ระยะทาง ตั้งแต่ พระมหานคร ถึง ทุ่งสง

๏ หัวลำโพง ดอกลำโพง โด่งสำเหนียก

ใยยักเรียก วัวลำพอง คนองคลั่ง

ฤทธิ์อวดรู้ ผิดกระทู้ รู้พลั้งพลั้ง

หยิ่งกำลัง เหลีงร่อน ข้อนมิงาม

ถึงพลับพลา จิตร์ละดา รัถาผ่าน

นิเวสน์ตระหง่าน จิตร์ละดา อ่าสยาม

สวนสวรรค์ ขวัญฟ้า มาเป็นนาม

มนเทียรงาม มงกุฎเกล้า พระเผ่าพัก

แทนวังเก่า เยาวราช อวยนาถน้อง

ตกเป็นของ ข้างที่ มีตำหนัก

นามปารุส สะกะวัน เป็นสำนัก

ขัตติยะศักดิ์ ปรเทศ ประเวศแรม

​จิตร์ละดา สง่าโอ่ สโมสร

สนามยอน สยุ่นแคว้น แสนแสล้ม

จังหวัดขัต ติยานี ไมตรีแนม

พามิตร์แย้ม สรวลชอบ ทรงกอล์ฟบัง

ถึงสามเสน พิมพ์เสน สามขวดดม

ชื่นอารมณ์ หรือจะเยี่ยม กว่าเรียมหวัง

อิ่มอารมณ์ ชมชื่น ลูกคืนวัง

จากกันตั้ง เก้าปี ได้ดีคืน

ถึงบางซื่อ ความซื่อ ย่อมสื่อมิตร์

ดิโปลมัต ดัดจริต นั่นมิตร์ฝืน

คนฉลาด สมาร์ถผสม ได้กลมกลืน

คนโง่ขืน เลียนเช่น กลายเป็นโกง

ถึงบางซ่อน การซ่อน ข้อนลับลม

ริเล่ห์อม พะนำขยาด ไม่อาจโผง

มีคุณบ้าง บางมื้อ รื้อชะโลง

ก่อนออกโรง เปิดฉาก ให้หลากตา

ถึงสพาน ข้ามแม่น้ำ พระรามหก

เป็นทางบก ยกเด่น เห็นสง่า

​เรือลอดแล่น แม้นเผ่า เจ้าพญา

พร้อมไพร่ฟ้า ฝากเกล้า เจ้าจักรี

แทนทุนปรน ทำถนน ชนะบท

ทุกเมืองหมด มาง่าย ก่ายวิถี

กับเชื่อมทาง รถไฟ ไหนจะดี

เป็นน่าที่ ไทฉลาด รักชาติ์ตรอง

ทำใดใม่ เหมาะสมัย ผลได้น้อย

กว่าทำคล้อย สมัยเมือง เนื่องสนอง

เราไพร่ฟ้า น่ายก ผู้ปกครอง

เลือกทำนอง อนุเคราะห์ ไหนเหมาะเรา

บางตำรุ ระบุภิไธย์ ต้นไม้สวน

ดินพรุพรวน สับปะรส สดมิเฉา

หวานโอชา น่าลิ้ม อิ่มใม่เบา

เพราะคนเอา ธุระมัน เลือกพรรณลือ

ถึงชุมทาง ตลิ่งชัน ขันจริงจริง

ในท้องที่ มีตลิ่ง ที่ไหนหรือ

เหตุรถไฟ ใต้เหนือ เมื่อร่วมมือ

ตรงถิ่นชื่อ ตลิ่งชัน ขนานนาม

​ฉิมพะลี พี่เขม้น ใม่เห็นงิ้ว

เห็นแต่ทิว นาฟาง สล้างหลาม

น่ามีทิว งิ้วสล้าง ปางไหนนาม

จึ่งลือลาม ฉิมพะลี มีสมญา

ถึงศาลา ธรรมะสพน์ ใคร่พบขรัว

ที่เป็นตัว ยั่วเหตุ เทศะนา

เสียแรงหวัง นั่งใน รถไฟมา

หรือศาลา ทำศพ จึงหลบองค์

