ประพาสเขาตังกวน เสด็จหาดใหญ่ ขึ้นรถไฟกลับ

วันที่ ๖ ศุกร์ ที่ ๒๗ เมยายน พุทธศก ๒๔๗๑

๏ วันที่หก ตกที่ ญี่สิบเจ็ด

กำหนดเสด็จ รัถะยาตร์ ประพาสเขา

ไหว้เจดีย์ ศรีสยาม ในยามเช้า

พระจอมเกล้า ประดิษฐาน ตระหง่านชล

เขาตังกวน พี่ผะชวร ชานุตึง

ขืนปีนถึง ยอดผา ท่าปวดร่น

พยายาม หามเก้าอี้ ก็ทีซน

ตันจิตจน ดลสถูป ฝากธูปเทียน

พี่จบหัตถ์ ถวายมนัส สะบูชา

​มอบสุดา เสด็จชม พนมเฉนียน

ดูเวิ้งวง สงขลา น่ารเมียร

พี่ชิงเยียน เทศา ภรรยาดี

ตึกตลาด ใม่ปลาด ประพาสแล้ว

ยอมแก่แกร่ว เสวยเข้า เนาในที่

อ่านอักษร ผ่อนพิทักษ์ พักอินทรีย์

จนบุตรี กลับมา เที่ยงกว่าแล้ว

สนุกสนา การได้ ไต่เขาลิ่ว

แลเห็นวิ้ว สงขลา ทุกท่าแถว

เวี้งชะลา ป่าเขา ลำเนาแนว

แต่แขม่ว อุทรถาม เหนื่อยตามกัน

ครั้นเสร็จสรง แต่งองค์ ลงชั้นล่าง

ขอเฝ้าต่าง ประจุหีบ รีบขยัน

เทศาเฝ้า เราเสวย เครื่องกลางวัน

แจกของบรร ณาสนอง รับรองเรา

ขอบบุญคุณ เจ้าคุณ และคุณหญิง

จากใจจริง ถนอมฤดี ใม่มีเหงา

คุณหญิงถวาย ต้นไม้ว่าน หีบสานเรา

​สำหรับเหล่า ข้าไทย์ ได้ประทาน

กุ้งไม้ประมง สงขลา น่าหาครัน

ได้กำนัล จากหลวง วุฒิสาร ฯ

ถึงเวลา ลาวัง ยั้งสำราญ

มาแวะบ้าน เยี่ยมตอบ สมชอบพอ

ชายอมรฯ ต้อนรับ กับชวลิต ฯ

ตั้งเครื่องอาน ฐานมิตร์ เคยติดต่อ

จวนสิบห้า นาฬิกา เหลือรารอ

รถยนตร์ชลอ เราไป หาดใหญ่พลัน

ท่านเทศา นั่งหน้า รถที่นั่ง

คอยรวัง เร็วนิด สกิดกั้น

เชีญพักเรส ะเตอรอง ปรองดองกัน

ต่อรถถั่น ถึงพรุ ลุอะเลอ

จึ่งจะเชีญ ยาตรา สถานี

ด้วยคนมี มากเยอะ เกรงเซอะเซ่อ

เมียขุนนาง ต่างส่ง พระนางเธอ

นายอำเภอ ผัวเมีย เงี่ยเอาภาร

ถวายซ่ม สงขลา โอชาชด

​เสด็จรถ สมเรื่อง ตั้งเครื่องหวาน

เราขอบใจ ให้เครื่อง รลึกปาน

น้ำจิตจาน สมานตอบ ชอบอารี

ฝรั่งแขก จีนไท ใครประสพ

ถวายเคารพ นบนอบ ชอบพวกพี่

สามโมงเศษ เชีญเสด็จ สถานี

จัดห้องที่ รับแขก ใม่แปกปน

โอยอกเต้น จวนเห็น พักตร์พ่อติ่ง

ต่างคนลิง โลดเร่ง ระเบ็งบ่น

เดี๋ยวคนนี้ คนโน้น โผนไปยล

ทางใต้หน ทางสวน รถด่วนมา

สามโมงครึ่ง รถถึง คนอึงมี่

เรียมเดีรรี่ เร็วกระถด ไปรถหน้า

เห็นหนุ่มไท ใครโขยด โดดลงมา

โวฒยา กรอโห! โตกระไร

ถึงเตีบตั้ก ดวงพักตร์ มิยักผิด

ต่างกอดกุม จุมพิต เดีรชิดไหล่

ชายฉันทน์ฯน้อย พลอยโลด กระโดดไป

​จูงมาใน ลานหน้า สถานี

พบพี่น้อง จ้องกัน งันอยู่นิด

ต่างจุมพิต กอดประคอง ฉันท์น้องพี่

ต่างเสียงเครือ เนื้อไข ใจยินดี

พระลักษมี โปรดน้อง ประคองมา

ขึ้นรถไฟ สถิตใน รถไฟห้อง

ซึ่งสำรอง ปลดปล่อย ไว้คอยท่า

สิบห้านา ฬิกากึ่ง จวบถึงครา

