บทที่ ๒๗

ประสันตาชมบุษบา ล้ออิเหนา

ต่อบทร้อง “เพริศพรายพ้นที่จะรำพรรณ” หน้า ๕๓

ประสันตา พะผ่านี่ไม่เชื่อกันหรืออย่างไรน่ะ จึงพากันทำหน้าเฉยเสียน่ะ
สังคามาระตา ไม่เฉยจะให้ทำยังไง
ประสันตา ทำไม เต้นให้เหมือนกับหม่อมฉันสิ
สังคามาระตา เขายังไม่เห็นนี่ จะให้เขาเต้นเหมือนกะคนที่เห็นยังไงได้
ประสันตา ขอรับ ขอรับ จริง จริง แต่หม่อมฉันคนเห็น จะขอเต้นไปจนตาย เต้นเพราะอะไร เพราะเพริศพรายพ้นที่จะรำพรรณ
อิเหนา จริงนะ เขาย่อมว่า ช้างตื่นม้าตื่นเอาไว้ได้ คนตื่นตื่น พบตื่นงามตื่น_
ประสันตา ปลื้มใจ ตื่นรัก ตื่นหลง ตื่นฮะ ตื่นอะไรต่ออะไร
สังคามาระตา ฉันก็ตื่น ตื่นไม่รู้ว่างามเหมือนอะไร
ประสันตา งามเหมือนกะคนเห็นชอบใจ
สังคามาระตา แกก็เห็น
ประสันตา หม่อมฉันก็ชอบใจ
สังคามาระตา เอ๊ะ
ประสันตา อยากเป็นข้าให้ท่านใช้
สังคามาระตา คิดโจทย์
ประสันตา แต่นายเก่าท่านยิ่งโปรด
สังคามาระตา ทำไม
ประสันตา เพราะท่านก็เห็น
สังคามาระตา แล้วก็ยังไร
ประสันตา ท่านอยากให้ประสันตา ไปเป็นขี้ข้าให้ท่านใช้
สังคามาระตา ใครว่า
ประสันตา ไม่มีใคร
สังคามาระตา เอาไหนมาพูด
ประสันตา ไม่แต่พูด สบถก็ได้ เพราะท่านทรงเห็น
สังคามาระตา เออก็คงเห็นงาม
ประสันตา เห็นงามละก็คงจะ
สังคามาระตา ชอบพระไทย
ประสันตา ชอบพระไทยละก็คง
สังคามาระตา อะไร
ประสันตา อะไรต่ออะไร
สังคามาระตา หะ
ประสันตา เพริศพรายพ้นที่จะรำพรรณ

บทนี้ไม่ได้ใช้ ที่ใช้ดูบทที่ ๒๘ ต่อไปข้างน่า

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