- คำนำ
- คำปรารภ
- นามท่านที่เป็นครู
- บทที่ ๑ จรกาทราบข่าวศึกมาติดเมืองดาหา
- บทที่ ๒ ตำมะหงงของจรกาจัดพล
- บทที่ ๓ อิเหนาครวญถึงนางจินตะหรา
- บทที่ ๔ ม้าใช้อิเหนาไปสืบทัพจรกา
- บทที่ ๕ ประสันตายั่วอิเหนา เมื่อรู้ว่าจรกายกมา
- บทที่ ๖ ชาวเมืองมาดูอิเหนาเข้าเมือง
- บทที่ ๗ ชาวเมืองชมอิเหนา
- บทที่ ๘ ท้าวดาหาสั่งให้สียะตราไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๙ ยาสา สั่งให้จัดปะเสบันอากง
- บทที่ ๑๐ พี่เลี้ยงปลอบบุษบา จะให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๑ นางมะดีหวีลงไปตามนางบุษบา ปลอบให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๒ นางมะดีหวีเตือนให้นางบุษบาออกไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๑๓ พี่เลี้ยงเถ้าแก่กำนัล ชมโฉมอิเหนา
- บทที่ ๑๔ นางบาหยัน ห้ามเถ้าแก่กำนัล
- บทที่ ๑๕ นางกำนัลพูด เมื่ออิเหนาเสียสติ
- บทที่ ๑๖ จรกาเข้าเฝ้าทูลท้าวดาหา
- บทที่ ๑๗ นางกำนัลติจรกา
- บทที่ ๑๘ กรมวังสั่งจัดตำหนักให้สุหรานากง กะหรัดตะปาตีพัก
- บทที่ ๑๙ สียะตรา เล่นเครื่องเล่นต่างๆ
- บทที่ ๒๐ สียะตราพูดกับอิเหนา เมื่อไปหาจรกากลับมา
- บทที่ ๒๑ อิเหนาส่งของมาถวายท้าวดาหา
- บทที่ ๒๒ พี่เลี้ยงปลอบนางบุษบาให้ร้อยดอกไม้
- บทที่ ๒๓ ท้าวล่าสำเข้าเฝ้าท้าวดาหา
- บทที่ ๒๔ ยาสาสั่งกระบวนเสด็จไปใช้บล
- บทที่ ๒๕ นางกำนัลดีใจจะได้ตามเสด็จ
- บทที่ ๒๖ สียะตราเถียงกับนางบุษบาเมื่อรับดอกไม้
- บทที่ ๒๗ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา
- บทที่ ๒๘ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา (ไม่ใช้)
- บทที่ ๒๘ สังคามาระตาพูดกับประสันตา (ที่ใช้)
- บทที่ ๒๙ สียะตราเถียงกับนางบุษบา เรื่องดอกไม้
- บทที่ ๓๐ นางบุษบาเล่นธาร
- บทที่ ๓๑ นางมะเดหวีอ่านสาร
- บทที่ ๓๒ จรกาออกพลับพลา
- บทที่ ๓๓ สมันกลับมาทูลมะเดหวี
- บทที่ ๓๔ นางกำนัลเล่นสะบ้า
- บทที่ ๓๕ นางบุษบาเล่นน้ำ
- บทที่ ๓๖ นางบุษบาเล่นเอาเถิด
- บทที่ ๓๗ นางยุบลหลงทาง
- บทที่ ๓๘ นางยุบลทูลอิเหนา
- บทที่ ๓๙ อิเหนาพูดกับนางยุบล
- บทที่ ๔๐ นางกำนัลเที่ยวหานางยุบล
- บทที่ ๔๑ อิเหนาดูเล่นกระบี่กระบอง
- บทที่ ๔๒ นางมะเดหวีให้สาวใช้มาไล่กิดาหยัน
- บทที่ ๔๓ นางมะเดหวีสอนนางบุษบาให้เสี่ยงเทียน
- บทที่ ๔๔ อิเหนาพูดปลอมพระปฏิมา
- บทที่ ๔๕ อิเหนาพูดกับนางมะเดหวี
- บทที่ ๔๖ อิเหนาขอสัตย์นางมะเดหวี
- บทที่ ๔๗ นางมะเดหวีให้สัตย์กับอิเหนา
- บทที่ ๔๘ หกกษัตริย์เล่นลอนเตนนิส
- บทที่ ๔๙ พวกระเด่นว่าเปรียบจรกา
