บทที่ ๔๘

หกกษัตริย์เล่นลอนเตนนิส

ต่อบทร้อง “แทบใกล้อาศรมพระมุนี” หน้า ๙๖

อิเหนา ที่นี่เย็นสบายดีจริงจริง มันน่านอนอยู่ที่นี่ ไม่น่าจะกลับไป
จรกา ข้อราบ เย็นดี ถ้าเอาปรอทมาจับ เห็นจะถึงหกสิบสองดีกรี
สังคามาระตา ขอรับ เย็นทั้งนอกเย็นทั้งใน แต่เย็นข้างนอกมีปรอทวัดได้ ว่ามากน้อยเท่าไร แต่ข้างในไม่มีเครื่องมือที่จะวัดเข้าไปได้
กะหรัดตะปาตี มี เอาหรือ นี่จะวัดเอง จะทำให้รู้สิน่ะ ว่ามันเย็นเพียงไหน
ล่าสำ วัดได้ จับแมะดูเทพจรเหมือนกับจีนแสเขาจับน่ะซิ
กะหรัดตะปาตี แมะมะอะไรเดี๋ยวนี้นี่ ดาบน่ะแน่ะ ผ่าอกมันออกดูหัวใจก็แลเห็นดอก ว่ามันจะพองจะเย็นสักเท่าใด ข้าเห็นมันจะเกินหัวใจเกียงอุยที่ว่าเป็นอย่างโตเท่าไข่ห่านไปเสียอีก
ประสันตา ถ้ากะนั้นเห็นจะสักเท่าไข่นกกระจอก
ล่าสำ ไฮ้ ก็ไข่นกกระจอกมันเล็กก่าไข่ห่านนี่นะ
ประสันตา พุ่ทโธ่ กะหม่อมพูดยังไม่ทันจบ ก็พูดชิงเอาเทศท้ายคำเขาไปเสียนี่ มันก็เล็กไปน่ะสิขอรับ
สังคามาระตา ฮะฮะฮะ ขันจริงจริง ไข่นกกระจอกเท่านิ้วก้อย เอาเทศเติมเข้าคำเดียว มันกลับโตขึ้นเกือบเท่าหัว ถ้าใจเดิมมันเท่าไข่ไก่ ถ้าเมื่อกำลังกริ่มอะไรสำคัญ มันจะโตขึ้นสักเพียงไร ฮะฮะฮะฮะฮะ
สุหรานากง แฮะ ขอเสียทีเถอะ พูดเรื่องอื่นอื่นเถอะ
กะหรัดตะปาตี พูดถึงหอกถึงดาบกลัวอ้ายคุ่ยจะตื่น
ประสันตา เออกะนั้นหม่อมฉันจะเล่นหนังตลุงถวาย แต่ไม่มีตัวทิดพรหมเล่นไม่สนุก
จรกา ไม่เป็นไร บ่าวฉันมี
กะหรัดตะปาตี บ่าวฉันสวยไป เป็นไม่ได้ ทำเล่นกะตัวทิดพรหม ถ้ารูปไม่สมก็เป็นไม่ได้
อิเหนา เอาอิกละ พี่กะหรัดตะปาตี นี่จะเอาฉันไปเป็นทิดพรหมหรือพี่
สังคามาระตา ถ้าขืนนั่งพร้อมกันอยู่ที่นี่เห็นจะอดไม่ได้ พูดมาก็ต้องพูดไป
จรกา พูดไม่พูดเรื่องดีดี ทำไมถึงเล่นพูดถอนรัศมี
กะหรัดตะปาตี ดีเสียอิกนี่ เพียงพูดถอนเป็นอย่างผู้ดี ถ้าเป็นไพร่ไพร่มันใส่กันยิ่งก่านี้ เอาหรือเล่นอย่างไพร่กัน เรียกพวกกิดาหยันมาก็จะได้ดูดี
อิเหนา ไม่ได้การละ เห็นจะนั่งอยู่ไม่ได้ มาเถอะ มาเล่นลอนเตนนิสกันเป็นไร
จรกา (แลล่าสำ) ขอรับ ดี ดี นั่งนานแล้ว จะได้แก้เมื่อยเสียมั่งสักที
กะหรัดตะปาตี เมื่อยมันมีหลายอย่าง เมื่อยอะไร เมื่อยขาหรือเมื่อยหลังก็บอกมา ของแก้มีหลายอย่างตามวาสนา ถ้าเจ้านายขุนนางท่านก็ใช้นวด ถ้าพลเรือนเขาก็เดินก็ดัดแก้ ถ้าขี้ข้าเขามักใช้หวาย แต่ขนาบหลังเป็นอย่างดี ถ้าลองสักทีละไม่เมื่อยจนตาย
