นิทานเรื่องนกมูลไถกับเหยี่ยว

ครั้งก่อนแต่นี้ ยังมีนกมูลไถน้อยตัวหนึ่งมาล่วงถิ่นฐานซึ่งเปนวิสัยของตนเสีย แล้วบินไปกินน้ำในบ่อน้ำตำบลหนึ่ง ขณะเมื่อนกมูลไถดื่มน้ำอยู่นั้น มีเหยี่ยวตัวหนึ่งมาโฉบเอาตัวไป นกมูลไถก็โศกเศร้าเสียใจบ่นเพ้อว่า โอ! เรานี้ไม่รู้ประมาณมาล่วงถิ่นฐานของตน จึงต้องเปนอาหารของท่านหนอ ถ้าแม้เราอยู่ในที่ของเราแล้ว พอจะคิดอ่านสู้รบลองกำลังได้บ้าง ครั้นเหยี่ยวได้ยินดังนั้นจึงท้าทายว่า เฮ้ย นกมูลไถน้อยมึงตกอยู่ในเงื้อมมือของกูจะต้องตายด้วยปลายเล็บของกูอยู่แล้วไม่รู้หรือ เหตุไฉนมึงไม่ปลงใจถึงความตาย ยังคิดถึงถิ่นฐานของตนมาบ่นเพ้อว่าจะสู้รบลองกำลังอีกเล่า มึงอยากลองกำลังด้วยกูอีกหรือ นกมูลไถจึงตอบว่า ดูกรท่านเหยี่ยว บัดนี้ข้าพเจ้าตกอยู่ในเงื้อมมือของท่าน ถ้าแม้ท่านปล่อยข้าพเจ้าให้ไปถึงถิ่นฐานของข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าจะขอคิดอ่านลองกำลังผจญกับท่านพอจะได้บ้าง เหยี่ยวจึงตอบว่า เออกูจะปล่อยเองไป เองรีบไปคิดอ่านลองกำลังกับกูให้เร็วๆ เถิด ถ้ามึงไม่สู้รบกับกูแล้วกูจะกินมึงเสียทั้ง ๗ ชั่ววงศ์ของมึงให้สิ้น ถ้ากูไม่สู้รบกับมึงแล้วมึงจงกินตัวกูเถิด ครั้นกล่าวดังนั้นแล้วเหยี่ยวจึงปล่อยนกมูลไถไป นกมูลไถก็รีบไปยังหลุมรอยเท้าโคที่มีก้อนดินแห้งแตกระแหงอยู่ซึ่งเปนวิสัยที่อยู่ของตน ครั้นถึงปากหลุมแล้วจึงร้องท้าทายแก่เหยี่ยวว่า แน่ท่านเหยี่ยว ถ้าท่านจะลองกำลังกับเราแล้ว ท่านจงรีบลงมาเร็วๆ เถิด ครั้นเหยี่ยวได้ยินดังนั้น ก็โกรธนัก ร่อนลงมาด้วยกำลังแรงอันกล้าหวังว่าจะโฉบนกมูลไถนั้นให้ตาย นกมูลไถก็วิ่งไปแอบที่หลุมรอยเท้าโค ครั้นเหยี่ยวโฉบลงมาอกก็กระทบก้อนดินระแหงได้ความเจ็บปวดนัก ก็ยิ่งโกรธมาขึ้นไปไม่คิดถึงความตายเลย แล้วก็กลับบินขึ้นไปยังอากาศ นกมูลไถก็วิ่งออกมาที่ปากหลุมร้องท้าทายขึ้นไปอีก ครั้นเหยี่ยวได้ยินก็ยิ่งโกรธนัก รีบร่อนลงมาโฉบอีกเปนหลายครั้ง อกกระทบดินระแหงเหยี่ยวก็ตาย ทอดกายกลิ้งอยู่ที่ปากหลุม นกมูลไถไม่ได้ยินเสียงเหยี่ยววิ่งออกมาอีก ก็เห็นศีร์ษะเหยี่ยวห้อยอยู่ที่ปากหลุม ก็ยังมีความขยาดอยู่เกลือกว่าเปนกลอุบาย ครั้นพิเคราะห์ดูไปจึงรู้ว่าเหยี่ยวตายเปนแน่ นกมูลไถจึงออกมาเที่ยวร้องป่าวพวกเพื่อนมาดูศพเหยี่ยวผู้พาล แล้วก็พากันกินเหยี่ยวนั้นเปนอาหาร

นิทานเรื่องนี้ข้าพเจ้าได้ยินท่านเล่ากันต่อๆ มาเช่นนี้ กาลักขุปตนะจึงกล่าวว่า ดูกรพระยาหนูผู้สหาย ข้อความนิยายซึ่งท่านบรรยายมานี้ชอบจริงไพเราะยิ่งนัก แม้ข้าพเจ้าก็จะขอกล่าวให้ท่านฟังบ้าง วิสัยสัตว์ทั้งหลายนี้เมื่อแปลกปลอมไปถึงถิ่นฐานผู้อื่นแล้ว ยกแต่มานะถือตัวว่าเปนอิศระมีกำลังอานุภาพเปนประมาณไม่รู้เจียมตัวแล้ว ก็จะถึงความพินาศไปต่าง ๆ เราจะขอเล่านิยายเรื่องหนึ่งให้สหายฟัง

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