สำเนาพระราชหัตถเลขา พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (ฉะบับที่ ๒)

ที่ ๑/๒๔๑

พระที่นั่งบรรณาคมสรณีย์

วันที่ ๒๘ สิงหคม ๓๓ร.ศ. ๑๑๙

ถึง ชายบุรฉัตร

ด้วยพ่อได้รับหนังสือเนืองๆ แต่ไม่ได้ตอบเป็นพื้น จำเป็นต้องขอถือเอาว่าเป็นรายงาน เพราะเหตุว่าไม่มีเวลาที่จะเขียน เมื่อจะเขียนก็จะเขียนไปลอย ๆ ดังเช่นเขียนมาฉะบับนี้ ขออย่าได้มีความน้อยใจเลย

พ่อมีความยินดีที่ได้รู้จากรายงานว่าการเล่าเรียนได้ดำเนินไปโดยสะดวก เจ้าได้อุสาหเล่าเรียนด้วยความพยายามเป็นอันมาก ได้เห็นรูปพระที่นั่งจักรกรีและรูปพ่อที่พิมพ์จากที่เขียนอันได้รางวัลนั้น เป็นที่พอใจมาก รูปนั้นเขียนดีทีเดียว พระที่นั่งจักรกรี ถ้าฝรั่งเขียนได้เท่านี้จะเป็นที่พอใจมากกว่า แต่ถ้าเป็นคนไทยเขียนออกน่าติที่ยอดนิดๆ ว่าแลดูรูปทรวดทรงข้างไทยโดยดวงตาอันเห็นรางๆ เหมือนฝรั่งเขียนเครื่องยอดไปสักหน่อยหนึ่ง แต่จะติไม่ได้​ด้วยเจ้าออกไปเสียแต่เด็ก ต้องจำไม่ได้อยู่เอง เพราะไม่ได้เอาใจใส่ที่จะดู นับว่าเป็นดีอย่างยิ่งอยู่แล้ว.

..............................แล้วในเวลาเล่าเรียน จะเป็นที่ดีใจมาก เมื่อจะได้เข้ามาอีกคน ๑ ซึ่งหวังใจว่าจะไม่เข้ามานอนเปลืองเงินที่ไปเรียน และเปลืองเข้าสุกที่กลับมากิน ขอให้ตั้งใจว่ากลับมาจะต้องมาทำงาน ไม่ใช่มานอนหาความศุข พ่อนึกถึงอยู่บ่อยๆ แต่เมื่อไม่ได้บอกให้รู้ก็ดูเงียบไป และหวังใจว่าบัดนี้คงจะแข็งแรงดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก

(พระปรมาภิไธย) จุฬาลงกรณ์ ป.ร.