ความลอาย
| ๏ มีอายอาจสกัดกั้น |
กันทาง ชั่วแฮ |
| จักประพฤติชั่วอายขวาง |
ขัดไว้ |
| ผู้มีหฤทัยจาง |
จืดต่อ หิรินา |
| จึงประพฤติความชั่วได้ |
แน่แท้เทียวเธอ ฯ |
| ๏ อุด๑นานแรกออกนั้น |
แสนอาย |
| ลมล่อยพลอยจับกาย |
รริกเริ้ม |
| หน้ามือจักษุลาย |
แลพร่าง |
| เหงื่อหยดขาสั่นเทิ้ม |
อุทัจด้วยคนดู ฯ |
ความงาม
| ๏ เพ็ญบูรณ์เกียรติยศทั้ง |
บริวาร |
| งามเลิศใดบปาน |
เปรียบได้ |
| เพ็ญทรัพย์อีกคำขาน |
สัตย์ทุก เมื่อนา |
| งามยิ่งงามแท้ให้ |
ทั่วผู้สรรเสริญ ฯ |
ความสรรเสริญ
| ๏ ผู้หาญราญเศิกสู้ |
ไป่หนี |
| หนึ่งเหล่าคณะเมธี |
ทั่วหน้า |
| อีกสงฆ์พิสุทธิ์ศี |
ลวัตยิ่ง ยงเฮย |
| หญิงซื่อสุจริตกล้า |
สี่นี้ควรชม ฯ |
----------------------------