ศาลายา แจกยา หรือขาหมอ

ขอสักห่อ เถิดพินิศ พิศวง

เห็นแต่นา แต่นาม พูดตามตรง

ถึงแค่นลง รถไฟ ยาไม่มี

ถึงสุวรร ณาราม นั่นนามวัด

เหมือนนามคลอง มหาสวัส ดีวิถี

วัดงิ้วราย ฉายฉายา สถานี

เป็นท่าที่ เรือยนตร์ ดลสุพรรณ

รถสายเรา เข้าเทียบ เรียบประเดี๋ยว

คนลงเกรียว จีนไท แลหลายหลั่น

​การไปมา ถ้าสดวก ผนวกทัน

ย่อมเป็นคั่น เกรีนล่าม ความเจรีญ

ถึงสพาน เสาวภา ท่าจีนข้าม

สง่าล่าม สองฝั่ง ดังเหาะเหีร

ราชินี นาถสยาม นามสำเนีญ

พระเกียร์ติ์เกริ่น กรุงศรี ไม่มีซา

บ้านเขมร ไหนเขมร เจนแต่นาม

ในสยาม ชเลยหลาก มากภาษา

เบื้องโบราณ ตีบ้าน เมืองต้อนมา

เป็นชเลย ศึกข้า แผ่นดินไท

ท่าแฉลบ ใครแฉลบ แอบลงท่า

สำโรงน่า นามกระโดง สำโรงใหญ่

เดีมตั้งกอง โยธี เดี๋ยวนี้ไป

สมทบใน กองฉกาจ ราชบุรี

ถึงนคร ปฐมใหญ่ รถไฟหยุด

อุตลุต เหล่าคน กล่นอึึงมี่

บ้างขี้นลง ตรงชาลา สถานี

หน้ามหา เจดีย์ ที่บูชา

​สถูปใหญ่ ในสยาม เมื่อยามนี้

มหามงกุฏ นุสามะรีย์ เฉลีมหล้า

เป็นป่าดร ก่อนนั้น มิทันช้า

กลับสง่า งามเด่น เป็นนคร

โอ้กรุงไท ศรีวิชัย ในอดีต

มาหวลฟื้น คืนขีด แข็งแต่ก่อน

เดชพระวงศ์ จักรี ศรีนิกร

สยามะเทพ ะบิดร ผะดุงไท

พวกกรมะการ เชีญพาน ธูปเทียนทอง

กระทงรอง บุบผา เข้ามาใกล้

อีกท่านถือ เชีงเทียน ชะนวนไฟ

ถวายพระลักษ มีได้ เสรีมศรัทธา

ทรงเคารพ จบหัตถ์ นมัสสะการ

จุดอัคคี แล้วประทาน ท่านที่ง่า

มือคอยรับ ถวายคำนับ กลับบูชา

เหลือคณา กรมะการ จนผ่านแดน

ถึงวังงาม สนามจันทร์ ปันเป็นที่

มณฑลนคร ชัยศรี เหมาะดีแสน

​จวนสมุห เทศา ว่าการแคว้น

ไถ่เยี่ยงแม้น วังจันทร์ อยุธยา

รถแล่นโด่ง ผ่านโพรง มะเดื่อดอก

คนมักบอก ว่าผล รนกังขา

มีแต่ดอก หลอกเห็น เป็นผะลา

พระนามฟ้า ดอกมะเดื่อ นั่นเนื้อลือ

ถึงบางตาล เป็นย่าน ต้นตาลโหรง

ใยจึ่งโด่ง ดังตาล หวานแต่ชื่อ

หนองปลาดุก ค่องดัก กันยักมือ

ชุมนักหรือ หนองไหน ใยมิยล

ถึงบ้านโป่ง ป่าโป่ง เรือนโรงเกลื่อน

รถหยุดเหมือน เมืองโต โผล่ไพรสณฑ์

เดชรถไฟ ไปสดวก ผนวกคน

นิมิตตำบล บ้านป่า แปลกตาพลัน

