บทสวดบูชาในพิธีคชกรรม

1. นายเกษียร มะปะโม นักภาษาโบราณ ๘ ว. เรียบเรียงตามฉันทลักษณ์ แปล และอธิบายศัพท์ ↩

2. ต้นฉบับเป็น “คชภักไตรย” เขียนเป็นภาษาไทย เมื่อพิจารณาจัดให้เป็นภาษาบาลี ควรเป็น “คชพกฺตฺร” เป็นการนำศัพท์บาลีมาต่อกับศัพท์สันสกฤต ประกอบวิภัติปัจจัยตามหลักภาษาบาลีจึงเป็นอย่างนี้ ↩

3. ต้นฉบับเป็น จคุปโท ถ้าพิจารณาดูตามรูปศัพท์นี้แล้วน่าจะเป็นการถ่ายถอดจากอักษรขอม เพราะอักษรขอม ตัวอักษร ต กับ ค คนโบราณท่านจะขมวด หัวอักษรตัว ต กับตัว ค คล้ายๆ กัน คนถ่ายถอดเข้าใจว่าเป็นตัว ค จึงเขียนเป็น จคุปโท ซึ่งไม่ได้ความหมายเหมือนคำว่า จตุปโท ↩

4. คำที่ถูกต้องจะต้องเติมคำในวงเล็บเข้ามา ↩

5. ต้นฉบับเป็น “กรโกน” ที่ถูกควรเป็น “กรโกณ” ซึ่งแปลว่าปลายงวง ↩

6. ต้นฉบับเป็น “หฏาจภิริยา” น่าจะเป็น “หตฺถาจริยา” ซึ่งแปลว่าผู้ฝึกช้าง หรือหมอช้าง ↩

7. ต้นฉบับเป็น ติพปุตฺตา ที่ถูกควรเป็น “ทิพปุตฺตา ซึ่งแปลว่าเทพบุตร ↩

8. ต้นฉบับเป็น “ยสัสสิโส” ที่ถูกควรเป็น “ยสสฺสิโน” ซึ่งเป็นปฐมวิภัติ พหูพจน์ แปลว่ามียศ ↩

9. ที่ถูกน่าจะเป็น “คชปาโส” ↩

10. ที่ถูกน่าจะเป็น “คชโสตฺถี” ↩