บทที่ ๑๔

บาหยัน ห้ามคุณเถ้าแก่กำนัล

ต่อบทร้อง “ฝูงคนเขาจะเย้ยไยไพ” หน้า ๑๖

บาหยัน แม่เอ๊ย แม่สาวสาว แม่แก่แก่ แม่กลางคน อย่าพูดไปนักเลย หล่อนมันไม่ดีดอก ฉันจะบอกให้ เจ้าของเราน่ะไม่คู่ควร จะเอาไปเปรียบ เอาไปเทียบ เอาไปเทียม วาศนาน้อยแล้วอย่าทำทะเยอไปหน่อยเลย อายเขา เขาจะข้อนว่า อะไรมันไม่น่าอายเหมือนให้เขาว่าได้ ว่าไม่ดูเงากายนะหล่อน
คุณเถ้าแก่ อื้อ แม่บาหยันว่าอะไรอย่างนั้น เจ้าฉันหรือหล่อนว่าไม่คู่ควร ฉันไม่เสกสรรว่า หัวหงอกจนปานนี้ แต่ก่อนร่อนชะไรไหนไหนมา ฉันยังไม่เคยได้ยิน ไม่เคยได้เห็นหนุ่มกะสาวที่เหมาะตายังงี้ ถึงเมื่อกะนั้น องค์ศรีปัตหรากับประไหมสุหรี พวกฉันก็ตื่นกันชมหนักหนา แต่คู่นี้สมกันเกินตำรา เกินคนแก่ที่เคยพูด จะพูดจะชมให้สมกับงามตามที่ได้เห็นได้ จริงจริงนะจ๊ะ
บาหยัน อุ๊ย รับประทานโทษเจ้าประคุณ ที่คุณพูดนั้นจะจริงมิจริงก็ตามที แต่ดีฉันนึกว่าพูดการที่เกินกาลไม่ใช่เวลาที่จะพูด ก็จะพูดหาความอายใส่ตน ใครเขาได้ยินจะว่าอีนี่มิดิ้นรนเต็มทีแล้วดอกเจ้าคะ ดีฉันจึงได้ห้ามดอกเจ้าคะ

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