นครชุมน์ ชุมะนา หรือน่าถาม

พินิศตาม ตัวอักษร ข้อนขันขัน

คลองตาคต ตาไม้ ใผ่คตครัน

ใช้ทำคัน เบ็จมิเหมาะ เพราะคตโค้ง

​รถหยุดโพ ธาราม ยามนี้เตื้อง

แลเหมือนเมือง มโหฬาร อย่างบ้านโป่ง

เจ็ดเสมียน เขียนอไร ใม่ชักโยง

คนตั้งโรง ตั้งเรือน เกลื่อนผิดตา

ถึงบ้านกล้วย ต้นกล้วย รวยสมนาม

รถไฟข้าม แม่กลอง มองสง่า

สพานอั่ย ใหญ่สม พระสมญา

เรียกจุฬา ลงกรณ์ กระฉ่อนคุณ

เถลีงรัชย์ ผะดุงรัฏฐ์ พิพัฒน์ผุด

ยิ่งกว่าชุด ไหนไหน ไทเอีบอุ่น

สวรรคต ใช่หมด พระการุญ

พระนามนุกุล ชาติ์พึ่ง สึงสพาน

รถจอดหน้า สถานี ที่มณฑล

ราชบุรี มีกล่น คนพลุกพล่าน

ทั้งรถยนตร์ รถม้า ต่างหางาน

รถพักนาน หน่อยจำ รับน้ำฟืน

ดึกดำบรรพ์ นั้นทาง ต่างเมืองผ่า

ทวารา วดีกษัตร์ ทรงรัชย์รื่น

​ปิยะมหา ราชทนุก ปลุกเมืองฟื้น

ซึ่งครึกครื้น ตึกตลาด กลาดมรรคา

กรมะการ หลายท่าน มาต้อนรับ

ถวายคำนับ ข้างรถ ชูยศฐาน์

เคารพเฝ้า น้อมเกล้า เผ่าผ่านฟ้า

จวบรถผ่าน ลานชาลา สถานี

ผ่านคูบัว บ่อตะคร้อ ปากท่อเทียบ

เป็นทำเนียบ นายอำเภอ อเลอนี่

แต่คนน้อย ไม่ค่อย ขึ้นลงมี

มิสมที่ รถด่วน ควรจอดเลย

ผ่านเขาเหลา ห้วยโรง คลองประดู่

บ้านซุบซู่ ทำนา ใม่ผ่าเผย

ยิ่งบ้านน้อย น้ำกร่อย ถ้อยพังเพย

จอดตามเคย อินชะเนีย อยากเลียปู

อำเภอย้าย กลายร้าง พ่างพงป่า

จะทำนา น้ำเค็ม ก็เต็มสู้

ถ้าถมคัน กั้นทเล คเนดู

อาจเป็นอู่ เข้าได้ หมื่นไร่รวย

​รถผ่านช่อง หนองปลาไหล ใกล้บางจาก

เห็นฉะวาก วังเขา ลำเนาสวย

ถึงเมืองเพ็ชร์ บุรีสง่า น่าชื่นชวย

สายรถย้วย หยุดหน้า สถานี

หวลคนึง ถึงครั้ง เมื่อยังย่อม

ตามเสด็จ ทูลกระหม่อม มาถึงนี่

สถาปนา พระมหา นครคิรี

สร้างพระที่ ถ้ำห้วง เขาหลวงลือ

ก่อสพาน ผ่านข้าม น้ำเพชร์ผาด

สร้างอาวาศ ตลาดตึก พิลึกพรื่อ

ตึกราชะการ โรงทหาร ตระการปือ

ถนนทื่อ ทางเชื่อม เหลื่อมหลายแนว

ว่างราชะกิตย์ เสด็จสถิต หย่อนพระทัย

ที่รักไพร่ ฟ้าเกลือก ทั้งเทือกแถว

พระรูปไว้ ไพชยนตร์ กลเพชร์แพรว

ถึงเถลีง ศกแล้ว รุมบังคม

สิ้นชนก ปกเศียร เพียรพึ่งบาท

