ตอนที่ ๑

[๑] ที่มี - (เส้นขีด) ท้ายวรรค แสดงว่าคำนั้นยังมีพยางค์ต่อในวรรคต่อไปอีก

[๒] แสบก = หนัง, ฉลักแสบกภาพอันชระ = ฉลุสลักหนังเป็นรูปสวยงาม

[๓] ที่มี – (เส้นขีด) หน้าวรรค ควรนำตัวสะกดของวรรคหน้ามาอ่านออกเสียงลหุในวรรคหลังนั้นด้วย

[๔] ศัตราช = พระยา ๑๐๐ องค์ หรือ ร้อยท้าว ดูหน้า ๑๔

[๕] ดูหน้า ๑๒

[๖] สุรสุดา อภิเษกเป็นมเหสีพระสมุทรโฆษ

[๗] สมุทรโฆษคำฉันท์นี้ กำหนดแต่งขึ้นเป็น ๔ ตอน แต่พระมหาราชครูแต่งไว้ได้เพียง ๒ ตอน คือ ตอน ๑ และตอน ๒

[๘] ชาวลุ่ม คือ ชาวเมืองใต้ หรือ ชาวนา?

[๙] หมายถึง เมืองพะเยาว์?

[๑๐] เรือพระที่นั่งไกรสรมุข พระมเหสีประทับ

[๑๑] เรือพระที่นั่งศรีสมรรถไชย พระราชาประทับ

[๑๒] นางสุรสุดา มเหสีพระสมุทโฆษ

[๑๓] เพื่อยศใด = เพราะเหตุใด

[๑๔] ห่ม

[๑๕] ชื่อช้างทุรลักษณ์ ดูภาคผนวก ๑

[๑๖] ช้าง ๘ ตระกูล ดูภาคผนวก ๒

[๑๗] ช้างมีมงคล ๘ ประการ ดูภาคผนวก ๓

[๑๘] ช้าง ๘ ตระกูล ดูภาคผนวก ๒

[๑๙] จรรแจ = จอแจ?

[๒๐] คลิง = คลึง

[๒๑] กันภูม = กระพุ่ม

[๒๒] กรรภูม = กระพุ่ม

[๒๓] ยศใด = เหตุใด

[๒๔] ดุริยบังคม? คือ ประโคมดุริยดนตรี เทียบศิลาจารึกสุโขทัยหลักที่ ๑ ว่า “ดํบงคํกลอยด้วยเสียงพาดเสียงพิน”

[๒๕] ดัดผทม = ปลุกบรรทม

[๒๖] สวนศัพท์ หรือ สวรศัพท์

[๒๗] พีเราะ = ไพเราะ

[๒๘] “ทรวงสม” สมุดไทยบางฉบับเป็น “ทรวงสมร”

[๒๙] ดัด = ปลุก

[๓๐] พระอินทร์