สุหรานากง เสด็จก็เสด็จ รำคาญนักอยู่ที่นี่ พี่ประสันตา หีบลอนเตนนิสอยู่ที่ไหนให้เขายกมา แฮะแฮะฮะฮะยะรุเดะ ปักข่ายเข้าสิน่า ยังไง เร็วเข้าสิน่า แอ้ พ่อสังคามาระตาทำหน้าเมื่อยแน่เจ้าข้า
สังคามาระตา เปล่าเปล่า ไม่เมื่อยมิได้ กลัวจะต้องรักษา กลัวจะถูกขนาบ หลังมันจะลายกระทั่งบ่า
สุหรานากง อย่าพูดให้มันมากความไปเลยน่ะ เขาตั้งแล้ว มาสิ ไป ไป เออใคจะอยู่ข้างไหน
กะหรัดตะปาตี (พูดกับสังคามาระตาเบาๆ) แฮะ แฮะ แกคอยอยู่ข้างจรกานะ จะได้แกล้งทำตีผิดไปถูกหัวมันเล่น ฉันอยู่ข้างโน้นจะตีให้จังหน้าเทียวนะ อย่าอึงไป
สังคามาระตา ขอรับ ดี ดี หม่อมฉันจะตีผิดให้เต็มเหนี่ยว เอาให้เขียวเทียวฟ้าผี่ ฮะฮะ อ้ายสัตตะกรรม ไม่ทนทุกข์ที่รู้ที่เคยทน ร่นไปหาที่หมายสุขอ้ายที่ยังไม่แลเห็นแหละ มันมักจะเป็นเช่นนี้
จรกา (พูดกับอิเหนา) รับประทานหม่อมฉันวิ่งไม่สู่ถนัด ต้องขอพึ่งพระบารมี ขออยู่ข้างฝ่าบาท ด้วยทรงตีดี
สุหรานากง เอ้า กะนั้นท่านล่าสำอยู่กับฉัน พี่กะหรัดตะปาตีหรือพ่อสังคามาระตา ใคจะมาอยู่ด้วยกันก็มา
อิเหนา อ๊ะ ไม่ได้ ต้องเอาพ่อสังคามาระตามาไว้ข้างนี้ พี่กะหรัดตะปาตีมือหนักนัก ถ้าพลาดสักอักจะเสียที
จรกา ดีแล้วขอราบ ดี ดี หี้ หี้
(เล่นพูดเอะอะตามทีในการเล่น กะหรัดตะปาตีแกล้งขว้างลูกถูกท้องจรกา)
จรกา โอย โอย ตายแล้ว (ทำนั่งลงจุกดิ้นไปดิ้นมาไม่พูด ล่าสำนวดหน้าขา สังคามาระตาบีบต้นคอ)
ล่าสำ พุ่ทโธ่ พุ่ทโธ่ ช่วยน้องฉันด้วยซิ น้องฉันจะตาย ยังไงล่ะนาย ยังไงล่ะนาย ช่วยที
อิเหนา พี่กะหรัดตะปาตีน่ะ เล่นอะไรน่ะ เกินไปยังงี้ไม่ดี
กะหรัดตะปาตี พะผ่า หาศูนย์กลางยากนัก ไอ้เรานึกว่ายังน้อย คนอื่นท่านนึกว่ามากจะทำยังไง กะรับลูกมันพลัดมือกะท้อนไปถูกเข้าเบาเบา ช้าก่อน คอยดูก่อน ว่าข้าเจ้ามากไปหรือเปล่า ดูฟังแต่ข้างเดียวนิพากันปรับโทษเสียแล้วละ จะทำให้ดูเดี๋ยวนี้แหละ ไม่เป็นไร ประเดี๋ยวเถอะ คงจะพากันกลับนึกว่าข้าทำน้อยไป
(ตรงเข้าไปเอามืออุดปาก บอกให้สังคามาระตาอุดจมูกจรกาทนไม่ได้ ทลึ่งลุกขึ้น)
จรกา อุบ๊ะ เล่นคุมเหงกันอย่างนี้ใครจะเล่นได้
กะหรัดตะปาตี เห็นแมะล่ะ ใครมาก ใคร ใคร (พร้อมกันฮาหัวเราะ)
อิเหนา หายหรือจรกา การเล่นมันก็พลั้งพลาดเป็นธรรมดา เล่นกันใหม่เถอะ อย่าโกรธกันเลยน้า
สังคามาระตา จริงแหละขอรับ รักเล่นก็อย่าถือ รักชื่อก็อย่าฉ้อ เขาย่อมว่า เอากะเขาใหม่ขอรับ มือของเราก็มีเหมือนกันจะกลัวอะไร