พระปียะราช เลีสเจ้า ชุบเกล้าสม

​สร้างราชะฐาน บ้านปืน ยืนนิยม

ประพาศภิรมย์ ฤดีปาง ทรงว่างงาน

น่าชื่นโชย โดยเสด็จ โปรดเม็ตตา

เป็นวาศนา จวบพระ อะวะสาน

ลับเบื้องบท เกศประนต บทะมาลย์

ยังมีปราณ มิขอลืม ปลื้มพระคุณ

ปลัดเมือง มาเฝ้า แทนเจ้าเมือง

ไปตรวจเรื่อง ยุ่งเหยอ อำเภอวุ่น

ข้าหลวงเรือน นอกเนื้อ ทรงเกื้อกุล

ข้าพึ่งบุญ ไทจีน ได้ยินลือ

เสด็จเยี่ยม เตรียมสำรอง ของถวาย

ขนมทราย ม่อแกงสอาด รองถาดถือ

ลูกไม้หวาน น้ำตาลปี่ มีติดมือ

สำแดงซื่อ สมัคร์ปอง สนองคุณ

ข้ามแม่น้ำ เพชร์บุรี วิถีสู่

มะลายู ปักษ์ใต้ ใจกรุ่นกรุ่น

เที่ยวเรีงรมย์ สมคนึง เดชพึ่งบุญ

​พระการุญ จอมชิวา โปรดปราณี

ผ่านห้วยเสือ เสือหาย กลายเป็นนา

เสือหรือกล้า ฝ่าคน โดดด้นหนี

คนขยัน ฟันไม้ ไกลทุกที

จนแคว้นที่ เขาทโมน โข้นเป็นนา

รเบีดเขา เอาสิลา มาถมราก

ทางแยกบาก ฉะวากเวิ้ง ถึงเชีงผา

หนองไม้เหลือง เหมืองหาย รถกรายมา

เห็นแต่ป่า นาเนื่อง ไม้เหลืองไร้

ถึงหนองจอก บอกรบิน ถิ่นอำเภอ

ปกอะเลอ แคว้นเพชร์ สุดเขตใต้

จรดประจวบฯ รวบรุด หยุดรถไฟ

หนองจอกใช่ จอกหนอง จอกคลองตัน

หนองศาลา ทางมหา ราชนเรศวร์

เสด็จประเวศ โตนดหลวง ห้วงน้ำกั้น

แรมพลับพลา บ้านท่า ก็เรียกกัน

ค่ายหลวงนั้น เมืองเก่า เหล่าอาราม

หนองตาพต รถผ่าน เป็นย่านไพร

ไม้รวกไม้ ใผ่ก่อ ตึกต่อหลาม

​พอตัดหา ตาพต ได้งดงาม

ออกสนาม สมหน้า หนองตาพต

รถด่วนดึ่ง ถึงชะอำ ก็จำหยุด

เรียมรับบุตร์ รับสุดา ที่มาหมด

หญิงบรรเจีดฯ หญิงอุบลฯ ขึ้นบนรถ

เป็นเหลืออด ซายฉันทน์ฯ ถลันเปรียว

พร้อมมิตร์ญาติ์ กลาดชาลา สถานี

ส่งพวกพี่ ที่จะพา กันลาเที่ยว

ฉันท์ชอบชิด สนิธสนม กันกลมเกลียว

ถึงตัวไกล ใจเหนี่ยว ถนอมชวย

อาลัยยิ่ง หญิงพิมพ์ ฯ ยิ้มลห้อย

ห่วงลูกน่อย หาใม่ ก็ไปด้วย

วิมวาฑิตย์ ติดชะอำ เรีงสำรวย

เลยชิงฉวย ช่องว่าง จำร้างลา

ร่วมพี่นาง อ้างส่ง เสด็จที่

สถานี หัวหิน ถิ่นหรรษา

พร้อมสหาย ชายคุ้น ดุลภา ฯ

โดยเป็นน่า พักงาน ท่านอำนวย

​แต่น้อยวัน ผิดกัน วรวีร์ฯ

มีน่าที่ รถไฟ ต้องไปด้วย

