เสด็จหัวหิน

วันที่ ๙ จันทร์ที่ ๓๐ เมษายน พุทธศก ๒๔๗๑

๏ วันที่เก้า เรารดม กันสมมาท

เฝ้าพระราช ะบิตุลา อาษาสนอง

สามสิบเม ษายน กมลปรอง

แต่เช้าตอง ตื่นประทม สมใจจินตน์

รถยนตร์พา สู่สถา นีชะอำ

รอรถนำ ครรไล ไปหัวหิน

พี่อรุณฯ คุ้นเคย จนเลยชิน

ลืมทรงกิน ใจเข้า พวกเราจร

สองโมงใกล้ รถไฟ มาประเทียบ

พวกเราเหยียบ ขึ้นพร้อม ยอมขย่อน

ใช่โบกี้ สี่ล้อ ถ่อชุมพร

ถึงนั่งตอน ชั้นเอก เงกกมล

สองโมงครึ่ง ถึงถิ่น หัวหินจอด

เออพ้นเอือน สเทือนทอด รอดไปหน

พระนางพะวง ทรงกอล์ฟ ชอบเหลือทน

ปล่อยเธอซน ประสายาม ทรามคนอง

​พี่คอยท่า ศาลา หน้าสนาม

ขี้เกียจตาม ข้ามเขีน เดีรหง่องหง่อง

พวกสาวหนุ่ม กรุ่มเกรี่น เพลีนประลอง

ได้เก้าหลุม สุ่มซร้อง สนุกดี

เสโทโทรม โถมหา โซดาเย็น

อารามเล่น ลเลีงหลอน ลืมร้อนฉี่

หนุ่มชอบเลีย เบียสด ชมรสดี

ต่างวัยมี วิทยางค์ ต่างบำเพ็ญ

รถยนตร์ใหญ่ พาไป ถึงสำนัก

ต่างสรงพักตร์ ผ่องทราม เมื่อยามเล่น

น่าเรีงรมย์ สมโอ่ หนอโฮเต็ล

หัวหินเป็น วิมานสง่า ชะลาลัย

นั่งรถยนตร์ จรดล ถนนลัด

แล่นเลี้ยวตัด บ่อฝ้าย ป่ายวังใหม่

ไกลกังวล จอมสกนธ์ อวยภิไธย์

สมนามไพ เราะห์สม ภิรมย์เนา

หยุดรัถา หน้าตำหนัก ล้วนภักดี

ขึ้นถวาย อัญชลี พระอาว์เถ้า

​ประชวรมาก หากพระแผล แม้ทุเลา

ตรัสยิ้มเย้า ยินดี ฉันท์พี่น้อง

กำหนดเสด็จ คืนนคร ตอนพระเมรุ

แล้วกะเบน พักตร์เตร่ ทเลล่อง

รถไฟรับ ประทับชะอำ ให้สำรอง

ไม่ขนของ สิ่งใด ติดไปเลย

ชั้นสเบียง เลี้ยงครบ เครื่องตบแต่ง

เสมอแหล่ง ของพระองค์ ทรงเฉลย

น่าปลื้มปริ่ม อิ่มจิต คิดเหมือนเคย

ทรงชมเชย ชอบชิด สนิธนาน

ฉวีบ่ง เกีนจำนง เอื้อมทรงหวัง

หมดกำลัง ฤทธิ์ชรา น่าสงสาร

เว้นแต่บุญ หนุนพระ ชนมะมาน

เกรงจะเป็น อวสาน เสด็จไกล

ลงเป็นแผล แม้หา ยาสวรรค์

ก็เหลือกัน ธรรมะชาต พินาศไหว

พระ อาการ ทุกสิ่ง บอกจริงใจ

ทรงฉุลื่น ใช่อื่นไกล ไตพิการ

​ขืนเฝ้านาน ท่านเพลีน เกีนตระแหน่

ชะพระแผล จำอุรา ทูลลาท่าน

แวะเยี่ยมชาย อิทธิเทพฯ เสพสำราญ

พักอยู่บ้าน อมรทัต จังหวัดนั้น

น่าเอ็นดู พ่อหนู ฤทธิ์สุรีย์

เหมือนพิมพ์พ่อ ท่วงที ข้อนคมสัน

ข้างแม่หลาน มารดา ปรีดาครัน

พ่อพ่อนั้น แต่ตำหนัก มาพักคอย

กลับโฮเต็ล เป็นเวลา เลี้ยงลันชัน

ตั้งเครื่องปัน โต๊ะต่าง อยู่ห่างหน่อย

ประทับเสวย เพลีนภิเปรย สเบยคอย

ชายไปรม์หา พี่ต้อย มาโฮเต็ล

ไม่อยากฝืน ตื่นเช้า ตามเผ่ามิตร์

อยากตามจิต องค์เอง ชอบเพลงเด่น

คุณหญิงแหม่ม ยิ้มแย้ม ตัวเป็นเอ็น

ค่อยวิ่งเต้น ตามสงวน ควรขอบใจ

ตกบ่ายเตรียม เสด็จเยี่ยม หญิงประสงค์ ฯ

รักษาองค์ ทรงพัก ตำหนักใหญ่

​พระนางละลวง ห่วงกอล์ฟ ชอบพระทัย

ทรงรถยนตร์ วนไป สถานี

ลูกชายหญิง ประวิงปอง ประลองซ้อม

แก๊ดดี้ล้อม สพายถุง มุงอยู่มี่

ต่างองค์ต่าง ย่างชม้อย จะคอยตี

สิบแปดหลุม กรุ่มฤดี สมที่มา

สายัณห์เพรา เจ้าอยู่หัว มเหสี

ทรงรถรี่ เสด็จสนาม ยามหรรษา

แยกปลูกเด่น เต็นประทับ เป็นพลับพลา

วัลลภราช ะวงศา พรั่งหน้าตาม

ประลองกาย ผายพะลัง ชีพยั้งยืน

จึ่งโปรดฟื้น ทรงกอล์ฟ รอบสนาม

สรีร์มนุษย์ สุดกระถด เหมือนยศนาม

จอมสยาม ยาจก ใช่ผกเพี้ยน

ห้าโมงกว่า เวลาใกล้ รถไฟถั่น

แม้มิทัน แล้วจัก พักตร์ปะเลี่ยน

มิทันไร ใขว่กันสวน มาจวนเจียน

ถึงเหน็จเหนื่อย เมื่อยรเมียร พักตร์เบีกบาน

เสวยน้ำ ซ่มโซดา จ้าละหวั่น

เสียงเสรสรวล ยวนกัน สนุกสนาน

มองเห็นรถ ขยดใกล้ ไม่ได้การ

พวกเราผ่าน มาชาลา สถานี

ทนกระเทือน เคลื่อนรถา เพลาพลบ

ไม่รู้จบ กอล์ฟกระบวร สำรวลรี่

รถแล่นดึ่ง ถึงชะอำ ค่ำพอดี

รถยนตร์พา มาที่ ตำหนักเดีม

ต่างองค์เหนื่อย เมื่อยบอบ ทั้งกอล์ฟรถ

กระนั้นคลั่ง ยังมิหมด กระถดเหีม

พระนางเอน สริรา ให้หาเคลี้ม

อยู่งานนวด ปวดเรีม ร้าวรบม

ค่ำเสวย เครื่องใหญ่ ในตำหนัก

ปลุกปรีดี ที่พัก ชูศักดิ์สม

จวนสิบเอ็จ นาฬิกา ลาบรรทม

ยิ่งกว่ารม ยาเมา เร้านิทรา ฯ ๕๒ คำ