ลาเทศา คุณหญิงขุนทาง ต่างคำนับ

รถไฟแล่น จากแคว้น สถานี

ดุษฎี ทั่วหน้า ยากหาจับ

พระนางเตรียม อาภรณ์ ไว้ต้อนรับ

ให้น้องจับ แต่งลม้าย เจ้านายไท

คุยกันเรื่อย รถเลื้อย หรือเอื่อยจอด

จนตลอด ระยะทาง กันอย่างไหน

ซ้ำทางเก่า เราเพลีน มิเดีรใย

จวบรถไฟ ถึงจังหวัด พัทธลุง

พระสาระวัด รัถา ฯ ก็มาด้วย

​หวังอำนวย อนุเคราะห์ ไหนเหมาะมุ่ง

สมรเบียบ เรียบร้อย คอยผะดุง

ให้รางวัล ฉันท์ปรุง รสไมตรี

ที่ห้องเคียง เสียงเปีด กรามาโฟน

เชีงชื่นโชน สนุกชวน สรวลระรี่

ชายชิดฯมิตร์ ชายโวฒิ์ฯ โปรดดนตรี

เลยชักพี่ น้องโปรด ปราโมทย์ฟัง

ขอบใจเจ้า เมืองผสม กรมะการ

อุตส่าห์ขนาน หน้าส่ง จำนงหวัง

รู้กำหนด รถรับ เรากลับวัง

จนพลบยัง ตั้งจิต คิดมาพบ

รถจากย่าน ผ่านบ้าน มะกอกใต้

แคว้นไหนไหน ชื่อมะกอก มีออกจบ

บ้านปากคลอง ทำนองชืด จืดบัดซบ

แหลมโตนด เคยประสพ ซ้ำหลายแคว้น

บ้านนางหลง สงกา ภรรยาใคร

ปล่อยหลงใน ไพรพฤกษ์ พิลึกแสน

บ้านเสม็ด เกาะเสม็ต เขบ็จแม้น

​บ้านตุลแผน แขกขบวร สวนตุลตอน

เขาชุมทอง ทองชุม ใยซุ่มสูญ

ร่อนพิบูลย์ ดีบุกชุม ยังรุมร่อน

ถึงช่องเขา เขาขวาง หนทางจร

รถต้องชอน อุมงค์ผา ผ่าเขาง้ำ

ไม่น่าตื่น กลางคีน ฟื้นไฟฟ้า

สว่างจ้า ใครจะรู้ จู่เข้าถ้ำ

ขึ้นลาดเขา เราดู อยู่ประจำ

จึ่งพอสำ เหนียกตรง อุมงค์มี

สว่างเด่น เห็นผนัง กระทั่งพื้น

ยามกลางคืน ไฟมืด คงมืดจี๋

เคยลอดกลาง วันหน มืดมลดี

มองเห็นที่ ปากปล่อง เหมือนช่องโคม

จอดทุ่งสง ขุนณรงค์ ฯ นายเหรียญช่าง

บำรุงทาง มาส่ง ยืนหย่งโฉม

ถวายต้นไม้ หลายสี สมที่โอม

บรรเจีดฯโสม ะนัสมาก อยากใคร่มี

สับปะรส ผลใหญ่ ก็ให้มา

สั่งให้หา ขาไป ได้มานี่

​สมประสงค์ พี่ลง สถานี

พบครูที่ ราชะวิท ะยาลัย

เดี๋ยวนี้เป็น เอเยนต์ แบงก์สยาม

ได้ทราบความ เรายาตร์ จากหาดใหญ่

พาแหม่มมา หาเรา เอื้อเอาใจ

ต่าวปราศรัย สามัคคี โดยปรีดา

เคยเป็นครู โวฒยาฯ ที่มานี่

ทั้งเป็นครู วรวีร์ฯ อยู่ปีกว่า

ก่อนจะโหป ไปยุโหรป อเมริกา

จวนเวลา รถจร อวยพรกัน

ขึ้นรัถา ไม่ช้า รัถาแล่น

มองด้าวแดน เดือนซัว ชักหัวปั่น

ทั้งซ้ำทาง อย่างมา สาระพรรณ

เสร็จพร้อมกัน เสวยดิเน่อร์ เท้อบรรทม

สองยามกว่า รถมา ถึงท่าทอง

สุราษฎร์ธา นีต้อง ยิ้มย่องข่ม

สรงพักตรา ให้ข้า หลวงชื่นชม

เสวยเข้าต้ม ผสมแม็ก กะโรนี

​นางหยวกหวัง ตั้งเครื่อง ว่างถวาย

เฝ้าเจ้านาย หมายพระคุณ อุ่นเกศี

ทั้งขนม ซ่มปอก ออกดีดี

ขุนสามี บุตรีน้อย เป็นบ๋อยเรา

จากสุราษฎร์ ศัยยาสน์ อนาถแน่ว

ตลอดแนว วิถีสเทีอน เหมือนเขย่า

กระทั่งตี ห้าครึ่ง ถึงลำเนา

ชุมพรเข้า จอดหน้า สถานี ฯ ๗๒ คำ