สงสารเจต ะนาฯน้อย โชคพลอยซวย

อังสาร้าว ท่าวรทวย เหลือเที่ยวไกล

พลอยเหนี่ยวแม่ ดูแล รักษาฝาก

อยู่โรงพยา บาลลำบาก พรากใม่ไหว

ที่ทำแก่ แง่มาก ใม่ยากไป

ผ่อนตามใจ ใครประสงค์ และมงคล

ผ่านบ่อแขม แง้มซ้าย เรือนชายหาด

ปลูกเกลื่อนกลาด บ่อตลุง พุ่งถนน

พระยาสุ ระพันธ์ประกาศ มิตร์ญาติ์คน

จองตำบล บ้านตั้ง ฝั่งทเล

รถผ่านทาง (บางควาย) ห้วยทรายเหนือ

ประหลาดเหลือ ราชะฐาน ตระการเก๋

เหมือนเทพ ะฤทธิ์ นิรมิต ผิดคเน

ปีเดียวเท เงินรดม เสร็จสมปอง

​เอออธึก เรียกมฤค ะทายะวัน

จอมถวัลย์ มงกุฎเกล้า เนาสนอง

เปลี่ยนแผ่นดิน เปลี่ยนถิ่น เปลี่ยนทำนอง

โปรดสำรอง รับขัต ติยานี

เปลี่ยนอากาศ ประศาสน์ให้ ไปประทับ

วังสำหรับ เจ้าชีวิต สถิตที่

เงินแผ่นดิน สิ้นสร้าง ไว้อย่างดี

สมเป็นศรี สมุทร์พิมาน ตระหง่านชล

อันวังใหม่ ไกลกังวล หนหัวหิน

สร้างแผ่นดิน นี้ปอง สนองผล

เพื่อเป็นที่ มเหสี ลี้กังวล

เฉลีมชนม์ ชื่นสงวน ส่วนพระองค์

ห้วยทรายใต้ บ่อฝ้าย รถไฟผ่าน

เป็นสถาน เดีมใครใคร ใม่ประสงค์

เดี๋ยวนี้หมด ที่ว่าง ต่างจำนง

จองไว้คง คาดขาย หวานคล้ายเค้ก

ถึงหัวหิน ถิ่นสวรรค์ ตวันตก

แหลมมะลา ยูยก ให้เป็นเอก

แต่เปลืองเหลือ เนื้อเต้น ต้องเซนเช้ก

หลายตัวเลข แม้หมาย อยู่หลายวัน

ใครที่มี ที่ดิน ฝันกินเมือง

ครั้นเกิดเรื่อง จักกอบ ปงอบสั่น

ปากหงับหงับ ตรับฟัง ดังโจทย์กัน

แทบจะหั่น ที่สร้าง ขายล้างมือ

น่าฟังหู ไว้หู นิ่งดูไป

ใครขู่เข็ญ เป็นไฉน นิ่งไขสือ

ไหนจะทำ สล่ำแสลง เหมือนแกล้งลือ

ท่านอาจรื้อ ถอนต่อ ให้พอใจ

รถเข้าทอด จอดหน้า สถานี

เจ้าขุนนาง นารี ผู้ดีไพร่

ลงขึ้นหลาย ป่ายปีน ทั้งจีนไทย

แหล่งใหญ่ใน สายใต้ คล้ายนคร

ในกรมพระ ดำรงฯ ทรงเม็ตตา

พระธิดา ใหญ่น้อย มาคอยก่อน

พระนางหลาน โปรดปราณ ประทานพร

ให้ไปมา สถาพร จวบจรวัง

หม่อมเจ้าอิท ธิเทพสรรค์ พรรณเพ็ญแข

​มาส่งแม่ ส่งเสด็จ เสร็จสมหวัง

หญิงวรรณวิไล จะร่วมไป ถึงเมืองตรัง

พร้อมกับทั้ง หลานนิด ชิดชนก

ปลัดอำเภอ บุญทิพย์ ไหวพริบอยู่

แต่พอรู้ รับเสด็จ เกศปงก

