัวมืดไปทั่วทิศ มีหญิงชราผู้ฉลาดคนหนึ่งเห็นกิริยานางกุมารีนั้นแปลกประหลาท จึงสันนิษฐานลงชัดว่า เหตุข้อนี้คงจะมีในนางกุมารีนี้เปนแน่ ครั้นไต่สวนด้อมมองดูก็รู้เห็นว่านางกุมารีนั้นนอกใจสามีชราจริง แล้วหญิงชรานั้นจึงสั่งสอนกำชับนางวรรณวันตีเสีย จะไม่ให้ทำการทุจจริตต่อไป ด้วยเหตุนี้ จึงรู้ว่าในมนุษย์ทั้งหลายทรัพย์เปนใหญ่กว่าสิ่งอื่น วิตากัณณะดาบสครั้นได้ยินคำจุฬคันธะดาบสกล่าวดังนั้นจึงตอบว่า คำซึ่งท่านว่านี้จริงชอบด้วยเหตุผล แม้เราก็จะขอเล่านิทานสาธกความอีกเรื่องหนึ่ง