คำอำนวย
| ๏ เรื่องนี้ฃ้าแต่งให้ | ราชินี |
| อินทรศักดิ์ศจี | นิ่มน้อง |
| โดยเธอกล่าววาที | เชิญแต่ง |
| ซึ่งฉะเพาะเหมาะต้อง | จิตฃ้าประสงค์ |
| ๏ เรื่ององค์วิษณุให้ | อวตาร |
| เคยชอบมาแต่กาล | เมื่อน้อย |
| ครั้นใหญ่ก็เพียรอ่าน | ค้นเรื่อง |
| จึ่งอาจจะเรียงร้อย | เรื่องขึ้นดังใจ |
| ๏ ใครเปนกวิแล้ว | คงเห็น ใจนา |
| ยามแต่งต้องใจเย็น | แน่แท้ |
| ต้องวายสิ่งลำเค็ญ | เคืองจิต เจียวนอ |
| จึ่งจะนิพนธ์แล้ | สิทธิ์ได้โดยดี |
| ๏ เทวีที่รักแก้ว | กลอยใจ |
| เธอช่วยกล่อมหฤทัย | พี่แผ้ว |
| เสริมสุขดับทุกข์ใน | ดวงจิต พี่เอย |
| ด้วยสิเน่ห์ดังแก้ว | ก่องพื้นเพหา |
| ๏ อ้าน้องจงรับด้วย | ใจดี |
| ลิลิตเปนพลี | รักล้ำ |
| พยานรักซึ่งมี | ห่อนเหือด หายเลย |
| จนจวบสิ้นดินน้ำ | ฟากฟ้าคลาสูญ ฯ |
รามวชิราวุธ