ใครผ่านผัน อัญชลี ไม่มียก

น่าปลื้มอก ปลื้มใจ ในไมตรี

จากหัวหิน ผ่านถิ่น หนองแกมอง

เดี๋ยวผ่านหนอง เต่าดึ่ง ไปถึงที่

วังก์พงพัก อยู่สัก น้อยนาฑี

ออกแล่นจี่ จวบเบื้อง ถึงเมืองปราณ

ผ่านห้วยขวาง หนองคาง สามร้อยยอด

สัมประทาย กุยจอด ครู่เดียวผ่าน

บ่อนอกทุ่ง แม็งเม่า แลเซาซาน

คั่นกระใด ใกล้ชาน ชะลาลัย

รถจอดเบื้อง เมืองประจวบ คิรีขันธ์

คนเรียกกัน เกาะหลัก พักพักใหญ่

กรมะการ ทราบข่าว เจ้าครรไล

​ต่างตั้งใจ ต้อนรับ อัพภิวันทน์

ผ่านหนองหิน วังก์ด้วน สวนห้วยยาง

ทุ่งประดู่ ดูสล้าง ล้วนไพรสัณฑ์

ทัพสะแก ดรทราย ลายตาครัน

โคกตาหอม ถัดนั้น บ้านกรุดดล

นาผักขวง ล่วงบาง สะพานใหญ่

บ้านชะม่วง ล่วงคระไล ไปถั่นถั่น

จนเลยบาง สะพานน้อย คล้อยสายัณห์

ผ่านห้วยสัก เรียกกัน บางเบีด, ชุม

มาบอัมะฤตย์ บางสน บ้านคอกม้า

เปีดไฟฟ้า สว่างรถ หมดมืดคลุ่ม

ไปเสวย เครื่องเย็น เช่นชุมนุม

ก่อนสองทุ่ม รถสะเบียง พร้อมเพรียงกัน

ไร้ฝรัง นั่งขวาง พระนางประทับ

เกรงขยับ กีดกีด สุดขีดคั่น

ผ่านสระพลี นาชะอัง กำลังนั้น

รถไฟบรร ลุเบื้อง เมืองชุมพร

ไฟสว่าง ต่างยิ้ม อิ่มอาหาร

​พบกรมะการ คำนับ รับสลอน

ขุนพิบูลย์ รถะยนตร์ คนบ้านดร

นายตรวจตอน ต่อนั้น มาวันทา

หลวงถกล ถ่องวิจารณ์ ฐานนายตรวจ

สาระวัด สำรวจ ก็มาหา

จะกลับกรุง พรุ่งนี้ ที่สู้มา

เพื่ออาษา สงวนรเบียบ ให้เรียบร้อย

เราขอบใจ กลัยไป ห้องสัยยา

รถจอดช้า เกือบยาม จึ่งล่ามถอย

มืดหรุบรู่ ดูก็เรื้อ เบื่อชม้อย

วิสูตร์ลง พะวงผ็อย ม่อยนิทรา

ถึงสุราษฎร์ ธานี ที่เขานัด

จะเตรียมจัด กระยาต้ม สมอาษา

จวนแปดทุ่ม สุ่มไป ได้เวลา

จึงค่อยปลุก สัยยา พูดจากัน

ถึงหลังสวน ชัยยา ถ้ามีท่าน

กรมะการ ต้อนรัย ยามคับขัน

ปลุกเถีดฟื้น ตื่นง่าย ทักทายกัน

​ดึกถึงนั้น นึกใม่ มีใครเยือน

บ้านแสงแดด ทุ่งคา ท่าวิสัย

รถผ่านใน ยามผะทม ชสดชมเผือน

อำเภอสวี เขาปีบ ตะโก,ควน-

หินมุ้ย,เมือง- หลังสวน เขาวอคลา

คลองขนาน บ้านละแม คันธุลี

ดรธูป, หนอง หวายที่ ถางไร่ป่า

เขา พนม- ตะแบกใกล้ เมืองชัยยา