- บทที่ ๕๐ พวกระเด่นพูดว่าเปรียบจรกาต่อไปอีก
- บทที่ ๕๑ สาวใช้ไปดูฤษี
- บทที่ ๕๒ นางมะเดหวีพูดกับพระฤษี
- บทที่ ๕๓ ฤษีถามเรื่องรดน้ำมนต์
- บทที่ ๕๔ ฤษีรดน้ำมนต์และให้พร
- บทที่ ๕๕ จรกาสั่งจัดพลจะไปตามนางบุษบา
- บทที่ ๕๖ จรกาพูดกับสังคามาระตา
- บทที่ ๕๗ กะระตาหลาทูลอิเหนาว่าจรกามาเฝ้า
- บทที่ ๕๘ จรกา ล่าสำ สิ้นสงสัยอิเหนา
- บทที่ ๕๙ ท้าวดาหาว่ากับอิเหนาเมื่อไปแก้สงสัย
- บทที่ ๖๐ นางวิยะดาถามอิเหนาถึงนางบุษบา
- บทที่ ๖๑ นางวิยะดาจะตามอิเหนาไปป่า
- บทที่ ๖๒ ประสันตานางบาหยันเชิญนางบุษบาไปชมสวน
- บทที่ ๖๓ ประสันตาเล่นตลกเวลานางบุษบาชมสวน
- บทที่ ๖๔ อิเหนาหลบพายุในเงื้อมเขา
- บทที่ ๖๕ ประสันตากะระตาหลาตกใจเมื่อนางหาย
- บทที่ ๖๖ อิเหนาสลบเมื่อทราบว่านางบุษบาหายไป
- บทที่ ๖๗ สังคามาระตาเตือนสติอิเหนา
บทที่ ๔๔
อิเหนาพูดปลอมพระปฏิมา
ต่อบทร้อง “แม้นได้ครองกันจะอันตราย” หน้า ๗๙
| อิเหนา | ระวังให้ดีนะจะบอกให้ ถ้าได้กะจรกาจะมีอันตราย |
| ประสันตา | ต่อได้กะระเด่นมนตรีจึงจะมีความสบาย |
| มะดีหวี | อุ๊ย อุ๊ย เจ้าประคุณ สาธุ สาธุ พระปฏิมาพูดได้ อุ๊ยว่ากะไรนางพี่เลี้ยง ข้าขนลุกขนพองส้าไปทั้งตัวแล้วละ |
| บาหยัน | อุ๊ยเจ้าประคุณ ศักดิ์สิทธิ์จริงจริง มาปาฏิหารให้เห็น คำที่ท่านว่าเป็นจริงเป็นแน่ แม่ปะเสหรันนิ่งอึ้งตลึงไปอย่างไร |
| ปะเสหรัน | ไม่ให้ฉันนิ่งฉันจะทำอย่างไร สิ่งที่เป็นไม่ได้มาเป็นได้ |
| บาหยัน | อาไลยนักหรือหล่อน |
| ปะเสหรัน | อาไลยอะไร้ มาใส่เอาฉันเปล่าเปล่า |
| ส้าเหง็ด | นี่ดีใจนิมาชวนกันเทลาะ อ้ายเรื่องเงาะแงะน่ะเลิกกันเสียทีเถอะ เลิกกันเสียที ว่าแต่ครั้งนี้ละ พระบารมี้ พระบารมี ไม่ได้ยินใครเล่ามาสักที ว่าพระปฏิมาพูดได้เหมือนอย่างนี้ |
| มะดีหวี | อุ๊ย ข้าอยากถามท่านต่อไปอิกนี่น่ะ ให้มันรู้ให้มั่นละเอียดสิ้นสงสัย |
| ปะลาหงัน | เพคะนะกะนะกะหม่อม หม่อมฉันดีใจ๊ ดีใจ จนไม่รู้ว่าจะพูดว่ากะไร |
| บาหยัน | สาธุเจ้าประคุ้ณ คุณพระช่วยบาหยันทันตาเห็น |
| ปะลาหงัน | สาธุ คุณพระช่วยปะลาหงัน ให้ขึ้นสวรรค์ทั้งเป็น |
| ปะเสหรัน | ดูเอาสิ ท่าจะได้ทูลถามถึงเนื้อถ้อยกะทงความ นี่มาพูดออกพล่าม หล่อนละก็ |
| ส้าเหง็ด | ถึงจะถามอิกสักเท่าไรไร มันกลับไปไม่ได้ดอกพ่อเงาะ อย่าได้นึกสำคัญเลยแม่ปะเสหรัน มันไม่ได้เหาะ |
| ปะเสหรัน | ปะเดี๋ยวเถอะถึงค่อยว่า เดี๋ยวนี้มันไม่ใช่เวลา แม่ปากเปราะ ไหว้ละ แม่เจ้าแม่คุณเถอะ นิ่งนิ่งจะได้ฟังสิ่งที่หล่อนเพราะ ถ้าแม้นจริงแล้วก็ไม่ดื้อดันดอกฉันจะช่วยเหาะ |
