สำเนาพระราชหัตถเลขา พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (ฉะบับที่ ๕)

วันที่ ๗ มีนาคม ๓๘ร.ศ. ๑๒๔

ถึง บุรฉัตร

ได้รับหนังสือบอกข่าวหญิงเล็กออกลูกไม่มีอันตรายนั้น มีความยินดี ขออำนวยพรให้เจ้าทั้งสองคนและเด็กที่เกิดใหม่ด้วย เด็กคนนี้จะให้เป็นพระองค์เจ้า การทำขวัญไม่รู้ว่าพระองค์เจ้าชะนิดนี้เขาทำกันอย่างใด เพราะพ่อไม่เคยมีลูกเป็นพระองค์เจ้า แต่ดูเหมือนจะไม่เหมือนกันโดยมาก ตามอัทธยาไศรยใครฤาครูบาอาจารย์เขาจะแนะนำ เมื่อศรีวิไลยออกนั้นได้ถามกรมสมเด็จพระบำราบ ท่านก็ไม่สั่งให้ทำอย่างไรเป็นอันตามใจ ก็ใช้พานถมเป็นบายศรีวานพราหมณ์เขาทำ เมื่อทำขวัญเดือนก็ทำคล้ายเจ้านายแต่ไม่มีพราหมณ์เห่กล่อม มีพราหมณ์คนเดียวทั้งทำขวัญและยกขึ้นวางเปลเท่านั้น เห็นว่าการที่จะทำให้เป็นการเลี้ยงดูพวกพ้องกันเป็นอย่างใหม่ ๆ จะดีกว่า ไปค้นหาแบบอย่างเจ้านายให้เป็นเกียรติยศอย่างคฤา ซึ่งจะตื่นเต้นกันก็เล็กน้อย

(พระปรมาภิไธย) สยามินทร์