บทที่ ๒๓

ท้าวล่าสำเข้าเฝ้า เจรจาสลับกับบท

ต่อบทร้อง “ภูวไนยเสด็จออกพระโรงคัล” หน้า ๔๔

บท ๏ ลดองค์ลงเหนือบัลลังก์อาศน์ หมู่อำมาตย์แวดล้อมหลายหลั่น
จรกา (ยิ้มถวายบังคมสี่ครั้ง)
บท เห็นท้าวล่าสำมาอภิวันท์ พระผินผันภักตร์ตรัสประภาษไป
จรกา (พลอยประนมมือไปด้วย แล้วหันหน้ามาบอกแก่เสนา) พี่ฉัน ดี ดี หี้
บท ดูก่อนระตูผู้ทรงนาม ค่อยมีความผาสุกหรือไฉน
จรกา (ยิ้มถวายบังคม แล้วหันมาว่าแก่เสนา) รับสั่งกับพี่ฉัน (แล้วสกิดท้าวล่าสำ) กราบทูล กราบทูล หี้
บท ครองบุรีราชฐานสำราญใจ หรือทุกข์โศกโรคภัยพาธา
จรกา (หันหน้ามาว่าแก่เสนา มือชี้ท้าวล่าสำ) แขงแรง ไม่ใคร่จะเป็นคนขี้โรคขี้ภัย หี้
บท อันข้าศึกซึ่งฮึกหาญนัก ยกมาโหมหักดาหา
จรกา (ประนมมือเผยอก้นขึ้นหน่อยหน่อย แลดูท้าวดาหา ยิ้ม หี้ แล้วสกิดท้าวล่าสำ) ได้ช่อง
บท บัดนี้พ่ายแพ้พระนัดดา สุดสิ้นชีวาวายปราณ
จรกา (ตั้งท่าประนมมือ จะเจ้าไปหี้กับอิเหนา อิเหนาเฉยเสีย เลยหี้ระลงมาตั้งแต่สุหรานากง พวกเหล่านั้นนิ่งเฉยเสียหมด จนถึงสังคามาระตาหัวเราะด้วย จรกาหี้ใหญ่ จนถึงเลิกคิ้ว)
บท ๏ เมื่อนั้น ท้าวล่าสำสนองพระบรรหาร
จรกา (สะกิดท้าวล่าสำขนาบไป ประนมมือหัวเราะกับท้าวดาหาบ้าง แล้วหันหน้ามาว่ากับเสนา) กราบทูล
บท ว่ามิได้มีเหตุเภทพาล อยู่สำราญเป็นสุขสวัสดี
จรกา (สกิดท้าวล่าสำ) กราบทูล กราบทูล
ท้าวล่าสำ ฮึ
จรกา หี้
บท ด้วยเดชานุภาพภูวไนย ปกไปได้เย็นเกษี
จรกา (พลอยไหว้ท้าวดาหาด้วย แล้วเอามือสกิดท้าวล่าสำ ทำหน้าเกิดความสองสามครั้ง)
บท ไพร่ฟ้าประชาชนมนตรี ในธานีเกษมเปรมปรา
จรกา (หันมาว่าแก่เสนา) ในเมืองล่าสำ สะบาย สะบายมาก หี้
บท อนุชาให้ราชสาส์นไป ว่าศึกติดพิชัยดาหา
(พอออกชื่ออนุชา จรกาสะดุ้ง แล้วคลานต้วมเตี้ยมออกไปกลาง ถวายบังคมท้าวดาหาแล้วยิ้ม แลจ้องหน้าท้าวดาหาเป๋ง พอท้าว
ดาหาแลมาเจอะนัยน์ตา ถวายบังคมปะหลกปะหลก)
บท ข้าจึงรีบยกโยธา หวังจะมาช่วยรบราญรอน
จรกา (ไหว้แล้วคลานกลับเข้ามานั่งที่ หันไปว่าแก่เสนา) พี่ฉันแข็งแรงเคยรบมาหลายหน หี้ (สกิดท้าวล่าสำ)
บท บัดนี้ก็เสร็จสงคราม ข้ามีความปรีดาสโมสร
จรกา (กะเถิดเข้าไปใกล้ท้าวล่าสำ สกิดถี่ แล้วหันไปเที่ยวยิ้มกับเสนาบ้าง กับสังคามาระตาบ้าง)
บท จะขอแต่งการสยุมพร ภูธรจงทรงพระเมตตา
จรกา (กราบตีนท้าวล่าสำ แล้วคลานต้วมเตี้ยมออกไปกลาง ถวายบังคมท้าวดาหา ยิ้ม หี้ แล้วหันไปหี้กับอิเหนา อิเหนาทำตาเขียวเอา หี้กับสุหรานากงเป็นต้น ตลอดจนสังคามาระตา แล้วหันไปหี้กับเสนา คลานกลับมานั่งที่หี้ของตัวคนเดียวจนกระทั่งหมดบท)
บท ๏ เมื่อนั้น พระองค์ทรงพิภพดาหา
จรกา (ยังหี้เรื่อยอยู่ไม่หยุด)
บท จึงมีสิงหนาทบัญชา ตรัสสั่งยาสาด้วยสุนทร
จรกา (ตบพื้นบอกยาสา) รับสั่ง รับสั่ง
บท พรุ่งนี้จะยกยาตรา ไปวิลิศมาหราสิงขร
จรกา (ถามยาสาบ้าง ถามพี่ชายบ้าง) ที่ไหน ที่ไหน (หน้าตาเลิกลั่ก)
บท ให้สามนัดดาฤทธิรอน ยกนิกรเป็นกองหน้าไป
จรกา (แลดูอิเหนา สุหรานากง กะหรัดตะปาตี เขาเฉย หันมาหี้กับสังคามาระตา)
บท จรกาให้เดินเป็นทัพหลัง แต่งตั้งตามกระบวนพยุหใหญ่
(พอออกชื่อจรกา จรกาคลานต้วมเตี้ยมออกไปกลาง ถวายบังคมทูลว่า) ฉลองพระเดชพระคุณได้ ไม่ให้เสียราชการมิได้ (เหลียวไปเกิดความกับพี่บ้าง อิเหนาบ้าง สังคามาระตาบ้าง เสนาบ้าง)
บท สั่งเสร็จเสด็จคลาไคล เข้าไปปราสาทรูจี
จรกา (ถวายบังคม หี้ จนตลอดเข้าโรง)

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