เขาถ่าน,คลอง ขุดท่า เคย, มะลวน

ถึงห้วยเตย เลยฟื้น ตื่นศัยยาสน์

ลุสุราษฎร์ รถประเทียบ คนเงียยง่วน

งีบเป็นสุข ปลุกหมด เมื่อรถจวน

จะแล่นสวน สถานี ที่บ้านดร

ขุนพิศาล ฯ กรมะการ กาญจนะดิษฐ์

ถึงดึกดื่น ฝืนจิต ใม่อิดอ่อน

เอื้อเจ้านาย หมายรับ เลีกหลับนอน

พี่อวยพร ปราศัย ผูกไมตรี

แกปลื้มมาก ออกปาก ชมการุญ

​ขอบบุญคุณ ขุนพิบูลย์ฯ แอบทูลพี่

เคยเตรียมเฝ้า เจ้าเสด็จ เข็ดทุกที

ท่านเข้าที่ ทุกพระองค์ คอยส่งค้าง

แทบทุกไท ใจสมัค จงรักเจ้า

อยากจะเฝ้า ยิ่งยวด เพื่ออวดอ้าง

น่าแผ่เผื่อ เยื่อไย ทอดไว้ทาง

มิเหีรห่าง ไพร่ฟ้า ท่าดีดี

ขุนพิบูลย์ ฯ สาระวัด จัดเครื่องว่าง

กระยาต้ม สมอย่าง ค้างวิถี

มอบแม่หยวก ภรรยา พาบุตรี

มาเลี้ยงที่ บนรถ พี่ซดเพลิน

โอชาชิด ใม่ผิด ห้องเครื่องปรุง

เสียงลือฟุ้ง คุ้งนิคม สมเสนีญ

เหมือนรศชาต ราชะวงศ์ พี่ลงเดีร

ร้านเจ๊กเชีญ คนประชุม กันรุมซื้อ

ขอบใจหยวก พวกเรา ข้าเก่าแก่

รับใช้แต่ เยาว์วัย น้ำใจซื่อ

รางวัลเข็ม กลัดภิไธย์ ไปกบมือ

​สมนับถือ แต่ครั้ง อยู่วังนา

ครั้นรถลา สถานี พี่ผะทม

หนาวพนม นวมคลุม แนบนุ่มหน้า

ถึงทุ่งสง คงฟื้น ตื่นสัยยา

กำชับข้า คอยนั่ง ดังอยู่งาน

เขาหัวหวาย เขาพลู รถจู่รุด

ผ่านบางนา ห้วยมุด บ้านนาสาร

คลองปราบ, บ้าน พรุพลี ราตรีการ

เลยผ่านบ้าน ซ่อง, กระเบียด เฉียดธารพอ

ผ่านฉวาง ทางช่อง คลองจันทร์ดี

คลองกุย, คลอง จังจี่ แล่นเร็วปร๋อ

จวนสว่าง อรุณราง ชุมทางรอ

รถชลอ ลุหน้า สถานี

ถิ่นทุ่งสง สมประสงค์ เจาะจงพัก

ครองสำนัก สองหลัง ยั้งวิถี

เจ้าเมืองกรม ะการใฝ่ ผูกไมตรี

คอยรับพี่ รับพระนาง พร่างชาลา

เจ้าเมืองศรี ธรรมะราช ญาติและมิตร์

​รัษฎา นุประดิษฐ วิศิษฏ สง่า

อำมาตย์เอก ดิเรกชด ยศพระยา

เป็นหัวหน้า ตำรวจผสม กรมะการ

ขุนณรงค์ วังศา ว่าอำเภอ

ปกอะเลอ ทุ่งสง หวังหย่งย่าน

ราชะนิกุล บุนนาค บากมานาน

เป็นแม่งาน ปรองดอง รับรองเรา

เสร็จหว่านล้อม ถนอมใจ ใครต้อนรัย

ขึ้นประทับ พลับพลา ที่ว่าเช่า

เสวยกาแฟ ใข่ขนม สมเครื่องเช้า

ดูจัดเข้า จัดของ ห้องสัยยา ฯ ๒๐๐ คำ