อวสานพจนาท

๏ ใช่น้อยท่าน อ่านครา นราธิปฯ

ผู้กระดิบ ปรุงประเด็น ยังเป็นอยู่

ยิ่งมากท่าน อ่านครา นราฯชู

หัตถ์ลาสู่ หุระภพ หายหลบองค์

ถึงสูญกาย กมลหรึวาย วราทร

นักกาพย์กลอน โคลงฉันท์ ฝันประสงค์

กวีสยาม ยามอื่น จะฟื้นวงศ์

เฉลีมสุมง คละเมือง ฟุ้งเฟื่องนาน

ฟังดนตรี ดุรีย์หรือ กระพือขวัญ

ไพเราะห์ฉัน ฟังกลอน อาวรณ์หวาน

เพลินสดับ จับใจ ไล่รำคาญ

สึงสำราญ เรีงฤดี ปลุกปรีดา

จำก็ง่าย หมายคำ ก็ช่ำจิต

กระชับชิด ชวนเห เสน่ห์หา

กาพย์กลอนไท ไหนเสนาะ สืบเสาะมา

บำเรอชิวา คราเหงา เร้าสำเรีง

​ธรรมชาต ชาติ์มนุษย์ สุดแต่กรรม

ที่ใครทำ นำเพรีด ผลเจีดเจิง

แม้เหมาะช่อง ประคองขวัญ เบีกบรรเทีง

ผิดช่องชนิด ติดเพลีง ถเกีงกวน

ธาตุปัจจัย ใส่กิเลส ร่วมเพสเกีด

ต่างเตลีด โลภโกรธ หลงโลดป้วน

ยึดของกลาง พ่างตน รนเปรปรวน

เปรียบสังขาร ปานตกร้า หม่ากองทุกข์

ใครใคร่สุข สงบร่าน หมดม้านเข็ญ

นึกคนเหมือน กันหมด งดทะเล้น

พ่วนบำเพ็ญ เพียรดี เด็ดที่ร้าย

ประโลมใจ ใสสำเรีง เชีงสูญเปล่า

เลีกเบียฬเรา เบียฬท่าน สุขศานติ์หมาย

มุ่งช่วยเรา ช่วยท่าน บานใจกาย

เรียกกุศล ขวนขวาย จนวายชนม์

ยามแก่ขึ้น มึนอยู่ ใม่รู้หวัน

อยู่ในครรภ์ หน่อยก็คลอด รอดมาหน

​เป็นทารก แล้วเป็นเด็ก เล็กซุกซน

เดี๋ยวเป็นคน รุ่นหนุ่ม กรุ่มคนอง

เดี๋ยวฉกรรจ์ มิทันไร ผู้ใหญ่ต๋า

ล้วนแก่ขา ขึ้นเรา ลืมเศร้าหมอง

ครั้นแก่ลง ปลงชรา ท่าเป็นรอง

รู้ศึกสยอง หย่อนแรง แขยงญาณ

ถึงใม่ป่วย ใม่ไข้ หัวใจอ่อน

เดี๋ยวก็ย้อน ลาดับ ลับลูกหลาน

ทุกเจ้าไพร่ ใครผุด หลุดมือมาร

เว้นแต่ท่าน ตรัสรู้ ใม่รู้ตาย

ด้วยไร้ร่าน ตัวท่าน ปานกองธาตุ

ธรรมะชาต ปราศสิ่ง สวิงสวาย

เราคล้อยท่าน ร่านเพลา เราก็คลาย

ทุกข์ใจกาย เดชกุศล ประดลคุณ

เกีดเขาชาติ์ ธรรมะชาต หยาดวิญญู

น่าจะรู้ น่าจะเรียน เพียรอุดหนุน

ชีวิตตน กุศลสนอง ประลองบุญ

สมเกีดคุ้น พุทธศาสน์ โอวาทดี

​งุยทำบุญ สุนทร์ทาน ง่านงมคิด

เชื่อดับจิต จากกาย กลายเป็นผี

ขึ้นสวรรค์ ชั้นเลีส เกีดโลกีย์

ยึดฤาษี นุ่งเหลือง เป็นเครื่องมือ

ถึงดีกว่า บ้าระห่ำ ทำแต่บาป

พอกำหราบ ทุจริต เพลาผิดพรื่อ

บุญภายนอก หลอกตน ผลระบือ

บุญในถือ เธิยระคุณ ตัวบุญชัด

ธรรมะผล คนแก่ แสร่สงวน

หนุ่มสาวง่วน ลเลีงแสร่ แต่กำหนัด

ครั้นลงท้าย ตายเกลี้ยง เหลือเลี่ยงลัด

ทั้งชาววัด ชาววัง คลั่งไปมื้อ

ข้อสำคัญ นั่นตัว ทำชั่วดี

ทิ้งเยี่ยงยี ญาณหยั่ง คนหลังถือ

น่าไว้แยบ แบบเลียน เพียรปรนปรือ

สมชาติ์สื่อ เกษมมนุษย์ หลุดร่านเรีง

นราธิปฯ ลิบเพื่อน ก็เหมือนอยู่

ปราศรัยผู้ อ่านอักษร กลอนเถลิง

แทนเจ้าของ สนองพจน์ ทดบรรเทีง

ชื่นชมเชีง เชาวน์กวิน ต่างอินทรีย์

ทั้งเผยพร ฉอ้อนโอษฐ์ ปราโมทย์ฝาก

เหมือนลมปาก อวยมิตร์ รังสิตศรี

นิรามัย ไร้พิบัติ์ สวัสดี

สมไมตรี นราธิปฯ กระหยิบปอง

ขอพระวงศ์ จักรี จีระโรจน์

เฉลีมประโยชน์ โสตถิ์สยาม ตามสนอง

ไผทไท วิไลโลก โชคประคอง

กษัตร์ครอง สยามะรัชย์ พัฒนา

เสรีมศึกษา ค้าขาย แพร่หลายยิ่ง

สมบูรณ์ศฤง คารทนุก สุขหรรษา

ธรรโมวาท พุทธศาสน์ โอภาสพา

ชาวโลกสา มะคีกัน สุขศันติ์เอย ฯ ๔๒ คำ

(สรูปหมดเป็นกลอนพันคำ)

ศุภมัสดุ