จรกา เอาก็เอา คนอื่นรู้จักพลาด ฉันก็พลาดได้ แน่บอกล่วงน่าเสียก่อนนะ หัวแตกอย่าเอาความกันนะจ้ะ รักเล่นก็อย่าถือ รักอะไรก็ไม่รู้ เอาตีมาซิ (ตั้งท่าจะคอยเอามือรับลูกจะขว้างบ้าง พอสุหรานากงโยนลูกมาจรกาทลึ่งไปจะรับ สังคามาระตาตีตามถูกศีรษะจรกา)
จรกา (มือกุมศีรษะ) โอย โอย เอ้า เจ้าข้า ตีหัวฉัน (เอามือลูบมาดูเลือด) หัวฉันคงแตก โอย โอย โอย อุยอุยอุย อุยอุยอุย (อิเหนา สุหรานากง มาขอดูไม่ใคร่จะให้ดู พอมือถูกเข้านิดหนึ่ง ก็ร้องครางไปว่าปวด)
อิเหนา เปล่าแลน้า ไม่เห็นฟกเห็นบวมอะไร เป็นลูกผู้ชายช่างไม่อายร้องไปได้
สุหรานากง เออ ไหนเมื่อกี้ว่าหัวแตกไม่เอาความล่ะว่ากะไร
จรกา โอยโอย มันชั่งปวดเสียนี่กะไร โอยโอยโอยโอย
อิเหนา เห็นจะต้องหาหมอละ ดูปวดไม่หายเลย จะทำยังไง ไหนพี่กะหรัดตะปาตีลองรักษาดูสักที
กะหรัดตะปาตี (ดูแผล) อ๋าย ไม่ได้ละขอรับ คราวนี้เจ็บจริง นี่แหละแผลแตกในละเป็นไรล่ะ ถ้าไม่ผ่าเสียละปวดไม่หายไปจนตาย รักษาไม่ได้
จรกา (ครางเบาลง) เห็นจะไม่สู้เป็นอะไรดอกขอรับ
อิเหนา อ้าว ถ้ายังงั้นต้องผ่า ทิ้งไว้ช้าจะเสียการใหญ่ ไปไหนมานี่ พี่ประสันตา เคยเป็นหมอฝีมือดี มานี่มาช่วยผ่า
ประสันตา (ดูแผล จรกาไม่ร้อง) ยังปวดอยู่หรือขอรับอุแหม่ ผ่าเล็กก็ไม่ได้ ต้องผ่าให้ปากแผลกว้างสักห้านิ้ว ถึงจะหายปวด (เอามือกดหนัก จรกาไม่ร้อง) นี่แหละนานไปละมีตัวนกกระจอกในนั้น
จรกา นกกระจอกเทศหรือไทยจ๊ะ
ประสันตา ฮะฮะฮะฮะ ถ้าเร็วก็ไทย ถ้านานไปก็กลายเป็นเทศ (ชักกฤช) ไม่ได้ ต้องรับประทานผ่าเสียเดี๋ยวนี้ ถ้าทิ้งไว้ให้ปวดไม่ได้
จรกา ฉันไม่ปวด
ประสันตา (หันหน้ามายักคิ้วกับพวกระเด่น) เจ็บก็เหมือนกัน
จรกา เจ็บก็เจ็บน้อยน้อย ดูเหมือนเกือบจะหายละจ้ะ
ประสันตา น้อยมากก็เหมือนกัน ถ้าหายต้องหายทีเดียว ถ้าไม่หายทิ้งไว้ไม่ได้
จรกา เห็นจะหายละจ้ะ ฉันกดดูมันไม่เจ็บ หี้ หี้
อิเหนา เป็นจะหายละ หามไปไว้เสียที่ศาลา
กะหรัดตะปาตี ไม่ได้ ไม่ได้ ต้องหิ้วไปดีก่า
สังคามาระตา พอละนะ หยุดพักเสียสักที
กะหรัดตะปาตี เอากลับไปถอนกันใหม่ก็ดี
อิเหนา มาไปนั่งพักกันเสียสักทีก็ไป
จรกา ครั้งนี้ฉันบอบช้ำมาก ทั้งกายทั้งใจ
ประสันตา ประทานโทษ สักกี่ดีกรี เครื่องวัดมีหรือไม่มี
อิเหนา ไปเถอะน่ะอย่าช้า ไปนั่งพักที่ศาลาโน้นเถอะ
(ระเด่นเดินตามกันไป สังคามาระตายุให้ระเด่นดาหยนเดินสดุดส้นบ้าง ผลักระเด่นดาหยนไปโดนบ้าง กว่าจะเข้าโรง)

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