โคลงนิราศพระพุทธบาท

๏ เห็นรอเรียมเนื่องน้อย ใจเอง
รอระยำโยงเยง แย่งร้าง
รอเอยจักโกรงเกรง ไปเท่า ใดนา
จากจำเนียรนุชร้าง ร่างไร้ราวรอ ฯ
๏ ถึงวัดตองปุเข้า ขอพร
เห็นแต่เรือหมู่มอญ แม่ค้า
พีดำล่ำไหล่คอน เรือเร่
หน้าบ่มีหมดหน้า ดุจหน้านวลผจง ฯ
๏ คล้องช้างช้างเถื่อนร้าง แรงโขลง
มาพิโยคอยู่โรง เร่งเศร้า
พังพาคณาโยง ยังป่า ไปฤๅ
เรียมคำนึงนุชเหน้า หนึ่งช้างคนึงโขลง ฯ
๏ ดำบลชนบทโอ้ อาทร
ตอตะเคียนใครรอน จึ่งด้วน
เหมือนเรียมนิราสมร มาเปลี่ยว
ไม้ดั่งไมตรีม้วน ขาดค้างทางเกษม ฯ
๏ ถึงบ้านกระทุ่มไท้ ชลธี
กรกระทุ่มทรวงตี อกห้าย
ดูดงกระทุ่มทวี ทุกข์เทวศ อกเอย
ดอกตระการกลคล้าย เกษน้องนางเสย ฯ
๏ ดำบลชลน้ำหนึ่ง หนองมี
นามชื่อหนองคนที ใส่น้ำ
เห็นหนองพร่องวารี ริมขุ่น
เรียมก็ขุ่นใจช้ำ เช่นน้ำในหนอง ฯ
๏ นางผาผาแผ่นกลิ้ง กลางดง
แลประเล่ห์ทรงองค์ แม้ไซ้
นารีพี่ยรรยง เยาวรูป
ผาจะทำแท่นให้ แก่น้องนางนอน ฯ
๏ ฤๅไทเทเวศร์ไท้ ธิดา ท่านนา
ซึ่งสำนักนิ์ในผา ตกนี้
ใฝ่ใจจะบูชา ชมรูป
แม้ว่าจริงจงชี้ ช่องให้เห็นองค์ ฯ
๏ จุดเทียนประทับแหว้น เวียนถวาย
ธูปประทีปโคมราย รอบล้อม
ทักษิณสำรวมกาย อภิวาท
เสร็จสมโภชแล้วน้อม นอบเกล้าบทศรี ฯ
๏ ถึงทางประเทศไท้ ทางหลวง
ท้ายพิกุลกลัดทรวง พี่ดิ้น
นางเพียงพิกุลพวง มาลิศ
จวนจะวายกลิ่นสิ้น สุดร้อนเรียมคนึง ฯ
๏ ถับถึงบางโขมดโอ้ อัษฎงค์
ควรโขมดพาหลง หลอกเหล้น
ยามเย็นยิ่งเอองค์ หลงเถื่อน
หลงที่กรุยตรงเส้น สี่ร้อยรายทาง ฯ
๏ แม่ลาลาลดไห้ หาศรี
ฤๅแม่ลีลาลี ลาศเต้า
ลาลดระทดทวี ทุกข์เทวษ บ้างเลย
ลาแม่ลาแล้วเจ้า จากแล้วลาสมร ฯ
๏ เรียมเมิลมยุเรศฝ้าย ฟ้อนฝูง
นางมยูรหมู่ยูง ย่างย้าย
บรรพตพิไสยสูง สังวาศ
ดูดำเนินนกคล้าย แม่คล้ายยูงยล ฯ
๏ เห็นหงส์เหินห่างขู้ เดียวเหิน
เยื้องย่องมองมุ่งเมิล เมี่ยงหมิ้ง
ดั่งเรียมดุจเดียวเดิน เออาต มานา
โหยระทดใจหนิ้ง นึกน้องนองชล ฯ
๏ นกน้อยลงเล่นน้ำ ในบาง
บอกวิโยคเยาวพลาง พี่ชี้
ธานีนทีทาง แสนสนุกนิ์ นกเอย
นกก็เลื่อนลอยลี้ เล่นแล้วบอกลาง ฯ
๏ นางนวลนางนกน้อย บินมา
เรียมก็สั่งสารา นกนั้น
นางนวลแม่ครวญหา นวลแม่ หมองฤๅ
นกนิยมสารซั้น สู่แล้วลานวล ฯ
๏ บำมรุบำราศเบื้อง บำมรุง
เวรวิบัติใดจุง จากเจ้า
ไยบุญพ่อพึงผดุง เผด็จบาป บ้างนา
เจ็บจรเทินทนเศร้า สุดร้อนเรียมคนึง ฯ
๏ พิกุลเกิดเกลื่อนใกล้ อาราม
ท้ายพิกุลกลางสนาม สนุกนิ์นี้
มณฑลพิกุลงาม คือฉัตร เฉลิมฤๅ
ดูระดูดอกกี้ เมื่อไซ้ฤๅวาย ฯ
๏ กึกก้องดุเหว่าซั้น เสียงหวาน
ว้าว่าเสียงเยาวมาลย์ แม่พร้อง
ภุรโดกดำเนินสาร สังคีต
แว่วว่าเสียงสมรร้อง ร่ำไห้หาเรียม ฯ
๏ เห็นโศกเรียมเร่งเศร้า สงสาร
โศกร่วงโรนโรยราน แก่เถ้า
โศกเอยจะยืนนาน อยู่เมื่อ ใดนา
ดูโศกดูเรียมเศร้า โศกเศร้าเหมือนเรียม ฯ
๏ พิกุลเอยเคยรศหรื้น หอมหวาน
พิกุลวิกลการ แก่แล้ว
พิกุลจะยืนนาน สักเมื่อ ใดนา
ดูพิกุลนี้ห่อนแคล้ว คลาศคล้อยความตาย ฯ
๏ รำดวนรำดับด้าว ใดควร
เก็บประมวญชวนนวล นุชน้อง
รำดับรำดวนจวน วรบาท พระนา
สองประสงค์สัตย์พร้อง ชาติโพ้นพบกัน ฯ
๏ มาถึงบ้านพิศพื้น พรรณผัก
เถาถั่วแตงแฟงฟัก ฟายเฟื้อย
งางอกดอกคำปัก เปนช่อ
เข้าฟ่างซ่างรวงเรื้อย ป่านเปื้อนปนกระเจา ฯ
๏ สามเล่มราเมศไท้ สังหร
แม่ก็ทรงสามศร เปรียบท้าว
ท่านผลาญอสุรมรณ์ ลาญชีพ
เจ้าก็ผลาญชายอกร้าว มอดม้วยดูเสมอ ฯ
๏ ศรเนตรเสียบเนตรค้น คมขัน
ศรสำเนียงตรึงกรรณ ส่งซ้ำ
ศรโฉมแม่ยิงยัน ยายาก
ต้องผู้ใดอกช้ำ เฉกท้าวสาดศร ฯ

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